Henri de Toulouse-Lautrec

De Uiquipedia

Henri Marie Raymond de Toulouse-Lautrec-Monfa, nació'l 24 de payares de 1864 n'Albi y morrió'l 9 de setiembre de 1901, ye un pintor y litógrafu francés.

Tabla de conteníos

1 Biografía
2 El so arte
3 Pintures
4 Cartelos
5 Muséu
6 Enllaces esternos

[editar] Biografía

Fíu d'Alphonse, conde de Toulouse-Lautrec-Monfa (1838-1913) y d'Adèle Tapié de Celeyran (1841-1930), engrandeció'l château Malromé.

Henri de Toulouse-Lautrec nació nuna de les más vieyes families de Francia, descendientes por llinia directa de los condes de Toulouse, que tuvieron hasta'l sieglu XIII ente los más puxantes faudales del reinu. Ensin embargo, esta rama más xoven, magar el so nome ilustre, vivió como una familia acomodadá de l'aristocracia de provincia.

A los doce años, rompe la so pierna izquierda depués, a los catorce, la derecha. Los güesos nun cicatricarán correchamente y le sos piernes dexarán de crecer. El so troncu yera d'una talla normal, pero la so cabeza tenía los llabios belfos y una nariz grande. Esbabayaba y ceceaba al falar. Unos güeyos negros acababen de facer d'él un ñarru grotescu. Toulouse xugaba provocando con esi aspectu. Facíase fotografía desnudu na playa de Trouville-sur-Mer o como un neñu de coru barbudu, o con la boa de Jane Avril (llamada « melinita »), bien consciente de la incomodidá que’l so exhibicionismu provocaba na xente.

En xunetu de 1881 Henri fracasa nel bachilleratu en París, pero ye aceptáu en Toulouse na convocatoria d'ochobre. Ye entós cuando decide convertise n'artista. Manteníu pol so tíu Charles y Princeteau, termina por convencer a so madre. Torna a París, visita a Princeteau, nel so taller del númberu 233 de la cai del Faubourg St-Honoré.

Incapaz de participar nes actividaes qu'un cuerpu normal-y permitiría, Toulouse-Lautrec vivió pal so arte. Conviertesé nun pintor del post-impresionismu, un ilustrador del llamáu Art noveau y un destacáu litógrafu. Na mitá de los años 1890, trabaya con ilustraciones nel magazín humorísticu Le Rire.

Considérenlu « l'alma de Montmartre », el barriu parisín nel qu'habita. Les sos pintures describen la vida nel Moulin Rouge y n'otros cabarets y teatros montmartrinos o parisinos, asina como nos prostíbulos que frecuenta (y onde pue ser que contraiga la sífilis). Dos de les muyeres conocíes que representó yeren la cantante Yvette Guilbert, y Louise Weber, conocida como la escéntrica « La Goulue », bailarina que crea el « Can-Can ».

Toulouse-Lautrec da cursos de pintura y afalaga los esfuerzos de Suzanne Valadon, una de les sos modelos. Creese que foi por ella polo que se-y pegó la sífilis

Alcohólicu durante la mayor parte de la so vida adulta, entra nun sanatoriu poco anantes de la so muerte.

Morrió en Malromé, la propiedá familiar, como consecuencia de complicaciones debíes al alcoholismu y a la sífilis, cerca de los 37 años, y ye enterráu en Verdelais (Gironde) a dellos quilómetros del so llugar de nacimientu.

Les sos últimes palabre fueron « Vieil imbécile !» (vieyu imbécil) pa falar de so padre que taba presente nel momentu de la so muerte.

Depués de la muerte de Toulouse-Lautrec, so madre, acompañada por Maurice Joyant, el so marchante, quixeron poner en valor la so obra, y la condesa de Toulouse-Lautrec dona los fondos pa que fuera construyíu un muséu n'Albi, villa na que naciera l'’artista.

Dizse que Toulouse-Lautrec ye un artistae xenial del que les importantes capacidaes d'observación son acompañaes d'una simpatía fondera hacia la humanidá. Nun dexó enxamás ver dalgún pesar polo que foi la so deformidá. Vivió la so vida plenamente, fizo numberosos amigos y foi siempre aceptáu magar la so talla reducida.

La so vida foi interpretada por John Leguizamo nel film Moulin Rouge.

[editar] El so arte

A pesar d'una vida curtia y marcada pola enfermedá, la obra del pintor foi bian amplia: el catálogu prácticamente completu de les sos obres, asoleyáu en 1971, fala de 737 pintures, 275 acuareles, 369 litografíes (incluyíos los carteles) y cerca de 5000 dibuxos.

Na so mocedá los caballos constituyeron pa él un tema habitual. Dende la neñez-y gustaba la equitación y debe renunciar pola mor de la so enfermedá, siendo pa él una cosa bien dolorosa, y ye por eso polo que decide continuar faciendo vivir nes sos obres la so pasión polos caballos.

Al entamu de la so carrera pintó dellos desnudos masculinos como exercicios, pero los sos meyores desnudos representen a muyeres. En xeneral prefirio partir de bocetos, pero munchos de los sos desnudos debieron ser fechos al natural. Normalmente los sos modelos nun son muyeres xóvenes y guapes, sinon muyeres qu'entamen a avieyar. Pa pintar esti xéneru de cuadros inspirábase n'Edgar Degas.

Nun paraba de pintar: dellos dibuxos son obres en sí mesmos, pero munchos son bocetos pa les sos pintures o litografíes.

Nun teniendo necesidá de facer obre por encargu, Lautrec escoyía los temas que conocía bien o les cares que-y interesaben y, como frecuentaba xentes de toa condición, los sos cuadros cubre una amplia gama de clases sociales: nobles y artistas, escritores y deportistas, médicos, enfermeres y figures pintoresques de Montmartre. Munchos de los sos cuadros muestren prostitutes porque les consideraba como modelos ideales pola so espontaniedá cola que se sabíen mover, diendo desnudes o a medio vestir. Pintaba la so vida con curiosidá, pero ensin moralismu nin sentimentalismu y, sobre too, ensin buscar atribui-yos el menor calter fascinante.

[editar] Pintures

Plantilla:Message galerie

Monsieur Boileau, (1893)	Maxime Dethomas (1896)	Au Moulin de la Galette (1889)	Bal au Moulin Rouge (1890)
Au moulin rouge (1892)	Salon Rue des moulins (1894)	Monsieur Louis Pascal	Femme à sa toilette