Evangelium
Vu Wikipedia, der fräier Enzyklopedie.
D’Evangelium (op griichesch: ευαγγελιον - evangelion) ass, etymologesch, eng gutt Noriicht. Dës zentral Notioun vum Chrëschtentum, huet haut e puer Bedeitungen:
Am Allgemenge versteet een haut ënnert dem Wuert "Evangelium" déi 4 Texter äus dem Neien Testament (vun de 4 Evangelisten: Mathieu, Marc, Luc a Jang) déi dem Jesus Christus säi Liewen erzielen.
D’Evangelium bezeechent och heiansdo déi 4 Evangelien zesummen, oder sougur d’ganzt Neit Testament. De Begrëff kann awer och aner extra-kanonesch (apokryph) Schrëfte bezeechnen, zum Beispill d’Evangelium vum Thomas oder vum Judas.
A griicheschen Iwersetzunge vum Alen Testament gouf de Begrëff „evangelion“ benotzt fir d’gutt Noriicht vun enger militärescher Victoire ze bezeechnen. D’Prophéite vum Alen Testament, déi zu der Zäit vum jiddeschen Exil schreiwen, verspriechen e puermol folgend gutt Noriicht: dass Gott säi Messias schéckt als Kinnek, dee Gerechtegkeet, Verzeiung a Fridde bréngt.
Am Neien Testament gëtt de Jesus mat dem Messias, deen d’Judden erwaarden, identifizéiert. De Jesus, séng Jénger, a spéider d’Apostele verbreeden och „d’Evangelium“, si ginn also vun enger gudder Noriicht erzielen. D’Texter schwätze vun der „gudder Noriicht“ vu Gott séngem Kinnek, vu Gott sénger Gnod, vum Jesus sénger Operstéiung,...
