Jón Ólafsson (Indíafari)

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu

Jón Ólafsson „Indíafari“ (4. nóvember 1593 - 3. maí 1679) var íslenskur rithöfundur og ævintýramaður, Vestfirðingur að uppruna. Árið 1615 kom hann sér um borð í enskt skip og samdi við skipstjórann um far til Englands. Þaðan lá leið hans til Danmerkur þar sem hann gerðist byssuskytta á herskipum Kristjáns IV Danakonungs. Fljótlega lá leið hans norður í Hvítahaf til Svalbarða og árið 1622 sigldi hann suður fyrir Góðrarvonarhöfða, til eynnar Seylon sem nú kallast Srí Lanka. Síðar dvaldist hann í dönsku virki í dönsku nýlendunni Tranquebar á Indlandi. Árið 1624 var hann fluttur slasaður til Danmerkur eftir sprengingu í fallbyssu. Tveimur árum síðar settist Jón að á Íslandi og gerðist bóndi á Vestfjörðum. Á gamals aldri ritaði hann ævisögu sína eða árið 1661. Frásögnin skiptist í tvo meginhluta og greinir sá fyrri frá þeim tíma sem hann eyddi í Danmörku og ferðinni til Svalbarða en hinn síðari lýsir Indlandsferð hans. Þriðja hlutanum bætti sonur Jóns við og greinir hann frá ævi Jóns eftir heimkomuna til Íslands. Í meginatriðum er frásögn Jóns rétt enda hægt að staðfesta hana með mörgum samtímaheimildum. Sums staðar tiltekur hann þó rangt ár eða misminnir persónur og embætti. Hann var gæddur góðri frásagnargáfu og lýsingar hans á mannlífinu í Kaupmannahöfn og siðum framandi þjóða mjög líflegar.