Arturo Kanpion
Wikipedia(e)tik
Arturo Kanpion (Iruñea, Nafarroa, 1854ko maiatzaren 7a - Donostia, Gipuzkoa, 1937ko irailaren 5a) idazlea, hizkuntzalaria, euskaltzaina, abokatua eta politikaria izan zen.
Gazteleraz idatzi zituen bere lanik garrantzitsuenak, tartean "Gramática de los cuatro dialectos literarios de la lengua euskara" liburu handia, baina euskaraz ere lan egin zuen.
Euskaltzaindiako fundatzaileetakoa eta euskaltzain osoa izan zen (1918-1937).Asociación Euskara eta Revista Euskara sortzen lagundu zuen.
Politikoki, Iruñean zinegotzi (1881), Nafarroan Espainiako Gorteetarako diputatu (1893) eta Bizkaian senadore ibili zen.
Eduki-taula |
[aldatu] Bibliografia
[aldatu] Gazteleraz
- "Los orígenes del pueblo euskaldun. Iberos, keltas y baskos" *"Gastón de Belzunce", ipuina, 1879
- "Ensayo acerca de las leyes fonéticas de la lengua vasca" 1883
- "Gramática de los cuatro dialectos literarios de la lengua euskara" 1884
- "El genio de Nabarra" 1884-1888
- "Pedro Mari", ipuina, 1895
- "Blancos y Negros", eleberri historikoa, 1898
- "La bella Easo", eleberria, 1909
- "El bardo de Itzaltzu" 1917
- "El último tamborilero de Erraondo", kontakizun laburra, 1918
- "El rosario de las lavanderas", ipuina, 1924
[aldatu] Euskaraz
- "Orreaga", hainbat euskalkiz idatzitako balada, 1877
- "Denbora Antxiñakoen Ondo-Esanak" 1881
- "Okendoren Eriotza" 1883
