Έρεβος (μυθολογία)
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Σύμφωνα με τον Ησίοδο ο Έρεβος προήλθε από το Χάος (δηλαδή πρωτότοκο τέκνο του διαστήματος) και της Γαίας (της γήινης ύλης) με τη μεσολάβηση του Έρωτα - Φάνη, . Συμβολίζει την σιωπή και το βάθος της νύχτας. Μαζί με την αδελφή του τη Νύχτα, πάλι με τη μεσολάβηση του Έρωτα, δημιούργησε τον Αιθέρα, το Φως του Ουρανού και την Ημέρα. Ανήκει στην δεύτερη γενιά της Δημιουργίας του Κόσμου.
Κατά άλλους ο Έρεβος προήλθε από τον Χρόνο και την Αδράστεια - Ανάγκη.
Εικονίζεται σαν φτερωτό, σκοτεινο και τεράστιο ον, δίδυμο της Νύχτας.
[Επεξεργασία] Έρεβος: ο τόπος
Έρεβος ονομάζεται (κατά τον Όμηρο) ο χώρος που συνορεύει με τον Άδη (χώρος διάβασης των ψυχών) και στον οποίο εξοβελίστηκαν από τον Δία, μετά την Τιτανομαχία, οι Τιτάνες Μενοίτιος και Επιμηθέας. Μια άλλη εκδοχή (κατά τον Ησίοδο) χαρακτηρίζει ως το πιο σκοτεινό μέρος του Άδη, τον Έρεβο, στον οποίο ευρίσκονταν οι Θρόνοι του Πλούτωνα και της Περσεφόνης καθώς και η σπηλιά της Σκύλλας. Τέλος κατά τους Καθολικούς ο Έρεβος είναι ο χώρος όπου εξαγνίζονται οι ψυχές των αμαρτωλών πριν μεταβούν στον Άδη.
Επίσης από τον Έρεβο, κατά την Ελληνική Μυθολογία, ο Ζεύς παρέλαβε τους Εκατόγχειρες, ο Ηρακλής τον Κέρβερο, η Ερυνίς να άκουσε την Αλθαία κ.ά.
[Επεξεργασία] Εκφράσεις
Ο Αριστοφάνης σατυρίζοντας τους Σωκρατικούς φιλοσόφους έλεγε ότι αυτοί: "ερεβοδιφώσιν" (= ψάχνουν στα σκοτεινά).
