Buergfrid-Affär

Vu Wikipedia, der fräier Enzyklopedie.

D'Buergfrid-Affär (deemools Buurgfried oder Bourgfried geschriwwen), war eng politesch Affär zu Lëtzebuerg, déi sech vun 1969 bis 1974 higezunn huet. Si huet schlussendlech der Madeleine Frieden-Kinnen hiert Ministesch-Mandat kascht. Benannt ass se no enger Uertschaft um Uewersauer-Stauséi.

[Änneren] Wat war geschitt?

Am Fong waren et zwou anenee verwurrelt Affären: eng Affaire de mœurs an eng ëm d'(politesch) Éier vun enger Politikerin.

Dat ganzt ass un d'Rulle komm, wéi d'Tageblatt a grousser Opmaachung a mat vill Gedäisch iwwert eng Affaire de mœurs geschriwwen huet. En Zeie soll (mat enger Spektiv) zwou plakeg männlech Persoune gesinn hunn, déi sech op enger entleeëner Wiss beim Stauséi, zu Burfelt ("Buergfrid"), homosexuelle Praktiken higinn hätten. Ee vun deenen zwéi soll Reliounsprof gewiescht sinn, deen aneren ee Mannerjäregen. Weider stung do, datt d'Mme Kinnen "an engem wäisse Bikini", a Begleedung vun deenen zwéin do gesi gi wir. Dee ganzen Artikel (an och déi dono) war an engem Toun vu falscher Entrüstung geschriwwen, a ware sécherlech virun allem gemënzt, dem politesche Géigner eng auszewëschen.

D'Madeleine Frieden, zënter 1967 Ministesch an der Regierung Werner-Schaus II, huet doropshin, well d'Artikelen net ënnerschriwwe waren, den Direkter vum Tageblatt, de Jacques Poos, wéinst Calomnie verklot.

D'Geriichtsaffär huet sech iwwer Joren higezunn. D'Sitten-Affär ass, an Appell, mat enger Veruerteelung vum incriminéierte Reliounsprof zu 3 Joer Prisong mat Surcis, an 10 Joer Verbuet, säin Amt auszeüben, ausgaang. Wat den zweete Volet betrëfft, esou ass d'Geriicht an éischter Instanz zur Feststellung komm, d'Tageblatt hätt net kënnen noweisen, datt d'Mme Frieden um Buergfrid derbäi gewiescht wier, dat ë.a. op Grond un enger Ausso vum jonke Mann. Doropshinn huet de Jacques Poos eng Plainte géint dëse wéinst Mäineed gemaach, an heen ass effektiv am Juli 1972 dowéinst zu 3 Méint Prisong veruerteelt ginn.

D'Folleg war, datt d'Madeleine Frieden am September vun deem Joer als Ministesch hir Démissioun agereecht huet an an Appell gaangen ass. Dëse Prozess ass awer no e puer Joren agestallt ginn, sou dass et ni zu engem ofschléissenden Urteel koum. Zäit hires Liewens huet se dorënner gelidden, an hiren Aen ongerecht behandelt gewiescht ginn ze sinn. Si huet sech praktesch ganz aus dem ëffentleche Liewen zeréckgezunn.

Ee vun hire leschte Wënsch war et, no hirem Doud am Februar 1999 an der Chamber e Bréif virliesen ze loossen. An deem Bréif behaapt si sech op hir Onschold, a beschreift sech als Affer vun engem Geriichtsiertum. Si seet deene Merci, déi zu hir gehalen hunn, a verzeit deenen, déi d'Onéier iwwert si bruecht hunn. Op der Regierungsbänk suz deen Dag zoufälleg als eenzege Vertrieder vun der Regierung: den deemolegen Ausseminister Jacques Poos.

[Änneren] Literatur

• Yolande Kieffer: "Un monde mysogyne et cruel". in: Lëtzebuerger Almanach vum Joerhonnert, Lëtzebuerg 1999, S.449-456.