دیلمی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
دیلمی یکی از زبان‌های ایرانی است که در نواحی کوهستانی جنوب گیلان، شمال قزوين و غرب مازندران رایج است.[نیاز به ذکر منبع]
فهرست مندرجات |
[ویرایش] نامهاي مختلف
- ديلمي: كل گسترده اين زبان در زمانهاي گذشته دروازه ديلم ناميده مي شد كه از كوه درفك تا كوههاي بابل را در بر مي گرفت و به اين سرزمين كه غالبا كوهستاني است، ديلمستان گفته مي شد.
- تاتي: در زمان كنوني به اين اسم خوانده مي شود.
- مادي: پروفسور احسان يارشاتر اين زبان را به نام باستاني آن يعني مادي مي خواند.
[ویرایش] تاریخچه
زبان دیلمی از دسته زبان‌های تاتی‌تبار است که بازمانده زبان مادی به حساب می‌آیند.
زبان ديلمي در مناطق ديلمان و اشكور به علت مراودات چندين ساله مردم با مناطق جلگه اي و گيلك نشين ، لهجه گيلكي به خود گرفته است و همين مساله در مناطق ديلم نشين مازندران نيز به چشم مي خورد.
[ویرایش] منطقه گسترش
زبان دیلمی از شمال تا سراوان رشت ، از جنوب تا الموت قزوين ، از شرق تا ديلمان ، خورگام ، اشکور و کوههای غرب مازندران و از غرب تا کوههای تالش گسترده است.
[ویرایش] منبع
- تاریخ گیلان - نوشته رابینو - انتشارات بنیاد فرهنگ ایران
