رقص

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

رقص یا فَرخه (واژه پارسی آن) معمولاً به حرکت‌های انسان که برای بیان یک حالت انجام می‌گیرد گفته می‌شود. رقص می‌تواند در یک محیط اجرایی، روحانی یا اجتماعی اجرا شود. واژه رقص همچنین برای نشان دادن جنبش‌های موزون و ترازمند جانداران و اشیاء دیگر بکار می‌رود مانند رقص برگ‌ها، رقص جفت گیری در جانوران یا رقص باد.

رقص به عنوان هنر پنجم از هنرهای هفتگانه به شمار میآید .

[ویرایش] رقصنده

به افرادی که به انجام رقص می‌پردازند «رقاص» يا«رقاصه» می‌گویند و به خود کنش رقص، رقصیدن یا رقص گفته می‌شود. در زبان پارسی واژه‌های دیگری از جمله پای بازی، فرخه، وَشت، پایکوبی و دست افشانی نیز رقص گفته می‌شود. به هنر ترتیب دادن یک مجموعه از رقصها، رقص‌پردازی یا رامشگری می‌گویند.

از رقص‌های مدرن و فولکوریک می‌توان به لورینگ دنس اشاره نمود که با آهنگ پاپ و حرکاتی سنتی ابشاری زیبا را تصویر می‌کند که در نوع خود در بیشتر مجالس در حال پاگرفتن است.یکی از رقصهای سنتی ایران بابا کرم است که مخصوص مردان بوده.

در میان اهل تصوف رقصیدن از جایگاه و مقام بالایی برخوردار بوده و هست البته رقص اهل تصوف را سماع مینامند که در اوج سماع؛ صوفی به حالتی روحانی و سیر و سلوک عرفانی مي رسد در ایران با توجه به گوناگونی فرهنگ های بومی انواع مختلفی از رقص های بومی در هر منطقه وجود درد که با توجه به شرایط فرهنگی و تاریخ آن منطقه از درجات اهمیت خاصی برخوردار است.از این گونه رقص ها می توان به رقص کردی آذری مازندرانی ترکمن گیلکی و... اشاره کرد.نکته جالب این است که رقص کردی در میان دیگر اقوام نیز طرفداران زیادی دارد. منبع:http://abm.mihanblog.com