José María de Areilza
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
José María de Areilza y Martínez de Rodas, Conde de Motrico. (Portugalete, 3 de agosto de 1909 - Madrid, 22 de febreiro de 1998) Político e diplomático español.
Fillo de Enrique de Areilza e da Condesa de Rodas. Estudiou dereito en Salamanca e enxeñería en Bilbao. Membro da Unión Monárquica, foi candidato ó congreso en 1934. Participou na fusión de Falange Española y las JONS. Combateu na Guerra civil española cos sublevados e foi alcalde de Bilbao trala ocupación da cidade e ata 1939. Deixou a alcaldía para ser director xeral do Ministerio de Industria ata 1940.
Posteriormente foi embaixador en Arxentina(1947-50) Estados Unidos (1954-60) e Francia (1960-64). Dimitiu como embajador en París por discrepancias co réxime franquista e foi nomeado en 1964 secretario do Consello Privado de don Xoán de Borbón. Por decisión do Rei Xoán Carlos I, Carlos Arias Navarro nomeouno ministro de Asuntos Exteriores no primeiro goberno da monarquía o 15 de decembro de 1975, consagrando ó seu labor á aceptación da monarquía e o seu proxecto de cambio democrático no ámbito internacional.
Fundou con Pío Cabanillas en 1976 o Partido Popular, integrado despois na UCD, partido que deixou por desavinzas con Adolfo Suárez. En 1979 foi elixido deputado por Coalición Democrática, creada por Manuel Fraga. En 1981 foi elixido presidente da Asemblea Parlamentaria do Consello de Europa. Presentouse ás eleccións de 1982 coa UCD e foi elixido en 1987 membro da Real Academia Española de la Lengua Española.
