ปรางค์กู่

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ปรางค์กู่ เป็นปราสาทขอม ตั้งอยู่ที่อำเภอธวัชบุรี จังหวัดร้อยเอ็ด สร้างด้วยศิลาแลง ปรางค์ประธาน มีกำแพงล้อมรอบ ที่มีซุ้มประตูทางเข้าหรือโคปุระอยู่ด้านหน้า

มีอาคารรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าหรือบรรณาลัย

มีสระน้ำ กรุด้วยศิลาแลง

พ.ศ. 2534 กรมศิลปากรได้บูรณะ ค้นพบทับหลังที่ปรางค์ประธาน สลักเป็นรูปคนขี่หลังช้าง มีความหมายว่า พระอินทร์ทรง(แปลว่า ขี่)ช้างเอราวัณ และพบเสา กรอบประตูทำด้วยศิลาแลง และศิวลึงค์ขนาดใหญ่

สรุปได้ว่า ปรางค์กู่ เป็นสถาปัตยกรรมแบบบาปวน ในลัทธิไศวนิกาย รูปแบบของอาคารอโรคยาศาล สร้างในสมัยพระเจ้าชัยวรมันที่ 7 สร้างในพุทธศตวรรษที่ 18

กรมศิลปากรประกาศขึ้นทะเบียนปรางค์กู่เป็นโบราณสถาน ในราชกิจจานุเบกษา เล่มที่ 52 ตอนที่ 172 วันที่ 8 มีนาคม พ.ศ. 2478

[แก้] ความสำคัญ

มวลสารวัตถุจากโบราณสถาน และโบราณวัตถุในที่นี้ รัชกาลที่ ๙ ได้นำมาเป็นส่วนประกอบในการทำพระสมเด็จจิตรลดา

[แก้] อ้างอิง

• ว่าที่ ร้อยตรี นันทเดช โชคถาวร หนังสือพระสมเด็จจิตรลดา พิมพ์ครั้งที่ 6
• http://www.freewebtown.com/communit/dotvdi1.htm

พิกัดภูมิศาสตร์: 16°4′N 103°44′E

[[หมวดหมู่:ปราสาทขอม]