Επιτραχήλιο
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Το επιτραχήλιο είναι άμφιο του ιερέα και του επισκόπου στην Ορθόδοξη Εκκλησία.
Στη μορφή είναι σαν το οράριο, αλλά έχει και τα δύο άκρα εμπρός. Φοριέται στο λαιμό, εξ' ου και η ονομασία του (επί+τράχηλος).
Συμβολίζει τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, που κατεβαίνει από επάνω. Γι' αυτό, ο ιερωμένος που το ενδύεται λέει: «Ευλογητός ο Θεός, ο εκχέων την χάριν αυτού επί τους ιερείς αυτού, ως μύρον επί κεφαλής, το καταβαίνον επί πώγωνα, τον πώγωνα του Ααρών, το καταβαίνον επί την ώαν του ενδύματος αυτού· πάντοτε νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν». Τα κρόσσια που υπάρχουν στο κάτω άκρο του συμβολίζουν τις ψυχές των ανθρώπων του ποιμνίου τους, για τις όποιες είναι υπεύθυνοι και θα λογοδοτήσουν κατά την ήμερα της κρίσεως. Χωρίς το επιτραχήλιο δεν μπορεί να τελεστεί καμία ιεροπραξία.
Η λέξη επιτραχήλιο είναι διαδεδομένη στη Δημοτική με την παρεφθαρμένη της μορφή «πετραχήλι», απαντώμενη και στην έκφραση «τάζω λαγούς με πετραχήλια».
Στιχάριο | Επιτραχήλιο | Επιμανίκια | Ζώνη | Φαιλόνιο
(Επιγονάτιο)
