میدان فردوسی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
این نوشتار درباره میدان فردوسی تهران است. برای ایجاد نوشتارهایی درباره میدان فردوسی در دیگر شهرها به صفحه میدان فردوسی (ابهام‌زدایی) رجوع نمائید.
میدان فردوسی یکی از میدان‌های مهم شهر تهران است.
در محور شرقی-غربی، خیابان انقلاب اسلامی، در محور شمال، خیابان سپهبد قرنی و در محور جنوب، خیابان فردوسی این میدان را قطع می‌کنند.
از اماکن مهم پیرامون این میدان می‌توان به وزارت فرهنگ، دانشکده کامپیوتر، دانشکده علوم سیاسی، بوستان فردوس، اداره آموزش هنرهای دستی، بیمارستان دادگستری و اداره امور ایثارگران کمیته امداد اشاره کرد.
[ویرایش] تاریخچه
- ۲۳ تیرماه سال ۱۳۳۰ خورشیدی آورل هریمن مشاور ترومن رئیس جمهوری وقت امریکا با پیامی حاوی طرح میانجیگری این دولت بین ایران و انگلستان وارد تهران شد و مورد استقبال گرم قرار گرفت. همین استقبال شایان سبب تشدید مخالفت چپگرایان شد و بعد از ظهر همان روز بر ضد ورود او و میانجیگری آمریکا در امر نفت، درخیابانهای تهران دست به تظاهرات یکصد هزار نفری زدند که از میدان فردوسی آغاز و به میدان بهارستان ختم می‌‌شد. در جریان این تظاهرات اعضای حزب دکتر مظفر بقایی با تظاهر کنندگان درگیر شدند و به پلیس و ارتش تحت فرمان شاه امکان و بهانه دادند که وارد عمل شوند و به سوی تظاهر کنندگان تیر اندازی کنند که ضمن آن دهها تن کشته و مجروح شدند.[1]
- سی ام تیر سال ۱۳۳۱ برابر با ۲۱ ژوئیه ۱۹۵۲ تظاهرات مردمی به هواداری از مصدق در میدان فردوسی و دیگر مناطق اطراف.[2]
- ۱۷ خرداد ۱۳۳۸ خورشیدی با برپایی مراسمی با شکوه، از مجسمهٔ ابوالقاسم فردوسی در میدان فردوسی شهر تهران پرده‌برداری شد. فردوسی به سال ۱۰۲۰ (میلادی) در توس درگذشت.
- ۲۳ بهمن ۱۳۵۷ - چندساعت پس از پیروزی انقلاب - گروهی سر مجسمهٔ فردوسی را قطع کردند که پس از اعتراض عمومی مردم، مجسمه مرمت شد.[3]
[ویرایش] پانویس
- ^ کیهانی‌زاده.
[ویرایش] منابع
- راه خودرو، نقشهٔ ویژهٔ ترافیکی تهران، موسسهٔ ارتباط و انتقال داده‌های صنایع، تهران ۱۳۸۳.
- کیهانی‌زاده، نوشیروان. پرده‌برداری از مجسمهٔ فردوسی در تهران. وب‌گاه «تاریخ ایران در این روز» (برداشت آزاد با ذکر منبع).
