Valdimar sigursæli
Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
|
||||
 |
||||
|
|
||||
| Ríkisár | 28. júní 1202 - 28. mars 1241 | |||
| Skírnarnafn | Valdimar | |||
| Kjörorð | ekkert | |||
| Fædd(ur) | 28. júní 1170 | |||
| ? | ||||
| Dáin(n) | 28. mars 1241 | |||
| Vordingborg | ||||
| Gröf | Ringsted Kirke | |||
| Konungsfjölskyldan | ||||
| Faðir | Valdimar Knútsson | |||
| Móðir | Soffía af Polotsk | |||
| Drottning | (1205) Dagmar Danadrottning († 1212) (1214) Berengaria af Portúgal († 1221) |
|||
| Börn | með Dagmar:
með Berengariu:
með Helenu (utan hjónabands):
með óþekktri frillu:
|
|||
Valdimar sigursæli eða Valdimar II (28. júní 1170 – 28. mars 1241) var sonur Valdimars Knútssonar og tók við konungdómi í Danmörku árið 1202 af bróður sínum, Knúti VI sem lést barnlaus.
1188 varð hann hertogi í Slésvík og 1202 konungur Danmerkur eftir lát bróður síns. Hann hélt áfram því starfi föður síns og bróður að vinna lönd undir dönsku krúnuna. Fyrst lagði hann Holsetaland undir sig og síðan Dithmarschen, Lýbiku og Hamborg, norðurströnd Pommern og eyjuna Rügen.
Þegar páfi bað hann um að leggja í krossferð til Palestínu ákvað hann heldur að ráðast inn í Eistland (sem þá var enn ekki kristið land) til aðstoðar sverðriddurum. Í orrustunni við Lyndanise 15. júní 1219 lagði hann Eistland undir sig.
Hann var tekinn til fanga árið 1223 í veiðiferð ásamt syni sínum af Hinriki af Schwerin sem var undirsáti hans. Honum var sleppt 1226 gegn því að hann gæfi upp tilkall til þeirra norðurþýsku héraða sem hann hafði lagt undir sig. Ári síðar réðst hann inn í Þýskaland til að ná þeim aftur, en beið ósigur í orrustunni við Bornhöved 22. júlí og varð að sætta sig við að landamærin milli Danmerkur og Þýskalands yrðu aftur færð frá Saxelfi að Egðu.
| Fyrirrennari: Knútur VI |
|
Eftirmaður: Eiríkur plógpeningur |
|||
