Αρίων (μυθολογία)
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
- Το άρθρο αφορά στο μυθικό ίππο Αρίωνα. Για τον ποιητή Αρίωνα δείτε το αντίστοιχο λήμμα για δε το γαστεροπόδαρο Αρίωνα δείτε αντίστοιχο λήμμα
Αρίωνας ίππος ή Αρείωνας (ενίοτε). Μυθικός ίππος (άλογο) με μαύρη ή ξανθή χαίτη που φημίζοταν ως ταχύτερος του ανέμου. Ο ίππος αυτός είχε το ένα από τα πόδια του ανθρώπινο και ενίοτε φωνή ανθρώπου. Κατά τις μυθολογικές παραδόσεις φέρεται ως γιος του Ποσειδώνα, και της Δήμητρας η Ερινύας. Η θεά Δήμητρα, λυπημένη από την απώλεια της Περσεφόνης και προσπαθώντας να ξεφύγει από την ερωτική προσέγγιση του Ποσειδώνα, μεταμορφώθηκε σε φοράδα. Ο Ποσειδώνας, καταλαβαίνοντας την μεταμόρφωσή της, πήρε τη μορφή επιβήτορα και κατόρθωσε να ξευγαρώσει μαζί της. Εκτός από τον Αρίωνα, από τούτη την ένωση γεννήθηκε και μία κόρη, πιθανώς η νύμφη Δέσποινα, που αποκαλυπτόταν μόνον στους μυημένους των Ελευσινίων.
Κατ΄ άλλη εκδοχή ο Αρίων ήταν γιος του Ζέφυρου και μίας από τις Άρπυιες και ανατράφηκε από τις Νηρηΐδες Νύμφες. Ως τόπος γέννησής του θεωρούνταν η Θέλπουσα της Αρκαδίας που απεικονίζεται σε νομίσματα και αγγεία της πόλης αυτής. Σύμφωνα με μια άλλη παράδοση γεννήθηκε στην Αττική, τη στιγμή που ο Ποσειδώνας κτυπούσε το βράχο με την τρίαινά του.
Τον Αρίωνα ίππο χρησιμοποίησε πρώτος ο Ποσειδώνας τον οποίο αργότερα δώρησε στον μυθικό ήρωα της Αλιάρτου τον Κοπρέα. Ο Κοπρέας με τη σειρά του τον δώρησε στον Ηρακλή που τον χρησιμοποίησε σε ιπποδρομίες στις Παγασσές όπου εκεί νίκησε τον Κύκνο. Άλλη εκδοχή αναφέρει ότι ο Αρίωνας ίππος ανήκε στον Αρκάδα Όγκο απ' όπου τον παρέλαβε ο Ηρακλής, όταν πολεμούσε εναντίων των Ηλείων. Τέλος από τον Ηρακλή τον παρέλαβε ο Άδραστος που χάρις στη ταχύτητά του σώθηκε κατά την εκστρατεία των Επτά κατά των Θηβών φέρνοντάς τον πίσω στην Αθήνα.
Ο μυθικός Αρίωνας ίππος στην Ελληνική μυθολογία αποτέλεσε την ιδεατή ανθρώπινη ανάγκη αλλά και την αξία της γρήγορης λήθης επί παντός οδυνηρού συμβάντος, προκειμένου ο άνθρωπος να συνεχίζει να είναι δημιουργικός.
[Επεξεργασία] Προτεινόμενη βιβλιογραφία
- Φαρούπος Νίκος, Ο κόσμος των φανταστικών όντων των αρχαίων Ελλήνων, Κέδρος, (Αθήνα 2005)
