Síyáh-Chál
El Vikipedio
La Karcero Síyáh-Chál (Persa lingvo perse سیاه چال = laŭlitere "la nigra truo", ublieto / forgeskelo) estis subtera prizono en Teherano (ĉefurbo de Persio), kie Bahá'u'lláh la Profeto-Fondinto de la Bahaa Kredo estis enkarcerigita fine de 1852 kaj kie Li ekkonsciis por la unua fojo pri Sia profeta misio.
Je la 15-a de aŭgusto 1852 tri babanoj Ṣádiq, Fatḥu'lláh kaj Ḥájí Qásim atencis la Ŝahon de Persio Náṣiri'd-Dín Sháh, kiun ili opiniis respondeca pri la sovaĝa subpremado de la Baba movado. Sekve okazis furioza pogromo kontraŭ la babanoj … multon oni amasbuĉadis kaj enprizonigis, aliaj forfuĝis aŭ sin kaŝis… Ṭáhirih, la 17-a "Litero de la Vivanto", estis martirigita.
La babanestro Mírzá Ḥusayn 'Alí Núrí titolita Bahá'u'lláh tiam estis gastanta ĉe la frato de la Granda Veziro en somera rezidejo proksima al Teherano. Eksciinte pri tiu evento, Li decidis renkontiĝi kun la Ŝaho por senkulpigi Sin, sed survoje Li estis arestita, ligita kaj eskortita piede kaj humilige al tiu prizono Síyáh-Chál.
Tiu karcero origine estis subtera akvujo, sen lumo nek eliro krom unusola ŝtuparo. Tie dum kvar monatoj Bahá'u'llah estis enkarcerigita kaj ligita per pezaj ĉenoj kun 150 aliaj vojrabistoj, ŝtelistoj kaj murdistoj, kiuj "vivis" (kaj rapide mortis…) sen vestaĵoj nek kuŝejoj en plej kompleta mallumo, malvarmo, halazo kaj putraĵoj.
En tia stato Bahá'u'lláh spertis mistikan eventon similan al la "ardanta arbeto" por Moseo, al la "bapto" por Jesuo kaj al la renkontiĝo kun la arkanĝelo Gabrielo en la groto de la monto Hira por Mohamedo.
Jen kiel Li poste priskribis tiun sperton en Sia Epistolo al la Filo de la Lupo :
"Je la justeco de Dio ! Ni havis nenion komunan kun tiu abomeninda faro, kaj Nia senkulpeco estis nedisputeble pruvita antaŭ la tribunaloj. Malgraŭ tio, oni arestis Nin, kaj el Nijavarano, kiu estis tiam la reĝa restejo, kondukis Nin, katenigita, kun nuda kapo kaj nudaj piedoj en la subteran malliberejon en Teherano. Bruta gardanto, kiu Nin akompanis surĉevale, ekprenis la ĉapelon de sur Nia kapo, dum multaj ekzekutistoj kaj gardistoj pelis Nin antaŭen kun granda rapideco. Oni fermis Nin dum kvar monatoj en loko abomena preter kompreno. Efektive, malluma kaj malvasta ĉelo estus multe pli preferebla ol la subtereja loko, kie estis enkarcerigitaj tiu ĉi Persekutato kaj Liaj kunsuferantoj. Je Nia alveno, oni kondukis Nin tra malluma koridoro, kaj de tie Ni malsupreniris tri krutajn ŝtuparojn ĝis la subteraĵo destinita por Ni. Tiu ĉi loko estis peĉe malluma, kaj Niaj kunmalliberuloj nombris preskaŭ cent kvindek ; ŝtelistoj, murdistoj kaj vojrabistoj. Kvankam tiom homplena, ĝi tamen havis nenian elirejon krom la koridoro tra kiu Ni eniris. Nenia plumo kapablas priskribi tiun lokon, nek la lango ĝian putran malbonodoron konigi. La plej multaj el la viroj havis nek veston nek kuŝaĵon. Nur Dio scias kio okazis al Ni en tiu odoraĉa kaj fia loko ! Tage kaj nokte, en tiu subtera malliberejo, Ni meditis pri la faroj, la stato, kaj la konduto de la babanoj, scivolante kio povintus igi popolon tiel grandanima, tiel nobla, kaj tiel inteligenta, fari tiel malrespektan kaj insultegan atencon kontraŭ la vivo de la reganto. Tiu ĉi Persekutato tuj decidis ke, post Sia liberiĝo, Li eklaboros kun plej granda peno, por regeneradi tiun ĉi popolon. Unu nokton, en sonĝo, la jenaj glorigaj vortoj aŭdiĝis ĉiuflanke : "Vere, Ni igos Vin Triumfa per Vi Mem kaj per Via Plumo. Ne malĝoju pri tio kio okazis al Vi, nek timu, ĉar Vi estas sekura. Baldaŭ Dio aperigos la trezorojn de la tero - homojn kiuj donos al Vi venkon per Vi Mem kaj per Via Nomo, per kiu Dio revivigis la korojn de tiuj kiuj rekonis Lin" [1]
Finfine post kvar monatoj da mallibereco kaj suferado Bahá'u'lláh estis oficiale senkulpigita, liberigita sed ekzilita kun Siaj familianoj kaj kunuloj al Bagdado (Irako).
[redaktu] Notoj
[redaktu] Eksteraj Ligiloj
| Bahaa Ortografio | |
|---|---|
| Por klarigoj pri la transskribado de la nomoj arabaj kaj persaj per okcidentaj literoj, vidu la artikolon de Vikipedio titolitan: « Bahaa Ortografio ». |
|
Kroniko de Nabil, ĉapitro 26-a en esperanto.- "God passes by" (Dio preterpasas) de Shoghi Effendi, ĉapitroj 5-a kaj 6-a (angle).
- "Dans la Gloire du Père" ("King of Glory" / Reĝo de Gloro) de Hasan M. Balyuzi, ĉapitroj 15-a kaj 16-a (france).
