Lingua Lusitana
E Vicipaedia
| Lingua Lusitana
português
|
||
|---|---|---|
| IPA: | [ puɾtu'geʃ ] | |
| Taxinomia: | Linguae Indoeuropaeae Linguae Romanicae |
|
| Locutores: | 210-230 000 000 | |
| Sigla: | 1 pt, 2 por, 3 por | |
| Status publicus | ||
| Officialis | Lusitania, Angolia, Brasilia, Guinea Bissaviensis, Insulae Sancti Thomae et Principis, Macau, Mozambicum, Promontorium Viride, Timoria Orientalis, etsi Unio Europaea | |
| Privata | permultae civitates | |
| Scriptura: | Latina | |
| Procuratio: | - | |
.png/255px-Human_Language_Families_(wikicolors).png) |
||
Lingua Lusitana lingua ex linguis Indoeuropeis est et sub familia Latina subsummata, cum lingua Hispanica, lingua Italica, lingua Francica, lingua Romanica etc.
"Extrema flos Latii, inculta belaque" Lingua Lusitana appellata est poetae Parnasii Brasiliensis Olavi (vulgo Olavo) Bilac (1865-1918) in poemate "Lingua Lusitana".
Index |
[recensere] Loci
Lingua Lusitana non modo in Lusitania dicitur, sed etiam in America Meridionali (Brasilia), et alibus partibus Africae australis (Angolia, et Mozambicum, et Guinea Bissaviensis) et Asiae (Goa), et in Timor Orientalis et in multis insulis et partis terrae.
[recensere] Origo
Lingua Lusitana derivatur a lingua Latina, etiam lingua Gothica antiqua, et lingua Arabica. Id est, quia primo Celtae Lusitaniam invadebant, postea Romani, postea Visigothi et Arabi.
[recensere] Vocabularium
Lingua Lusitana multa verba Latina praeservat. Etiam hodie verba Latina in linguam Lusitanam invadunt, per exemplum computador ex computare et computator, et alia.
[recensere] De grammatica
Flexura Lusitana simplicior Latina est. Positio verborum pergravis est.
[recensere] Nugae
Salve, aurora! eia, refulge!
Eia, anima valles, montes!
Hymnos canta, o Philomela,
Hymnos jocundos, insontes!
Quam pura, quam pudibunda
Es tu, aurora formosa!
Diffunde odores suaves,
Divina, purpurea rosa!
Eia, surge, vivifica
Pendentes ramos, aurora!
Aureos fulgores emitte,
Pallidas messes colora!
Matutina aura, mitiga
Solares nimios ardores;
Inspira gratos Favonios,
Euros, Zephyros profectores.
Eoa, Tithonia Diva,
Fecundos campos decora,
Canoras aves excita
O serena, bella aurora!
Protege placidos somnos,
Inquietas mentes tempera,
Duras procellas dissipa,
Terras, flores refrigera!
Extingue umbrosa vapores,
O sol, o divina flamma!
Lucidas portas expande,
Tristes animos inflamma!
Salve, aurora! eia, refulge!
Eia, anima valles, montes!
Hymnos canta, o Philomela,
Hymnos jocundos, insontes!
Hi versus, qui legendi Lusitane et Latine erant, scripti magni Latinistae et glottologi Brasiliensis Antonii de Castro Lopes (Flumen Ianuarii, 1827-1901) sunt a demontrationi definitae consanguinitatis Linguarum Lusitanae et Latinae. Castro Lopes verba nova (neologisma) varia Lusitane pariebat pervulgata in Brasilia, e.g. “convescote” (“picnic”, convivium foris) et “cardápio” (“menu”, index escarum). Nunc Lingua Lusitana mutata expeditaque est ab Emendatione Orthographica 1941.
