عمر حسن البشیر
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
عمر حسن احمد البشیر (زادهٔ 1 ژانویه 1944) رئیس جمهور کنونی سودان است. او در فهرست مجلهٔ پاراده از بدترین دیکتاتورهای دنیا در مکان اول قرار دارد.
عمر در روستایی کوچک هوش بناگا در 1944 به دنیا آمد و در جوانی به ارتش سودان پیوست و به مدرسه‌ای نظامی در قاهره رفت. او سریعا مدارج ترقی در ارتش را طی کرد و از سربازان چترباز شد. بعدها و در جریان جنگ با اسرائیل در 1973 او به ارتش مصر پیوست. پس از بازگشت به سودان او به یکی از مقامات ارتشی در نیمهٔ جنوبی کشور منصوب شد و مسئول عملیات نظامی علیه ارتش آزادی بخش خلق سودان شد. او که تا دههٔ 1980 به ژنرالی رسیده بود، در سال 1989 کودتایی نظامی تدارک دید و نخست وزیر وقت، صادق المهدی (که از طریق انتخابات سرکار آمده بود) را سرنگون کرد. البشیر بلافاصله تمام احزاب سیاسی را ممنوع کرد، نشریات را تعطیل کرد و مجلس را تعطیل اعلام کرد. او سپس خود را به عنوان رئیس "شورای فرمان انقلابی برای رهایی ملی" منصوب کرد. این "شورا" نهادی بود که او تأسیس کرده بود و تمام قدرت قانون‌گذاری و اجرایی در سراسر کشور را در اختیار داشت. او سمت‌های ریاست دولت، نخست وزیری، ریاست نیروهای مسلح و وزارت دفاع را شخصا در اختیار گرفت.
البشیر سپس خود را با حسن الترابی رهبر جبههٔ اسلامی ملی متحد کرد و شروع به برنامه‌ای کرد که طبق آن شمال سودان را به دولتی شدیدا اسلامی بدل کند. او قانون شریعه را اجباری کرد و در 1991 قانون جنایی جدیدی در شمال سودان اعلام شد که به پلیس قدرت بیش‌تری می‌داد. در 16 اکتبر 1993 البشیر پس از انحلال شورای فرمان انقلابی برای رهایی ملی به عنوان رئیس جمهور کشور منصوب شد و قدرتش را افزایش داد. قدرت‌های قانون‌گذاری و اجرایی که در دست شورا بودند به البشیر واگذار شدند و از آن لحظه او به عنوان دیکتاتور بر آن کشور حکم رانده است. او بعدها در انتخاباتی نمایشی در 1996 به یک دورهٔ پنج ساله "انتخاب" شد. در 1998 البشیر و کمیتهٔ ریاست جمهوری قانون اساسی جدیدی معرفی کردند. در 1999 البشیر و مجلس قانونی تصویب کردند که طبق آن تشکیل "انجمن"های سیاسی در مخالفت با البشیر و مخالفانش تا حدودی آزادتر شود اما چنین گروه‌هایی نتوانستند راهی به قدرت حکومتی بیابند.
در 1999 او بزرگ‌ترین خطر برای سمتش یعنی الترابی (سخن‌گوی وقت مجلس ملی که در 1996 تشکیل شده بود) را برکنار کرد. الترابی قصد داشت اولا به مجلس ملی اختیار عزل رئیس جمهور را بدهد و ثانیا دوباره سمت نخست وزیری را احیا کند که هر دو مخالف میل البشیر بودند. در دسامبر 1999 البشیر با اعلام وضعیت اضطراری ملی قانون اساسی را معلق اعلام کرد، مجلس ملی را تعطیل کرد، و الترابی را از تمام سمت‌های حزبی و حکومتی‌اش برکنار کرد. (بعدها و در 2001 الترابی دستگیر شد)
سپس البشیر در سال 2000 تمام طرفداران الترابی را از کابینه‌اش بیرون کرد و طرفداران خود را در آن گنجاند. در همان سال انتخابات جدید ریاست جمهوری و مجلس برگزار شدند. اکثر سودانی‌ها رای ندادند و تقریباً تمام گروه‌های سیاسی مخالف البشیر مدعی شدند که انتخابات عادلانه برگزار نخواهد شد و البشیر در صورت باختن نتایج را به نفع خود اعلام خواهد کرد و از همین رو آن‌را تحریم کردند. اکثریت مردم جنوب نیز به علت کنترل آن منطقه توسط ارتش آزادی بخش خلق سودان قادر به شرکت نبودند. نتیجتا البشیر با اختلاف زیادی در انتخابات برنده شد و مجلس پر از اعضای حزب کنگره ملی (حزب متبوع او) شد. البشیر همچنان به حکومت با مشت آهنین ادامه می‌دهد و قدرتش بخصوص به دلیل قوانین اضطراری ملی که در 1999 تصویب شد بسیار زیاد است. دورهٔ دوم البشیر به عنوان رئیس جمهور تنها پنج سال طول خواهد کشید و از آن به بعد او از نظر قانونی نمی‌تواند دوباره رئیس جمهور باشد.
[ویرایش] البشیر در سطح بین‌المللی
البشیر در سطح جهانی چهره‌ای جنجالی است. او مدت‌ها به دلیل کمک و پناه دادن به تروریست‌ها و افراطیون اسلامی محکوم شده است. اسامه بن لادن به مدت پنج سال در سودان زندگی و کار می‌کرد و تنها در می 1996 بود که از این کشور اخراج شد. دولت سودان مدعی است که البشیر دستگیری و تحویل بن لادن را به آمریکا پیشنهاد داده است و دولت کلینتون از قبول این پیشنهاد سرباز زده گرچه دولت آمریکا دریافت چنین پیشنهادی را تکذیب می‌کند. در 1998 آمریکا کارخانه‌ای در سودان را بمب‌گذاری کرد و مدعی شد که این کارخانه مشغول ساخت سلاح‌های شیمیایی برای بن لادن بوده است (بسیاری در این‌که آیا واقعا آن کارخانه به این کار مشغول بود یا نه شک کرده‌اند). سودان نتیجتا در لیست ادارهٔ دولتی آمریکا از هفت دولت پشتیبان تروریسم بین‌المللی قرار گرفت. اما البشیر هرگونه کمک یا ارتباط کشورش با گروه‌های تروریستی را منکر شده است. او علیه حملات تروریستی 11 سپتامبر 2001 صحبت کرد.
سودان در سطح جهان بیش از هرچیزی برای جنگ داخلی که بیش از 19 سال بین شمال و جنوب جریان داشت مشهور است. البشیر در زمان حکومت خود با اجرای حملت متعدد نظامی آتش این جنگ را تندتر کرد. نیروهای او در این جنگ متهم به نقض شدید حقوق بشر از جمله شکنجه، تجاوز و قتل زنان و بچه‌ها هستند. جنگ داخلی در ضمن باعث بی‌خانمانی، سوتغذیه، و محرومیت از تحصیلات و بهداشت برای میلیون‌ها نفر در جنوب شد. بخاطر این حملات تحریم‌های مختلف بین‌المللی بر سودان اعمال شد. با این حال البشیر جنگ علیه جنوب را ادامه داد و با فروش منابع عظیم نفت کشورش سلاح‌های بیش‌تری خریداری کرد. در سال 2001 فشار بین‌المللی بالا گرفت و رهبران سازمان ملل به البشیر فراخوان دادند که برای اتمام این جنگ اقدام کند و اجازهٔ ورود مددکاران اجتماعی بین‌المللی و سایر کمک‌ها به مناطق جنوبی سودان را صادر کند. البشیر نهایتا زیر فشار رضایت داد و در 2002 مذاکرات صلح بین شمال و جنوب آغاز شد. در سال 2003 پیشرفت‌هایی حاصل شد و در اوایل 2004 البشیر نهایتا موافقت کرد که برای شش سال به جنوب خودمختاری بدهد، درآمد نفت را با جنوب قسمت کند و پس از شش سال رفراندومی در جنوب برگزار کند که شهروندان به استقلال خود رای دهند. خیلی‌ها می‌گویند البشیر به این قول‌ها عمل نخواهد کرد. البشیر همچنان به اهالی جنوب توصیه کرده است که از استقلال پشتیبانی نکنند.
همچنان که تخاصم در جنوب سودان خاتمه یافت تخاصم جدیدی در استان غربی دارفور در اوایل 2003 به راه افتاد. وقتی شورشیان منطقه علیه حکومت به پا خواستند البشیر به جای فرستادن مستقیم ارتش برای سرکوب آن‌ها از نیروی مسلح اسلامی، جنجاوید، که با شورشیان می‌جنگید به صورت مادی و معنوی حمایت کرد(خود البشیر رسما منکر این است). جنجاوید محکوم به پاک‌سازی قومی و کشتار هزاران نفر از مردم دارفور و بی‌خانمان کردن هزاران نفر دیگر است. در سپتامبر 2004 سازمان ملل اعلام کرد که "فتل عامی در سودان انتخاب افتاده است و حکومت سودان و جنجاوید مسئولیت آن را به عهده دارند". البشیر اعلام کرد که حکومت در فوریه 2004 شورش را سرکوب کرده است اما شورشیان همچنان در منطقه فعالیت می‌کنند.
جورج دبلیو بوش و کوفی عنان اخیرا به البشیر هشدار دادند که با سازمان‌های بین‌المللی و انسان‌دوستانه همکاری کند و به آن‌ها اجازهٔ ورود به دارفور را بدهد اما البشیر هرگز اجازهٔ ورود خارجی‌های زیادی به دارفور را نمی‌دهد. بوش حتی اعلام کرده است که در صورت عدم همکاری البشیر نیروهای بین‌المللی به دارفور فرستاده خواهند شد.
در 29 ژوئن 2004 دبیر دولت وقت آمریکا، کالین پاول، به سودان رفت و در دیدار با البشیر به او فراخوان داد که با شورشیان صلح کند، بحران را خاتمه دهد و محدودیت فرستادن کمک به دارفور را خاتمه دهد. سه روز بعد کوفی عنان نیز با البشیر دیدا کرد و خواستار خلع سلاح جنجاوید شد. البشیر در فهرست بدترین دیکتاتور‌ی‌های مجلهٔ پاراده در مکان اول جای دارد.
