Ísleifur Gissurarson
Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Ísleifur Gissurarson (fæddur 1006 - dáinn 5. júlí 1080) var fyrsti Skálholtssbiskup á Íslandi í kjölfar kristnitökunnar.
Foreldrar hans voru Gissur hvíti Teitsson af ætt Mosfellinga og Þórdís Þóroddsdóttir. Eftir nám í Herfurðu (Herford) á Saxlandi var hann vígður biskup af Aðalbjarti erkibiskupi í Brimum 1056, þá sem biskup bæði yfir Íslandi og Grænlandi, en ekki er vitað til þess að hann hafi nokkurntíman sinnt því síðarnefnda. Byggði hann upp biskupsstól á föðurleifð sinni í Skálholti og stofnaði þar skóla. Meðal nemenda hans var Jón Ögmundarson, sem síðar varð fyrstur biskup á Hólum. Ísleifur lést í Skálholti hinn 5. júlí 1080 og hafði þá verið biskup í 24 ár.
Kona Ísleifs var Dalla Þorvaldsdóttir og áttu þau synina Þorvald, Teit og Gissur, sem varð biskup eftir föður sinn.
| Fyrirrennari: Fyrstur í embætti |
|
Eftirmaður: Gissur Ísleifsson |
|||
