Via Domitia
vanuit Wikipedia, die vrye ensiklopedie.
Die Via Domitia (Frans: Voie Domitenne) was die eerste Romeinse pad in Gallië. Dit is tussen 120 en 118 v.C. in opdrag van die prokonsul Gnaeus Domitius Ahenobarbus gebou en ook na hom vernoem.
Die Via Domitia was 'n landgebonde verbinding tussen Italië en Spanje. In Narbonne, wat ook in 118 v.C. onder die naam Colonia Narbo Martius gestig is, het dit by die Via Aquitania aangesluit, 'n pad in westelike rigting, wat via Toulouse en Bordeaux tot by die kus van die Atlantiese Oseaan geloop het.
By die berg Mont Genèvre (1 850 meter) het die Via Domitia die Alpe oorgesteek, langs die vallei van die Durancerivier geloop, die Rhône naby Beaucaire oorgesteek en uiteindelik langs die Mediterreense kus tot by die Pireneë geloop.
Die pad verloop byna reglynig en beskik oor 'n vaste ondergrond. In die stede, wat hy deurkruis, is die pad van ronde klippe gemaak, terwyl dit in landelike gebiede uit gestampte grond op lae van grint of gruis bestaan. By dorpsingange deurloop die Via Domitia gewoonlik 'n poort of triomfboog soos in Nîmes met die Porte d'Auguste of in Glanum met die Arc de Triomphe.
Belangrike stede en dorpe langs die Via Domitia was:
- Briançon (Brigantio),
- Gap (Vapincum),
- Embrun (Eburodunum),
- Sisteron (Segustero),
- Apt (Apta Julia),
- Cavaillon (Cabellio),
- Tarascon - Beaucaire (Ugernum),
- Nîmes (Nemausus),
- Béziers (Baeterris),
- Narbonne (Narbo Martius).
