Julius de Geyter
vanuit Wikipedia, die vrye ensiklopedie.
Julius de Geyter (25 April 1830 Lede - 18 Februarie 1905 Antwerpen) was 'n Vlaamse skrywer en digter wat 'n belangrike rol gespeel het in die Vlaamse Beweging.[1]
Hy het sy loopbaan as onderwyser en joernalis begin. In 1874 word hy direkteur van die "Bank van Lening" te Antwerpen. Hy stig saam met J.F.J. Heremans en E. Zetternam die literêre tydskrif "De Vlaamsche School" (1855-1862). Saam met sy vriend Julius Vuylsteke behoord hy tot van die belangrikste politieke digters van sy tyd en was hy een van die leiersfigure in die Vlaamse Beweging. Hy speel ook 'n belangrike rol in die ontsataan van die Eerste Boerenbeweging in Vlaams-België met die uitbreek van die Eerste Vryheidsoorlog 1880-1881) in Suid-Afrika.[2]. Hy vertoon baie belangstelling in die Boere in Suid-Afrika met wie se taalstryd hy erg verbonde voel vanuit sy algemeen-Nederlandse oortuiginge. [3]
De Geyter het talle romantiese gedigte geskryf asook tekste van verskeie kantates van Peter Benoit, onder andere van die Rubenscantate (1877). Hy herdig ook "Reinaert de Vos" (1874).
Julius de Geyter is op 18 Februarie 1905 in Antwerpen oorlede.
[wysig] Verwysings
- ↑ LOUIS' THUISPAGINA VLAAMSE SCHRIJVERS - JULIUS DE GEYTER, Besoek op 25 Februarie 2007
- ↑ afrikaans.be, Vlaanderen en de Anglo-Boerenoorlog, 1899-1902, Besoek op 25 Februarie 2007
- ↑ NEDWEB, Julius de Geyter, Besoek op 25 Februarie 2007
