بشرویه
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
شهربشرویه از توابع شهرستان فردوس واقع در استان خراسان رضوی میباشد. اين شهر در موقعیت 33 درجه شمالی و 57 درجه شرقی قرار دارد. این شهر در شرق ایران و در جنوب غربی استان خراسان و در لبه کویر واقع است. به دلیل این موقعیت جغرافیایی، آب وهوای این شهر گرم و کویری است. بشرویه بدلیل حفظ بافت سنتی زیبای خود و بادگیرهای زیبای آن به شهر بادگیرها در خراسان معروف است. جمعیت بشرویه در حدود 30000 نفر است. همانند سایر مناطق کویری، مردم این دیار افرادی خونگرم، مهمان نواز، متدین و کوشا میباشند.
بشرویه از شهرهای تاریخی و قدیمی با عمری چند صد ساله میباشد. بیشتر مردم این دیار به حرفه کشاورزی اشتغال دارند. کشاورزی مبتنی بر منابع زیرزمینی آب و زمینهای مستعد این منطقه است و عمده محصولات به عمل آمده پنبه، جو، گندم و پسته میباشند که در این بین کشت و برداشت پسته اگرچه از قدیم انجام می‌شده، به تازگی رونق ویژه‌ای گرفته است.
 |
این بخش به تمیزکاری نیاز دارد. محتویات این بخش ممکن است غیرقابل اعتماد و نادرست یا جانبدارانه باشند یا قوانین حقوق پدیدآورندگان را نقض کنند. |
[ویرایش] وجه تسمیه بشرویه
آنچه درباره وجه تسمیه این شهر می‌توان گفت این است که کلمه «بشرویه» مرکب از دو جزء « بش» و«رویه» است و بدون تردید دلالت دارد بر منطقه‌ای که محل رویش بُش است و بش در نظر اهالی و معمرین شهر بر بوته‌ای خودرو از تیره گیاهان کم‌آب کویری و بیابانی اطلاق می‌شده که برای ادامه حیات خود احتیاج به آب فراوانی نداشته و دراصطلاح مردم ترخ یا درمنه نامیده می‌شده است که در اصل «دِرِمنه» است. نظامی در این باب گوید:
- چون درمنه درم ندارد هیچ باد در پیکرش نیارد پیچ
سایت مربوط به بشرویه http://www.boshrooyehcity.i8.com
[ویرایش] آثار تاریخی بشرویه
در بشرویه آثار تاریخی متعددی وجود دارد که بعضا" قدمت تاریخی آنها به قبل از اسلام برمی گردد و خوشبختانه بعضی از آنها برجاست. از خصوصیات بارز این ابنیه، تاریخگذاری و وجود لوحی است که معمولا" قدمت و بانی آن را نشان می‌‌دهد و هیچ شک و تردیدی برای شناخت گذشتهٔ آن باقی نمی‌گذارد. این آثار عبارت‌اند از:
قلعه دختر: این قلعه بر بالای قله‌ای مخروطی شکل قرار گرفته است و در خصوص سابقه تاریخی این قلعه نظراتی وجود دارد مبنی بر این که این بنا از دوره ساسانیان باقی مانده است و هم چنین این که این قلعه در زمان فرقه اسماعیلیه بنا شده است.
آب انبار میان ده: این حوض اولین حوض ساخته شده در بشرویه میباشد که امروز در محله معروف به میان ده و در جنب اماکن تاریخی بشرویه واقع گردیده است. از ویژگی های این بنا، استحکام و زیبایی خاصی است که در ساخت آن صورت گرفته به طوری که با گذشت 400 سال از ایجاد آن هنوز کوچک‌ترین تغییری در آن رخ نداده است.
حسینیه میان ده (حسینیه حاج علی اشرف): از دیگر اماکن مقدسی که در میان ده بشرویه ساخته شده، حسینیه‌ای است که مدور بنا گردیده و دارای دو ایوان است که به صورت قرینه و به سبک معماری هندی ساخته شده‌اند. دور تا دور این عمارت ایوان‌های کوچکی ساخته شده‌اند. این ساختمان دو طبقه میباشد. طبقه پایین مختص مردان و طبقهٔ بالا ویژه بانوان است. سازنده این بنا شخصی به نام حاج علی اشرف از اهالی ده خانیک واقع در غرب بشرویه میباشد و زمان احداث آن، بر اساس شواهد، دوران حکومت افشاریه در خراسان بوده است.
مدرسه علمیه: این بنا که معروف به مدرسه طلاب علوم دینی نیز است در میان ده رو به روی مسجد جامع میان ده و حسینیه حاج علی اشرف و در جهت غرب حوض انبار واقع شده است. بنایی است که در ساخت آن به طور کامل خشت و گل به کار رفته است. دارای دو ایوان بزرگ در سمت شمال و جنوب است که ایوان شمالی جهت استفاده در فصل زمستان و ایوان جنوبی که از عمق و ارتفاع بیشتری برخوردار است جهت استفاده در فصل تابستان بنا شده‌اند.
مسجد جامع میان ده: این مسجد در گذشته‌های دور در زمان سلسله صفوی بنا شده و سبک معماری این زمان را به خوبی نشان می‌‌دهد. این بنا به طور کامل از گل و آجر ساخته شده است. بنا کاشی کاری نیست ولی در ایوانی بزرگ آیاتی از قرآن مجید که به خط کوفی بسیار زیبا نوشته شده‌اند به چشم می‌خورد. سقف ایوان‌ها و شبستان مسجد کاملا" هلالی شکل است و در سر در ورودی آن روی سنگ بزرگی اشعاری مبنی بر زمان ساخت بنا حک شده است.
امام زادهٔ هوگند: در فاصله حدود 12 کیلومتری غرب بشرویه و در دامنه کوه عمارت زیارتی وجود دارد که به نام امام زاده محمد بن اصغر هوگند معروف و مشهور است. از سابقه و شخصیت مدفون در این محل هیچ اطلاع تاریخی در دست نیست و آن چه اهالی به آن اعتقاد دارند این است که این جا محل دفن یکی از اولاد موسی بن جعفر است.
مسجد جامع رقه: این مسجد در سمت شرق دهستان رقه و در منطقه‌ای که اصطلاحا" به پایین محله مشهور است قرار دارد. این مسجد در طول زمان آسیب‌های فراوانی دیده و در حال حاضر در حد دیواره‌های بیرونی مسجد و بقایای به جا مانده از سه ایوان شرقی، غربی و جنوبی است. سقف ایوان‌های غربی و جنوبی کاملا" تخریب شده و ایوان ضلع شرقی از بقیه کامل‌تر است.
از دیگر بناهای تاریخی بشرویه تپه کرند، رباط اصفاک و نیگنان، زیارتگاه بی‌بی نجمه خاتون مجد و قلعه‌های نظامی و دفاعی بشرویه میباشند که به ذکر نام آنها اکتفا می‌شود.[1]
 |
|
|---|---|
| مرکز | مشهد |
| شهرستان‌ها | بردسکن | تایباد | تربت جام | تربت حیدریه | چناران | خلیل‌آباد | خواف | درگز | رشتخوار | سبزوار | سرخس | فردوس | فریمان | قائنات | قوچان | کاشمر | کلات | گناباد | مشهد | مه ولات | نیشابور |
| شهرها |
اسلامیه | انابد | باجگیران | باخرز | بایک | بجستان | بردسکن | بشرویه | بیدخت | تایباد | تربت جام | تربت حیدریه | جغتای | چاپشلو | چکنه | چناران | حاجی‌آباد | خرو | خضری دشت بیاض | خلیل‌آباد | خواف | داورزن | دررود | درگز | دولت‌آباد | رباط سنگ | رشتخوار | رضویه | رودآب | ریوش | سبزوار | سرخس | سلطان‌آباد | سنگان | شاندیز | ششتمد | صالح‌آباد | طرقبه | عشق‌آباد | فردوس | فرهادگرد | فریمان | فیروزه | فیض‌آباد | قائن | قاسم‌آباد | قدمگاه | قلندرآباد | قوچان | کاخک | کاریز | کاشمر | کدکن | کلات | گناباد | لطف‌آباد | مشهد | ملک‌آباد | نشتیفان | نصرآباد | نقاب | نوخندان | نیشابور |
| اماکن دیدنی |
آبشار اخلمد | آتشکده آذربرزین‌مهر | آرامگاه بیهقی | آرامگاه عطار نیشابوری | آرامگاه عمر خیام | آرامگاه فردوسی | آرامگاه کمال‌الملک | آرامگاه نادرشاه | آستان قدس رضوی | بارگاه امام رضا | برج نادری | دهکده چوبین نیشابور | غار آتشگاه | غار مغان | قلعه گوش‌لاغر | کاروانسرای ریوند | کوهسنگی | مسجد گوهرشاد | موزه قوچان | موزه نیشابور |
