Негушко востание
Од Википедија, слободна енциклопедија
Негушкото востание е востание подигнато од Македонскиот народ помогнат од месните жители Власи и Грци во април 1828 година, против турската власт, но пред се востанието било подигнато против безобзирните турски чифликсајбии кои безмилосно го експлоатирале македонското население. Востанието избувнало во западниот дел на Солунското поле во градот Негуш и во повеќе воденски села. Македонците од овие краишта помогнати од своите сожители Власи и Грци востанието го дигнале под раководство на Атанас - Каратасе (Македонец, познат и како Караташо или Каратошо) и Гачо (Влав), а учество зеле и ајдутските војводи Зафиракис и Дијамандис. Востанието почнало да се шири со голема брзина на исток од градот Негуш и ги зафатило сите села до утоката на реката Бистрица. Според податоците на англискиот конзул, бројот на востаниците во Солун се качил на 2000 (скоро сите Македонци), а постоела голема опасност тие да го нападнат и самиот град Солун. Меѓутоа востаниците своите напади ги насочиле врз турските чифлици на крупните земјопоседници и на полските кули. Востаниците запалиле околу 134 турски чифлизи и помали села, потоа го зазеле градот Негуш, го заробиле турскиот кајмакам во него и ги убиле малубројните Турци во околните места. Востанието било брзо задушено од страна на турските власти со оглед на тоа дека востанието било просторно многу оддалечено и отсечено од центарот на Грчкото востание кое се одвивало во истото време и аскерот многу лесно ја опколил слободната територија од сите страни. Со бројност од 15000 војници, Турците успеале да го скршат отпорот на востаниците и да го вратат назад градот Негуш. Поради турските жестокости врз месното население настанало општо бегање и раселување на луѓето од овие краишта. Самиот водач на востанието Каратасе преминал во Србија и во неа умрел како полковник - емигрант.
