بوگوتا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

بوگوتا که نام رسمی آن بوگوتا دی‌سی است پایتخت کلمبیا بوده و با جمعیتی معادل ۷٬۳۲۱٬۸۳۱ نفر بزرگترین و پرجمعیت‌ترین شهر آن کشور به شمار می‌آید (سرشماری سال ۲۰۰۵). جمعیت تقریبی بوگوتا، و منطقه‌ای در حومه شهر به نام سواچا، ۷٬۸۸۱٬۱۵۶ نفر می‌باشد. ^[۱]

فهرست مندرجات ۱ تاریخچه ۱.۱ پرچم ۱.۲ نشان ویژه ۱.۳ سرود ملی ۲ جمعیت و مساحت ۲.۱ موقعیت ۲.۲ آب و هوا ۲.۳ ترکیب شهری و اسم‌گذاری ۳ جمعیت شناسی ۴ دولت ۵ اقتصاد ۵.۱ تولید، بازرگانی و تجارت ۵.۲ ترابری و ارتباطات ۵.۲.۱ فرودگاهها ۵.۲.۲ پایانه‌های اتوبوسرانی ۵.۲.۳ ترانس میلنیو ۵.۲.۳.۱ امنیت در ترانس‌میلنیو ۵.۲.۴ شبکه مسیرهای دوچرخه‌سواری ۶ دانشگاهها و مراکز آموزش عالی ۷ پارک‌ها و مراکز تفریحی ۸ متفرقه ۹ پانویس ۱۰ منابع ۱۱ نگارخانه ۱۲ جستارهای وابسته ۱۳ پیوند به بیرون

[ویرایش] تاریخچه

این شهر که در ابتدا توسط میوزیکاها باکاتا نامیده می‌شد، پیش از آنکه کاوشگران اسپانیایی منطقه را تحت استعمار قرار دهند، مرکز تمدن آنها محسوب می‌شد و جمعیت فراوانی را در خود جای داده بود. در ۶ اوت ۱۵۳۸ (میلادی) گونزالو ژیمنز دی کوساتا اقامتگاه اروپاییان را بنا نهاد و با توجه به نام زادگاه خود و نام محلی، آنرا سانتا فی د باکاتا نامگذاری کرد. نام «باکاتا» تا زمانی‌که پایتخت پادشاهی جدید گرانادا شد به بوگاتای مدرن تغییر یافته بود. بوگوتا در آن زمان بخشی از نیاب‌السلطنه پرو و سپس نیاب‌السلطنه گرانادای نو به شمار می‌آمد و به یکی از مراکز قدرت استعمار اسپانیا و تمدن امریکای جنوبی تبدیل شده‌بود.

در ۱۸۱۰-۱۸۱۱، ساکنان این شهر علیه استعمار حکومت اسپانیا شورش کردند و دولتی از خودشان تشکیل دادند، اما ناچار بودند به تقسیم بندی‌های داخلی رضایت داده و بازگشت موقت ارتش وفادار اسپانیا، که از سال ۱۸۱۶ تا ۱۸۱۹ کنترل شهر را بازپس گرفتند رضایت دهند تا اینکه سیمون بولیوار پس از پیروزی‌اش در بویاکا این شهر را باز پس گرفت. پس از آن بوگاتا به پایتخت گراند کلمبیا که اتحادیه‌ای متشکل از پاناما، ونزوئلا، کلمبیا و اکوادور بود، تبدیل شد. پس از آنکه جمهوری مذکور به بخش‌های مختلف خود تجزیه شد، بوگاتا پایتخت گرانادای نو باقی ماند و بعدها به به جمهوری کلمبیا تبدیل شد.

در سال 1956، این بخش شهر به سایر بخش‌های شهر وصل شد و یک «منطقه ویژه» را به وجود آورد (اسپانیولی: Distrito Especial). بر اساس نظامنامه‌ای که در سال ۱۹۹۱ وضع شد، بوگوتا به پایتخت کلمبیا تبدیل شد و «سانتا فی د بوگوتا» نام گرفت و رده آن از منطقه ویژه به «منطقه پایتخت» تغییر یافت. (اسپانیولی: Distrito Capital).

در اوت سال ۲۰۰۰ نام پایتخت رسما از «سانتا فی د بوگوتا» به بوگوتا دی‌سی تغییر یافت. منطقه پایتخت بوگوتا ^[۲] دولت محلی منطقه پایخت را در برمی‌گیرد، رییس کنونی دولت لوییس ادواردو گارزون می‌باشد.

[ویرایش] پرچم

طرح این پرچم از جنبش مبارزه با حکومت استعماری که در ۲۰ ژوئیه ۱۸۱۰ آغاز شد نشأت می‌گیرد. در طی این مبارزات شورشیان بازوبندهایی با نوارهای زرد و قرمز بسته بودند چرا که این رنگ‌ها در پرچم اسپانیا بکار می‌رفتند و همین طرح در پرچم پادشاهی جدید گرانادا بکار گرفته شد.

در 9 اکتبر 1952، یعنی دقیقا 142 سال بعد از این رویدادها، حکم 555 هزارونهصد و پنجاه و دو، رسما و با قاطعیت این بازوبند میهنی را به عنوان پرچم بوگوتا اعلام کرد.

این پرچم بصورت افقی به دو قسمت تقسیم می‌شود، نوار بالایی زرد و نوار پایینی قرمز می‌باشد. رنگ زرد نماد طلای زمین، برتری‌های عدالت، آرامش، نیک‌خواهی، «ویژگیهای زمینی» (یعنی اصالت، برتری، ثروت، سخاوت، جلال، شکوه، سلامت، استواری، لذت و رفاه)، عمر طولانی، جاودانگی، قدرت و ثبات است. رنگ قرمز نمایانگر فضیلت نیکی و ویژگی‌هایی همچون شجاعت، اصالت، ارزش‌ها، بی‌پروایی، پیروزی، سربلندی و عشق فراوان می‌باشد که کلمبیایی‌ها آنرا خون مردمشان می‌خوانند.

[ویرایش] نشان ویژه

در سوم دسامبر 1548 در والادولید، اسپانیا نشان ویژه شهر توسط امپراتور چارلز پنجم (چارلز اول اسپانیا) با حکم سلطنتی به پادشاهی جدید گرانادا اعطا شد. در وسط این نشان یک عقاب سیاه قرار دارد که نماد استواری می‌باشد. این نشان همچنین نماد خاندان هبزبرگ را که در آن زمان امپراتوری اسپانیا را در اختیار داشتند در بر دارد. عقاب مذکور یک تاج طلا بر سر دارد و در پیش‌زمینه‌ای طلایی یک انار قرمز را در چنگال نگه داشته است. دور این مدال شاخه‌های زیتون حک شده که بر روی آن در پیش‌زمینه‌ای آبی رنگ نه انار طلایی قرار دارد. دو انار قرمز نماد بی‌باکی است و نه انار طلایی دیگر نماد نه ایالتی است که در آن زمان پادشاهی نیو گرانادا را تشکیل می‌دادند.

در سال 1932 این نشان ویژه بطور رسمی به عنوان نماد بوگوتا برگزیده و اعلام شد.

[ویرایش] سرود ملی

شعر سرود ملی بوگوتا توسط پدرو مدینا آوندانو سروده شده و آهنگ آن توسط روبرتو پیندا دوکو ساخته شده است. طبق دستورالعمل 1000، در ۳۱ ژوئیه ۱۹۷۴، این سرود رسما به عنوان سرود ملی اعلام شد و از آن به بعد در شهردار بوگوتا آنیبال فرنادز دی سوتو قرار گرفت.

[ویرایش] جمعیت و مساحت

[ویرایش] موقعیت

بوگوتا در مرکز کشور، در شرق «سابانا دی بوگوتا» و در ارتفاع 2640 متری (8661 فوت) از سطح دریا قرار دارد. اگرچه «سابانا» آنگونه که در میان مردم خوانده می‌شود، در لفظ «ساوانا» است، موقعیت جغرافیایی آن در حقیقت یک فلات مرتفع است که در بالای رشته‌کوههای آندز قرار گرفته است.

رودخانه بوگوتا که از «سابانا» رد می‌شود، در جنوب آبشار تکونداما را شکل داده است. رودخانه‌های فرعی دره‌هایی را بوجود آورده‌اند که در آنها روستاهایی حاصل‌خیز قرار دارد و اقتصاد آنها بر مبنای کشاورزی، دامداری، دامپروری و صنایع دستی اداره می‌شود.

«سابانا» از شرق، هم مرز کوردیلرای شرقی از رشته کوههای آندز است. تپه‌های اطراف که جلوی رشد شهر را گرفته‌اند به موازات کوههای گوادالوپ و مونسراته از جنوب به شمال ادامه دارند. مرز غربی شهر را رودخانه بوگوتا تشکیل می‌دهد؛ مرز جنوبی بوگوتا سوماپاز پارامو است و مرز شمالی آن از فلات مذکور تا چیا و سوپو ادامه دارد.

[ویرایش] آب و هوا

دمای متوسط هوای سابانا 14 درجه سانتیگراد است که از 9 تا 22 درجه تغییر می‌کند. فصل‌های خشک و بارانی این منطقه یک در میان است. خشک‌ترین ماهها دسامبر، ژانویه، فوریه و مارس هستند و پر باران‌ترین ماههای آن عبارتند از آوریل، می، سپتامبر، اکتبر و نوامبر هستند. ژوئن و جولای اغلب دوره‌های بارانی هستند و آگوست یک ماه آفتابی و پر باد است.

بدلیل پدیده‌های آب و هوایی ال نینو و لا نینا که در درون یا اطراف آبگیر اقیانوس آرام رخ می‌دهند و عامل بسیاری از تغییرات آب و هوایی می‌باشند، شرایط آب و هوایی این منطقه کاملا غیرمنظم و متغییر است.

[ویرایش] ترکیب شهری و اسم‌گذاری

ترکیب شهری به دوران استعمار برمیگردد و ترکیب مربعی آن برگرفته از سبک اسپانیایی است. ترکیب کنونی خیابانها "کالس"هایی دارد که بصورت عمودی و از مشرق به مغرب در میان تپه‌ها ادامه دارد و تعداد آنها در جهت شمالی افزایش یافته و از جنوب نیز از کاله 1 پیشروی کرده، «کاررا»هایی که به موازات تپه‌ها در جهت شما-جنوب پیش رفته‌اند تعدادشان از شرق و غرب از کاررای 1 افزایش یافته است. بخش‌های جدید شهری –مانند خیابان‌ها- اریب و –مانند کارراها- تراگذار هستند. خیابان‌ها شماره‌بندی شده‌اند.

حدود هزار محله و ناحیه، شبکه پیشرفته شهری را تشکیل می‌‌دهند. محله‌های پروتمندتر در شمال و شمال غربی قرار دارند. محله‌های فقیرتر در جنوب و جنوب غربی قرار گرفته‌اند و بسیاری از آنها مناطق غیر معمور هستند. طبقات متوسط عمدتا در بخش‌های مرکزی، غربی و شمال غربی شهر سکونت دارند.

[ویرایش] جمعیت شناسی

بوگوتا به عنوان بزرگترین و پرجمعیت‌ترین شهر کلمبیا، 7.321.831 نفر جمعیت دارد (سرشماری سال 2005).

[ویرایش] دولت

بوگوتا پایتخت کلمبیا است و مجلس ملی قانونگذاری، دیوان عالی عدالت و مرکز قوه مجریه و نیز اقامتگاه رئیس‌ جمهور در آن قرار گرفته است. شهردار ارشد و شورای منطقه‌ای که هر دو با رای مردم انتخاب می‌شوند مسئول اداره شهر می‌باشند.

این شهر به 20 منطقه تقسیم می‌شود: اوساکوئن چاپینرو، سانتا فی، سن کریستوبال، اوسم، توجیولیتو، بوسا، کندی، فونتبون، انگاتیوا، سوبا، باریوس اونیدوس، تیوساکوئیلو، لس مارتیرس، آنتونیو نارینو، پیونته آراندا، لا کاندلاریا، رافائل اوریبه اوریبه، سیوداد بولیوار، سوماپاز.

هر یک از 20 منطقه توسط یک هیات اجرایی اداره می‌شود که توسط رای مردم انتخاب شده‌اند و طبق تصمیم شورای منطقه‌ای حداقل اعضای آن 7 نفر است. شهردار ارشد از یک هیات سه نفره که توسط هیات اجرایی مربوط معرفی شده‌اند شهرداران منطقه‌ای را انتخاب می‌کند.

[ویرایش] اقتصاد

بوگوتا بزرگترین قطب اقتصادی کلمبیا است و بعد از آن مدلین، کالی و بارانکویلا در رتبه‌های بعدی قرار دارند. دفاتر مرکزی بیشتر شرکت.های کلمبیا در بوگوتا واقع شده است و از طرف دیگر بیشتر شرکت‌های خارجی فعال درکلمبیا و نیز بورس سهام در این کشور قرار دارند. بوگوتا در واردات و صادرات کالاها به کلمبیا به عنوان یک قطب به شمار می‌آید.

[ویرایش] تولید، بازرگانی و تجارت

بوگوتا کانون تجارت در کلمبیا است. بخش بانک و بیمه و بازار بورس در این شهر رونق خوبی دارند. شرکتهای مهندسی واقع در این شهر به سایر مناطق کلمبیا و امریکای مرکزی خدمات‌رسانی می‌کنند. مراکز فرماندهی نظامی و موسسات دولتی در بوگوتا قرار دارند. این شهر مرکز شبکه مخابرات است و بزرگترین تجهیزات صنعتی کلمبیا را در اختیار دارد.

برخی خدمات در این شهر عمومی و برخی دیگر خصوصی هستند. خدمات عمومی عبارتند از انرژی، آب و فاضلاب و تلفن. قبض‌های انرژی و آب و فاضلاب بر اساس منطقه سکونت شهروندان طبقه‌بندی می‌شوند. در نتیجه، اقشار مرفه‌تر جامعه به تامین یارانه انرژی و آب و فاضلاب برای اقشار آسیب‌پذیر جامعه کمک می‌کنند. خدمات تلفن توسط «شرکت مخابرات امپرسا دی بوگوتا»(ETB)، که متعلق به شهر است و شرکت «کاپیتل» متعلق به «شرکت مخابرات کلمبیا» و «ای پی ام بوگوتا» متعلق به شرکت خدمات عمومی مدلین («امپرساس پابلیکاس دی مدلین» - EPM) ارائه می‌شود. علاوه بر تلفن‌های همراه، تلفن‌های سکه‌ای و کارتی نیز در دسترس هستند. (از ماه می 2005) سه اوپراتور تلفن‌های بی‌سیم در این شهر فعال هستند: موی استار (متعلق به شرکت اسپانیایی تلفونیکال)، کومسل (متعلق به تلمکس) و اولا (مشترکا متعلق به ETB و EPM).

همچنین صادرات محصولاتی همچون گل و زمرد نیز از دیگر منابع درآمدزای بوگوتا است. هر روز در مرکز بوگوتا میلیون‌ها دلار زمرد خام و تراش‌خورده معامله می‌شود. سایر صنایع مهم عبارتند از خدمات مالی بویژه بانکداری. بوگوتا مرکز بانکهای تجاری مهم و بانک مرکزی این کشور است. این شهر همچنین مرکز چاپ و نشر به شمار می‌آید. این شهر همچنین مراکز گردهمایی‌هاست و مراکز کنفرانس مهمی را در خود جای داده است که از آن جمله عبارتند از: مرکز فدرال گردهمایی‌های کورفریاس، مرکز گردهمایی‌های اونتوس کافام، مرکز گردهمایی‌های گوزالو جیمنز دی کووزادا و غیره می‌باشد. به دلیل موقعیت بوگوتا به عنوان پایتخت، بسیاری از دوایر دولتی که نماینده بخشی دیگر از قدرت اقتصادی شهر نیز می‌باشند در آن واقع شده‌اند.

مراکز عمده بازرگانی اقتصاد کلمبیا همچون جی ام کولوموتورز، شرکت اوتوماتریز کلمبیا و اکوپترول، پایگاه اقتصادی شهر را تشکیل می‌دهند.

[ویرایش] ترابری و ارتباطات

بوگوتا شهری مدرن با سامانه ترابری مدرن است. این سیستم شامل یک فرودگاه بین‌المللی، خطوط اتوبوس، تاکسی، سیستم سریع‌السیر اتوبوس ترانسمیلنیو و حتی یک قطار است که برای حمل و نقل حومه شهر به کار می‌رود.

اتوبوس‌ها اصلی‌ترین وسایط نقلیه عمومی هستند. دو نوع سیستم اتوبوس‌رانی وجود دارد: سیستم سنتی و ترانسمیلنیو. در سیستم سنتی انواع مختلف اتوبوس کار می‌کنند، که در خیابان‌های معمولی آمدوشد دارند و چندین شرکت از آنها بهره‌برداری می‌کنند:

• اتوبوس؛ اتوبوس‌های بزرگ.
• " بوستا"؛ اتوبوس‌های متوسط.
• " میکروباس" یا "کولکتیوو"؛ ون‌ و مینی‌ون‌ها

اتوبوس‌ها به دو دسته تقسیم می‌شوند: "ایجکیوتیوو" که یک سرویس مجلل محسوب می‌شوند و برای حمل مسافر سرپایی در نظر گرفته نشده‌اند و "کورینته" یا سرویس نرمال. از مارس 2006 محدوده کرایه اتوبوس‌ها بین 900 تا 1250 COP (حدود 40 سنت) است.

به علاوه، چندین نوع تاکسی در بوگوتا کار می‌کند. تاکسی‌های زرد تا کنون رایج‌ترین نوع بوده‌اند. اگرچه این تاکسی‌ها گرانتر هستند اما مردم معمولا برای دستیابی سریع به محل کارشان از آنها استفاده می‌کنند. بوگوتا همچنین تاکسی‌های سفید نیز دارد که شرکت‌ها و هتل‌ها برای حمل مشتریانشان از آنها اغلب به عنوان شاتل استفاده می‌کنند.

[ویرایش] فرودگاهها

فرودگاه اصلی بوگوتا فرودگاه بین‌المللی الدورادو است. چندین خط هوایی داخلی ( آویانکا، ارو ریپابلیکا، ایرز و ساتنا) و بین‌المللی (همچون ایبریا، امریکن ایرلاینز، واریگ، کوپا، کانتیننتال، دلتا، ایر کانادا، ایروگال، تیم، تاکا) از فرودگاه الدورادو بهره‌برداری می‌کنند. بدلیل واقع شدن این فرودگاه در کلمبیا و امریکاز ارائه کنندگان خدمات حمل‌‌ونقل زمینی و ارائه‌دهنگان خدمات حمل‌ونقل هوایی، آنرا ترجیح می‌دهند. در حال حاضر توسعه فرودگاه الدورادو در مرحله برنامه‌ریزی قرار دارد. این مرحله تا ژانویه سال 2008 به پایان خواهد رسید.

[ویرایش] پایانه‌های اتوبوسرانی

بوگوتا کانون مسیرهای داخلی و بین‌المللی اتوبوسرانی است. این پایانه مسیرهای را به شهرهای بزرگ و کوچک کلمبیا فراهم می کند. ^[۳] و به عنوان بزرگترین پایانه کشور به شمار می‌آید. برخی شرکت‌های اتوبوسرانی در این فرودگاه سفرهای خارجی به کشورهایی همچون اکوادور و ونزوئلا را ارائه می‌کنند.

[ویرایش] ترانس میلنیو

ترانس میلنیو یک سیستم اتوبوس سریع‌السیر است که از شبکه‌ای از اتوبوس‌های مدرن در خطوط ویژه (مسیر اتوبوس) و اتوبوس‌های کوچکتر (خط فرعی) در مسیرهای مناطق مسکونی تشکیل شده است و مسافران با استفاده از خطوط فرعی اتوبوس به مسیر اصلی می‌رسند. مسیرهای اصلی ترانس میلنیو عبارتند از: خیابان کاراکاس، خیابان سی‌ام، خیابان آمریکاس، اتوبان شمالی («اوتوپیتسا نورته»)، خیابان جیمنز و خیابان سی‌ام (که به آن «نورته کویتو سور» یا «ان کیو اس» نیزمی‌گویند). مسیرهای خیابان سوبا و بخش جنوبی مسیر خیابان سی‌ام در آوریل سال 2006 افتتاح شدند. سومین فاز این سیستم خیابان هفتم، خیابان دهم و خیابان بیست‌و ششم را نیز تحت پوشش قرار می‌دهد (اونیدا الدورادو). قرار است تا سال 2030، کل شهر تحت پوشش این سیستم درآید.

سرویس اتوبوس سریع‌السیر ترانس میلنیو بسیار ارزان، کارآمد تمیز است و مسافران را به نقاط مختلف شهر می‌رساند. با وجودیکه ترانس‌میلنیو در حال گسترش است، هنوز برخی مسیرها وجود دارند که به آن مرتبط نشده‌اند.

[ویرایش] امنیت در ترانس‌میلنیو

مانند سایر مناطق شلوغ، کسانیکه از ترانس‌میلنیو استفاده می‌کنند باید بدانند هنگامیکه در این سیستم مسافرت می‌کنند در معرض خطر جیب‌برها قرار دارند. به علاوه تا کنون چند مورد زورگیری نیز گزارش شده است. امنیت اتوبوس‌ها و ایستگاهها توسط پلیس‌هایی که در استخدام شهر هستند تامین می‌شود. در عین حال بیشتر این پلیس‌ها را افسرانی که تازه دیپلم و یا سربازان وظیفه تشکیل می‌دهند («پولسا باچیلار»). افسران عالی‌رتبه‌تر در سمت سرپرست فعالیت می‌کنند و زمانیکه پولیسا باچیلار تقاضای کمک می‌کنند به یاری آنها می‌آیند.

[ویرایش] شبکه مسیرهای دوچرخه‌سواری

شبکه مسیر دوچرخه‌سواری بوگوتا که «سیکلوروتاس» نیز نام دارد، یکی از گسترده‌ترین شبکه‌های اختصاص یافته به مسیر دوچرخه‌سواری در بین شهرهای جهان است و وسعت آن به 303 کیلومتر می‌رسد. این مسیر از خیابان 170 در شمال شهر آغاز شده و در جنوب شهر به خیابان 27 می‌رسد و از جهت دیگر از مونسراته در شرق تا [[رودخانه بوگوتا در غرب گسترش دارد. ساخت سیکلوروتاس توسط دولت آنتاناس ماکوس (1998-1995) آغاز شد و در دوران شهرداری انریکو پنالوسا به توسعه چشمگیری رسید.

در روزهای یکشنبه مردم به همراه خانواده‌هایشان در یک قطار گردشگری محبوب سوار می‌شوند. در تعطیلات آخر هفته، این قطار از بوگوتا به مقصد شهرهای حومه‌ای زیپاکوریا و نموکون حرکت می‌کند.

[ویرایش] دانشگاهها و مراکز آموزش عالی

دانشگاهها و مراکز آموزش عالی بوگوتا تاثیر بسزای در اقتصاد منطقه داشته‌اند. این مراکز علاوه بر اشتغال‌زایی، صنایع ملی و بین‌المللی را به بوگوتا و مناطق اطراف آن جذب می‌کنند. این شهر به «مکه» آموزش در کلمبلیا شهرت دارد؛ بوگوتا بیش از هر شهر دیگر کلمبیا، مدرسه، دانشگاه و مراکز آموزش عالی را در خود جای داده است.

[ویرایش] پارک‌ها و مراکز تفریحی

• پارک‌های زیادی در بوگوتا وجود دارند که بیشتر آنها به امکانات برگزاری کنسرت، تئاتر، سینما، نقالی و سایر فعالیتهای دیگر مجهز هستند. به عنواند مثال «پارک کلان‌شهر سیمون بولیوار» پارکی بزرگ است که اغلب کنسرت‌های بزرگی در آن اجرا می‌شود (مثل کنسرت سالانه راک آل پارکو، که یک جشنواره مجانی است و در آن گروههای جدید راک امریکای لاتین بصورت مجانی کنسرت اجرا می‌کنند). همچنین هر ساله در ماه آگوست جشن کایت بازی که یک سنت ملی است، در این پارک برگزار می‌شود.

• یکی دیگر از پارکهای محبوب، «پارکو ناسینونال» (پارک ملی) است که یکی از بزرگترین مراکز تفریحی بوگوتا محسوب می‌شود. این پارک درختهای فراوان و فضای سبز گسترده‌ای دارد و آبگیرها، وسایل بازی کودکان، مسیرهای پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری و مکان‌های تفریحی همچون پخش عمومی فیلم‌های سینمایی و برگزاری کنسرت و رویدادهای مختلف به سازماندهی شورای شهر بوگوتا از دیگر امکانات آن به شمار می‌آید. این پارک بین دو خیابان اصلی شهر یعنی خیابان سیرکونوالار و خیابان هفتم واقع شده است.

• باغ گیاه‌شناسی بوگوتا («ژاردین بوتانیا دی بوگوتا»)

• پارکهای فراوان دیگری نیز در اطراف بوگوتا قرار دارند. هر محله بوگوتا پارک مخصوص به خود را دارد. برخی از این پارکها خصوصی و برخی دیگر عمومی هستند. برخی از پارکهای خصوصی از اهالی محله برای ورود کارت ویژه می‌خواهند. پارکهای عمومی متعلق به همه مرم هستند. برخی از این پارکها دیده‌بان دارند. این پارکها نیز مجهز به مکانهای ورزشی هستند که برای کودکان و بزرگسالان برنامه‌های ورزشی ارائه می‌دهند که از آن جمله می‌توان به والیبال، بسکتبال، تکواندو، فوتبال و سایر ورزشهای دیگر اشاره کرد.

• فعالترین پارک ( هم از نظر فعالیتهای تفریحی، تبلیغ محصولات جدید و زندگی شبانه) «پارکو دی لا 93» است که بین خیابانهای 93، 12 و 13 واقع شده است. چندین رستوران و کافه برتر شهر در این پارک یا در «زونا تی» (منطقه T) در خیابان 82 قرار دارند. اخیرا نیز فعالیت رستورانها در «زونا جی» (منطقه G) (خیابانهای 69 و 70 در منطقه روس روزالس) و لاماکارنا آغاز شده است.

• علاوه بر پارکهای طبیعی، بوگوتا پارک‌های سرگرمی فراوانی دارد که از آن جمله می‌توان به موندو آونتورا و سالیتره ماجیکو اشاره کرد. ورود به این پارکها پولی است و مردم باید برای انجام بازیهای ماشینی پول بپردازند. پارک موندو آونتورا به بازیهای ماشینی همچون کشتی آسمانی، ترن‌هوایی، چکش و سایر سرگرمیهای بزرگسالان مجهز است. برای بچه‌ها نیز انواع بازیهای مکانیکی همچون کشتی آسمانی، ترن‌هوایی، چرخ‌وفلک، لاک‌پشت و غیره در ابعاد کوچک در نظر گرفته شده است. در این پارک مردم هم می‌توانند تفریح کنند و هم با در طبیعت در تماس خواهند بود و کودکان می‌توانند به بزها غذا بدهند. علاوه بر این، جایی به نام «سردودرومو» وجود دارد که در آن خوک‌ها با هم مسابقه می‌دهند.

• دیگر پارک تفریحی، پارک «سالیتر مجیکو» است که یکی از مراکز تفریحی کودکان و بزرگسالان به شمار می‌آید. در این پارک بازیهای مکانیکی فراوانی همچون کشتی دزدان دریایی، اپوکالیپش، ترن‌هوایی3 وسایر بازیهای دیگر وجود دارد. این پارک در مجاورت پارک سیمون بولیوار قرار دارد که یکی از مشهورترین نقاط بوگوتا به شمار می‌آید (همچنین در طول سال در آن کنسرت اجرا می‌شود).

• برای رهایی از فشارهای زندگی شهری، پارکه‌دل‌چیکو، با درختان، باغچه‌ها، نهرهای و برکه‌های طبیعی و عمارت سبک استعماریش که اکنون به موزه تبدیل شده، برای دیدن ارزشمند است.

• در حومه شمالی شهر، پارک جیم دوک برای خانواده‌هایی که از آن دیدار می‌کنند یک جاذبه فرهنگی است. این پارک دارای پیست دوچرخه‌سواری، نمایشگاه و باغ‌وحش می‌باشد. دست بزرگی که جهان را نگه داشته نماد خداست و در بنایی که به شکل تاج‌محل ساخته شده مجموعه‌ای از عکس‌ها و کپی نقاشی‌های مشور ارائه می‌شود.

• بوگوتا یک موزه تعاملی علمی دارد که به آن مالوکا می‌گویند.

[ویرایش] متفرقه

• هر دو سال یکبار، بوگوتا میزبان بزرگترین فستیوال تئاتر جهان یعنی جشنواره تئاتر آیبروامریکن است.
• به دلیل ذوق علمی و اخلاقی اهالی بوگوتا، این شهر به آتن امریکای لاتین شهرت دارد.
• این شهر همچنین میزبان نمایشگاه بین‌المللی کتاب است که یکی از سه نمایشگاه بزرگ کتاب در دنیای اسپانیولی زبان قاره امریکا به شمار می‌آید.
• بلندترین ساختمان این شهر برج کولپاتریا نام دارد.
• شعار قبلی این شهراین بود «2600 متر به ستاره‌ها نزدیکتر» (با توجه به ارتفاع این شهر از سطح دریا)
• در این شهر یک روز به عنوان روز بدون ماشین نهادینه شده که به «ال دیا سین کارو» (روز بدون ماشین) نام دارد. این اتفاق در اولین سه شنبه ماه فوریه اتفاق می‌افتد. مراجعه کنید به روزهای بدون ماشین و روزهای بدون ماشین سازمان ملل.
• با کیفیت‌ترین و گرانترین آب آشامیدنی در امریکای لاتین متعلق به بوگوتا است.
• کل منطقه فدرال بزرگترین اقتصاد کلمبیا را دارد و در امریکای لاتین در رتبه هشتم قرار دارد.
• در موزه طلا بزرگترین مجموعه کارهای ساخته شده از طلا وجود دارد.
• شبکه مسیر دوچرخه‌سواری با مساحت 300 کیلومتر در بین شهرهای جهان وسیع‌ترین است.

[ویرایش] پانویس

1. ↑ DANE, Censo General 2005 Resultados Area Metropolitana de Bogotá
2. ↑ www.bogota-dc.com
3. ↑ Bogotá Transportation Terminal & Train Station Bogota-dc.com

[ویرایش] منابع

• کاربران ویکی‌پدیای انگلیسی، http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Bogot%C3%A1&oldid=101618201> Bogotá>.

[ویرایش] نگارخانه

نمای مرکز شهر بوگوتا از نزدیک مونسراته	ایستگاه ترانس میلنیو خیابان نوزدهم	نمای پهن مرکز شهر بوگوتا از نزدیک مونسراته	کلیسای مونسراته
کلیسای کندلاریا

[ویرایش] جستارهای وابسته

• کارناوال بوگوتا

[ویرایش] پیوند به بیرون

• راهنمای جهان‌گردی بوگوتا