ویلیام اکام
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
ویلیام اکام (ویلیام اوکامی، ویلیام اهل اوکام) در سال ۱۲۸۰ به دنیا آمد و به احتمال قوی شاگرد دانس اسکوتس بود. اکام مدتی در پاریس به تدریس مشغول بوده و در مبارزه‌ای که بین کلیسا و دولت در جریان بود، به طرفداری ناسیونالیسم پرداخت و درنتیجه مغلوب کلیسا شد و مجبور شد به حاکم باواریا پناه ببرد. دوره اسکولاستیسم (حکمت مدرسی) درحقیقت با اکام پایان می‌پذیرد.
اکام حقیقت را در افراد می‌دانست نه در کلیات و علم را محصول تجربه و مشاهده می‌پنداشت نه تخیلات.
اکام علم الهیات را یکسره از فلسفه جدا کرده و می‌کوشد علم را از چنگال کلیسا برهاند. مهمترین تأثیر اوکام در فرهنگ روشنفکری نوین به خاطر اصل ایجاز در توصیف و الگوسازی است. این اصل با نام تیغ اوکام معروف است.
