കൂനന്‍ കുരിശു സത്യം
വിക്കിപീഡിയ, ഒരു സ്വതന്ത്ര വിജ്ഞാനകോശം.
1663-ല് കേരളത്തിലെ മാര്‍ത്തോമ ക്രിസ്ത്യാനികളിലെ ഒരു വിഭാഗം, തങ്ങളുടെ സഭയോട് പോര്‍ച്ചുഗീസുകാരും ജെസ്യൂട്ട് പാതിരികളും അവരെ റോമന്‍ പോപ്പിന്‍ കീഴില്‍ വരുത്തുവാന്‍ നടത്തിയ പീഡകള്‍ കാരണമായി ഇനി മുതല്‍ തങ്ങളും പിന്‍‍ഗാമികളും സാമ്പാളൂര്‍ പാതിരിമാരുമായി ഒരുമിക്കുകയില്ല എന്ന് സത്യമെടുക്കുകയുണ്ടായി. ഇത് കൂനന്‍ കുരിശ് കലാപം എന്നും സംഭവം കൂനന്‍ കുരിശ് പ്രതിജ്ഞ എന്നും അറിയ്പ്പെടുന്നു. ഒരു പക്ഷേ വിദേശിയ താല്പര്യങ്ങളോട് എതിര്‍പ്പ് പ്രകടിപ്പിച്ച ഇന്ത്യയിലെ തന്നെ ആദ്യത്തെ സംഘടിത ചെറുത്തു നില്പ് ഇതായിരിക്കാം എന്ന് ചരിത്രകാരന്മാര്‍ അഭിപ്രായപ്പെടുന്നുണ്ട്.
ഉള്ളടക്കം |
[തിരുത്തുക] ചരിത്രം
കേരളത്തിലെ ആദ്യകാല ക്രിസ്ത്യാനികള്‍ അധികവും സുറിയാനിക്കാരായിരുന്നു. ഇതില്‍ തന്നെ തോമാശ്ലീഹയുടെ കാലത്ത് മതപരിവര്‍ത്തനം നടത്തിയ യഹൂദന്മാരും നാട്ടുകാരും പിന്നെ മദ്ധ്യപൌരസ്ത്യ ദേശത്ത് നിന്നും മറ്റും വന്നവരും ഉള്‍പ്പെടും. ആദ്യമായി സുറിയാനി ഭാഷയില്‍ കുര്‍ബാന സ്വീകരിച്ചവരും അവര്‍ തന്നെ. ഇതൊക്കെയാണെങ്കിലും പ്രാദേശികമായ ആചാരങ്ങള്‍ അവര്‍ക്കിടയില്‍ വേണ്ടുവോളം ഉണ്ടായിരുന്നു. അന്നത്തെ രാജാക്കന്മാരുടെ കാലത്ത് അവര്‍ക്ക് പ്രത്യേകം പരിഗണനകള്‍ കിട്ടിയിരുന്നു. ഹിന്ദുക്കളായ അദ്ധ്യാപകരുടെ കീഴില്‍ വിദ്യ അഭ്യസിക്കുകയും പതിവായിരുന്നു. എന്നാല്‍ ഹിന്ദുക്കളും അറബികളും അവരെ വ്യാപാര രംഗങ്ങളിലും മറ്റും പീഡിപ്പൊച്ചിരുന്നു.
പീഡനങ്ങളില്‍ ദു:ഖിതരായ മാര്‍ത്തോമ്മാ ക്രിസ്ത്യാനികള്‍ 1502-ല് വന്നെത്തിയ വാസ്കോ ഡ ഗാമയുടെ അടുത്ത് തങ്ങളെ പോര്‍ത്തുഗല്‍ രാജാവിന് കീഴിലാക്കണമെന്നും മറ്റും അഭ്യര്‍ത്ഥിച്ചു. അങ്ങനെ പോര്‍ട്ടുഗീസുകാര്‍ അവരുടെ കൂടെമിഷണറിമാര്‍ വന്നുതുടങ്ങി. ആദ്യം ഇവരോട് വളരെ സൌഹാര്‍ദ്ദപരമായാണ് കഴിഞ്ഞു വന്നത്. ആദ്യകാലങ്ങളില്‍ വിശുദ്ധനായ ഫ്രാന്‍സിസ് സേവ്യറിന്‍റെ നേതൃത്വത്തില്‍ മത പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ നടന്നിരുന്നതൊന്നും ആരു എതിര്‍ത്തിരുന്നില്ല. എന്നാല്‍ പില്‍ക്കാലങ്ങളില്‍ കേരളത്തിലെ ക്രിസ്ത്യാനികളെ പൂര്‍ണ്ണമായും തങ്ങളുടെ വരുതിയില്‍ കൊണ്ടുവരാനുള്ള ശ്രമങ്ങള്‍ പോര്‍ട്ടുഗീസുകാരുടെ ഭാഗത്തുനിന്നുണ്ടായി.
ആദ്യകാലങ്ങളില്‍ സുറിയാനി ക്രിസ്ത്യാനികള്‍ക്ക് പേര്‍ഷ്യ യില്‍ നിന്നും അന്ത്യോക്ക്യ യില്‍ നിന്നും മറ്റുമുള്ള മെത്രാന്മാരായിരുന്നു ഭരിച്ചിരുന്നത്. വ്യാപാരപരമായ ബന്ധങ്ങള്‍ പേര്‍ഷ്യയുമായി അന്നു കൂടുതല്‍ ഉണ്ടായിരുന്നതും പേര്‍ഷ്യയിലെ ഭരണാധികാരികള്‍ കൃസ്ത്യാനികളെ പീഢിപ്പിച്ചിരുന്നതും മൂലം നിരവധി മെത്രാന്മാര്‍ ഇന്ത്യയിലേയ്ക്ക് വന്നതുമാണ് കാരണങ്ങള്‍. [1] ഇക്കാരണത്താല്‍ തന്നെ പാരമ്പര്യമായി പാത്രിയാര്‍ക്കീസിന്‍ കീഴിലായിരുന്നു അവരെല്ലാം. 1541-ല് ഫ്രാന്‍സിസ്കന്‍ വൈദികര്‍ കൊടുങ്ങല്ലൂരില്‍ ദേവാലയം നിര്‍മ്മിച്ചു. 1542- ല് ഈശോ സഭക്കാരും (ജെസ്യൂട്ട്) 1548-ല് ഡൊമിനിക്കന്‍ സഭക്കാരും 1572-ല് അഗസ്തീനിയന്‍ സഭക്കാരും ഇന്ത്യയില്‍ എത്തി. ഇതില്‍ ഇശോ സഭക്കാരുടെ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങളാണ് ക്രിസ്തുമതത്തിന് ഇവിടെ നല്ല അടിത്തറപാകിയത്. പോര്‍ട്ടുഗീസുകാര്‍ക്ക് അഭിമതരായിരുന്നു ഈശോ സഭക്കാര്‍.
1534-ല് ഗോവാ രൂപത സ്ഥാപിതമായതോടെ ഇന്ത്യയിലെ ക്രൈസ്തവകേന്ദ്രം ഗോവയാക്കിത്തിര്‍ക്കാന്‍ പോര്‍ത്തുഗീസുകാരും അവരുമായി ചേര്‍ന്നു ഇശോസഭക്കാരും പ്രവര്‍ത്തനത്റ്റിന്‍ ആക്കം കൂട്ടി. ഗുഡ് ഹോപ്പ് മുനമ്പ് മുതല്‍ ചൈനവരെ പോര്‍ട്ടുഗീസ് സര്‍വ്വാധിപത്യമുള്ള സ്ഥലങ്ങളിലെ സഭാഭരണവും ഗോവയുടെ കീഴില്‍ കൊണ്ടുവന്നു. ഇവയുടെയെല്ലാം ആത്മീയ പരമാധികാരം റോമിലെ മാര്‍പാപ്പയ്ക്കു തന്നെയായിരുന്നെങ്കിലും, സഭയുടെ ഭരണാധികാരം അഥവാ മെത്രാന്മരെ നിയോഗിക്കലും മറ്റും പോര്‍ട്ടുഗീസ് രാജാവിന് വിട്ടുകോടുത്തുകൊണ്ട് ഒരു ഉടമ്പടി നിലവില്‍ വന്നു, ഇതാണ് പാഡ്രുവാഡോ ഉടമ്പടി. ഇതനുസരിച്ച് പോര്‍ട്ടുഗല്‍ രാജ്യാധിപനാണ് അവരുടെ ഭരണഭൂവിഭാഗങ്ങളിലെ സഭാഭരണം നടത്തിയിരുന്നത്. എന്നാല്‍ പാഡ്രുവാഡൊ ഭരണത്തിലല്ലാത്ത സ്ഥലങ്ങളില്‍ സഭാഭരണം നടത്താനായി മാര്‍പാപ്പയുടെ മേല്‍നോട്ടത്തില്‍ രൂപികൃതമായ സമിതിയുണ്ടായിരുന്നു. ഇതാണ് പ്രൊപ്പഗാന്താ തിരുസംഘം. എന്നാല്‍ കേരളത്തില്‍ പൂര്‍ണ്ണമായും പോര്‍ട്ടുഗീസ് ആധിപത്യം ഇല്ലാഞ്ഞതിനാല്‍ ഇവിടത്തെ ക്രിസ്ത്യാനികള്‍ ഒരു തരം അനിശ്ചിതത്തില്‍ ആയിരുന്നു. പാഡ്രുവാഡോ ഭരണത്തില്‍ കീഴില്‍ ഒരു വിഭാഗം, പ്രൊപ്പഗാന്താ ഭരണത്തില്‍ ഒരു വിഭാഗം ഇതല്ലാതെ ബാബിലോണിയന്‍ പാത്രിയാര്‍ക്കീസിന്‍റെ കീഴിലിരുന്നാല്‍ മതിയെന്നു വാദിച്ചിരുന്ന യാഥാസ്തിതിക വിഭാഗം. അവസാനത്തെ വിഭാഗങ്ങളെ ഇല്ലാതാക്കി പാഡ്രുവാഡോ ഭരണത്തില്‍ കീഴില്‍ എല്ലാവരെയും കൊണ്ടുവരാനായീ പോര്‍ട്ടുഗീസുകാരുടെ ശ്രമം. ഇതില്‍ മുങ്കൈയെടുത്തു പ്രവര്‍ത്തിച്ചിരുന്നത് ഈശോ സഭക്കാരായിരുന്നു. അവര്‍ക്ക് കൊടുങ്ങല്ലൂരിലെ അമ്പഴക്കാട് എന്ന സ്ഥലത്ത് വൈദിക പഠനകേന്ദ്രവും ദേവാലയവും ഉണ്ടായിരുന്നു. (ഇത് സെന്‍റ് പോള്‍സ് എന്നറിയപ്പെട്ടിരുന്നു. പ്രാദേശിക ഭാഷയില്‍ ഇത് സാമ്പാളൂര്‍ ആയി മാറി).
സുറിയാനികളുടെ ഭരണകേന്ദ്രമായിരുന്നു അങ്കമാലി. 1553-ല് കൊച്ചി രൂപത സ്ഥാപിക്കുകയും ഗോവാ അതിര്‍ഊപതയുടെ കീഴിലാക്കുകയും ചെയ്തെങ്കിലും സുറിയാനിക്കാര്‍ അങ്കമാലി രൂപതയുടെ കീഴില്‍ തന്നെ സ്വതന്ത്രമായി പ്രവത്തിച്ചു. ഇത് പോര്‍ട്ടുഗീസുകാര്‍ക്ക് അത്ര ഇഷ്ടമായിരുന്നില്ല. അങ്ങനെയിരിക്കെ അങ്കമാലി മെത്രൊപ്പോലീത്തയായിരുന്ന മാര്‍ ആബ്രഹാം കാലം ചെയ്തു. ഇത് അവസരപ്പെടുത്തി ഗോവ മെത്രൊപ്പോലീത്തയായിരുന്ന ഡോ. അലെക്സിയൂസ് ഡെ മെനസിസ് ഉടനെ കേരളത്തിലെത്തി അങ്കമാലി യെ ഗോവയ്ക്കു കീഴില്‍ കൊണ്ടുവരുവാനുള്ള ശ്രമങ്ങള്‍ ആരംഭിച്ചു. [2] എന്നാല്‍ പാരമ്പര്യമനുസ്സരിച്ച് അങ്കമാലി രൂപതയുടെ ഭരണം ഗീവര്‍ഗ്ഗീസ് ആര്‍ച്ച് ഡീക്കണ്‍ ഏറ്റിരുന്നു. അദ്ദേഹം ഗോവ മെത്രൊപ്പോലീത്തയുടെ മേലധികാരം സമ്മതിക്കാന്‍ തയ്യാറായില്ല. എന്നാല്‍ മെനസിസ് അദ്ദേഹത്തെ തന്ത്രപൂര്‍വ്വം തന്‍റെ വാസസ്ഥലത്തുവച്ച് ഒരു രേഖയില്‍ ഒപ്പിടുവിച്ചു. അന്ത്യോക്യായിലെ പാത്രിയാര്‍ക്കീസുമായി ബന്ധം വിടുവിക്കുന്നതിന്‍റെ രേഖയായിരുന്നു അത്. അന്ന് കത്തോലിക്കാ വിഭാഗത്തിന്‍റെ തലവന്‍ മാര്‍ ശെമയോനും[3] നെസ്തോറിയന്‍ വിഭാഗത്തിന്‍റേത് മാര്‍ ഏലിയാസുമായിരുന്നു. എന്നാല്‍ ബാബേലിലെ എല്ലാവരും നെസ്തോറിയന്മാരാണെന്നും കത്തോലിക്കരല്ലെന്നും വരുത്തിത്തീര്‍ക്കാനുള്ള ശ്രമമായിരുന്നു മെനസിസിന്‍റേത്. ഇത് കേരളത്തിലെ സുറിയാനി ക്രിസ്ത്യാനികളെ അസംതൃപ്തരാക്കിയ സംഭവമായിരുന്നു. അര്‍ക്കദിയാക്കോന്‍, മെനസിസിന്‍റെ കയ്യിലെ പാവ മാത്രമായിത്തീര്‍ന്നിരുന്നു.
[തിരുത്തുക] ഉദയം‍പേരൂര്‍ സുന്നഹദോസ്
താമസിയാതെ ഡൊം മെനസിസ് മെത്രോപൊലീത്ത ഉദയം‍പേരൂര്‍ സുന്നഹദോസ് (Synod of Diamper) വിളിച്ചു കൂട്ടി. ഇന്ത്യയിലെ ആദ്യത്തെ സുന്നഹദോസ് ഇതായിരുന്നു. [4] എങ്കിലും ഇതിന് മാര്‍പാപ്പയുടെ അംഗീകാരം ഇല്ലായിരുന്നു. ആര്‍ച്ച് ഡീക്കനും 660 അല്‍മായ പ്രതി പുരുഷന്മാരും 153 കത്തനാര്‍മാരും സുറിയാനികളെ പ്രതിനിധാനം ചെയ്തു. തങ്ങളുടെ പരമ്പരാഗതമായ ആചാരങ്ങളില്‍ ചിലതെല്ലാം നെസ്തോറിയനാണെന്ന് വരുത്തിത്തീര്‍ക്കുകയും അതിനു പകരം ലത്തീന്‍ ആരാധനാക്രമങ്ങള്‍ അടിച്ചേല്പ്പിക്കുകയും പാഡ്രുവാഡോ ഭരണത്തിന്‍ കീഴില്‍ അവരെയല്ലാം കൊണ്ടു വരികയായിരുന്നു സുന്നഹദോസിന്‍റെ ലക്ഷ്യം
പത്തുമാസം കേരളത്റ്റില്‍ ചുറ്റി സഞ്ചരിച്ച് ചരിത്ര രേഖകളും പാരമ്പര്യ ഗ്രന്ഥങളും മറ്റും നശിപ്പിച്ച് മെനസിസ് ഗോവയിലേയ്ക്ക് തിരിച്ചു പോയി.[5] അങ്കമാലി രൂപത പോര്‍ട്ടുഗീസുകാരുടെ കീഴിലായി. എന്നാല്‍ കേരളത്തിലെ നസ്രാണികള്‍ ഈ നടപടിയില്‍ ക്ഷുഭിതരായിരുന്നു. 1632-ല് സുറിയാനിക്കാര്‍ ഇടപ്പള്ളി ഉഇല്‍ വച്ച് ഒരു മഹാ സമ്മേളനം വിളിച്ചു കൂട്ടി. സുറിയാനിക്രമങ്ങള്‍ക്കു പകരം ലത്തീന്‍ ആരാധനാക്രമങ്ങള്‍ തങ്ങളുടെ മേല്‍ അടിച്ചേല്പ്പിക്കുന്നതിനെതിരായി യോഗം പ്രതിഷേധം രേഖപ്പെടുത്തി. ഈശോ സഭക്കാരെ തങ്ങളുടെ ദേവാലയങ്ങളില്‍ പ്രവേശിപ്പിക്കരുതെന്നും അര്‍ക്കദിയാക്കോന്റെ ഒപ്പ് ഉണ്ടെങ്കില്‍ മാത്രമേ മെത്രോപ്പൊലീത്തായുടെ കല്പന അനുസരിക്കേണ്ടതുള്ളു എന്നും മറ്റും യോഗം തീരുമാനിച്ചു. ഇത് പോര്‍ട്ടുഗല്‍ രാജാവിനേയും മാര്‍പാപ്പയുടെ പ്രതിനിധിയേയും അറിയിച്ചു.
[തിരുത്തുക] കലാപം
1650-ല് തോമ്മാ ആര്‍ച്ച് ഡീക്കന്‍ അന്ത്യോക്ക്യയിലെ സുറിയാനി പാത്രിയാര്‍ക്കീസിനോടും അലക്സാണ്ട്രിയയിലെ കോപ്റ്റിക് പാത്രിയാര്‍ക്കീസിനോടും തങ്ങളെ ഭരിക്കുന്നതിന് ഒരു മെത്രാനെ അയച്ച് തരണമെന്ന് അഭ്യര്‍ത്ഥിച്ചു. രണ്ടുവര്‍ഷം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ഇഗ്നാത്തിയൂസ് അഹത്തുള്ളഎന്ന സുറിയാനി ഓര്‍ത്തഡോക്സ് മെത്രാന്‍ ഇതനുസരിച് മൈലാപ്പൂരില്‍ എത്തി. ഇദ്ദേഹം അന്ത്യോക്യ പാത്രിയാര്‍ക്കീസ് ആയിരുന്നു എന്ന് വിശ്വസിക്കുന്നവരും ഉണ്ട്. അദ്ദേഹം കേരളത്തിലെ ക്രിസ്ത്യാനികള്‍ക്ക് അവരെ ഭരിക്കുന്നതിന് അന്ത്യോക്യായില്‍ നിന്ന് ലഭിച്ച അധികാരത്തോട് കൂടെ അദ്ദേഹം എത്തിയിരിക്കുന്നെന്നും രണ്ടു പട്ടക്കാരും നാല്പതു വൈദികരും കൂടെ മൈലാപ്പൂറില്‍ നിന്ന് അദ്ദേഹത്തെ ക്രമപ്രകാരം ആനയിച്ച് കൊണ്ടുവരണമെന്നും സന്ദേശം അയച്ചു. ഇതറിഞ്ഞ സുറിയാനികള്‍ ആഹ്ലാദഭരിതരായി സ്വീകരിക്കാനുള്ള ഒരുക്കങ്ങള്‍ തുടങ്ങി. പോര്‍ട്ടുഗീസുകാര്‍ മൈലാപ്പൂരില്‍ വച്ച് അഹത്തുള്ളയെ ബന്ധനസ്ഥനാക്കി. ഇതിനിടയ്ക്ക് മൈലാപ്പൂരിലേയ്ക്ക് തീര്‍ത്ഥാടനത്റ്റിന് പോയ ഇട്ടി എന്നും കുര്യന്‍ എന്നും അറിയപ്പെടുന്ന രണ്ട് ശെമ്മാശന്മാര്‍ അഹത്തുള്ളയെ കാണണനിടയാകുകയും മാര്‍ത്തോമാ ഒന്നാമനെ മലങ്കര സഭയുടെ എപ്പിസ്കോപ്പയായി താല്‍കാലികമായി വാഴിച്കുകൊണ്ടുള്ള ‘സ്താത്തിക്കോന്‍‘ വാങുകയും ചെയ്തു. ഇതിനുശേഷം അഹതുള്ളയെ കൊച്ചിയിലേയ്ക്ക് പോര്‍ട്ടുഗീസുകാര്‍ കോണ്ടുവന്നു കോട്ടയില്‍ പാര്‍പ്പിച്ചു. ഇതറിഞ്ഞ് ആര്‍ച്ച ഡീക്കനും അനേകം വൈദികരും ആയിരക്കണക്കിന് നസ്രാണികളും കൂടി കൊച്ചിയിലെത്തി അഹത്തുള്ളയെ കാണുന്നതിനും അദ്ദേഹത്റ്റിന്‍റെ അധികരപത്രങ്ങള്‍ പരിശോധിക്കുന്നതിന് അനുവദിക്കണമെന്നും രേഖാമൂലം ആവശ്യപ്പെട്ടു. ഈ ആവശ്യം നിരസിക്കപ്പെടുകയും. ഇതിനുശേഷം അഹത്തുള്ളയെ ഗോവയിലേയ്ക്ക് കൊണ്ടുപോകുകയും തീവയ്ച്ച് കൊല്ലുകയോ കടലില്‍ മുക്കിക്കൊല്ലുകയോ ചെയ്തു. ക്ഷുഭിതരായ സുറിയാനികള്‍ മാര്‍ത്തോമ്മാ ഒന്നാമന്‍റെയും ആഞ്ഞിമൂട്ടില്‍ ഇട്ടിത്തൊമ്മന്‍ കത്തനാരുടേയും നേതൃത്വത്തില്‍ കൊച്ചികോട്ടയിലേയ്ക്ക് ജാഥ നടത്തി.[6] ഒരുകൂട്ടര്‍ കോട്ട വാതില്‍ തകര്‍ത്തു. പോര്‍ട്ടുഗീസുകാര്‍ ആയുധങ്ങള്‍ ഉപയോഗിച്ച് ചെറുത്തു, പിനീട് അവര്‍ കൂട്ടം ചേര്‍ന്നു മട്ടാഞ്ചേരിയിലെ പഴയ കുരിശിന്റെ മുന്‍പില്‍ കൂട്ടം ചേര്‍ന്ന് കുരിശില്‍ തൊട്ട്‌ പ്രതിജ്ഞയെടുക്കുവാന്‍ തീരുമാനിച്ചു. എന്നാല്‍ എല്ലവര്‍ക്കും ഒരേ സമയം കുരിശില്‍ തൊടാന്‍ കഴിയാത്തതിനാല്‍ കുരിശില്‍ ആലാത്തുകെട്ടി അതില്‍ പിടിച്ചു സത്യം ചെയ്തു. ‘മേലാല്‍ ഈ വര്‍ഗ്ഗമുള്ള കാലത്തോളം സാമ്പാളൂര്‍ പാതിരിമാരുടെ കീഴില്‍ ഇരിക്കുകയില്ലയില്ല ’ എന്നായിരുന്നു ആ ചരിത്ര വാചകം [7]. വലിക്കുന്ന ശക്തിയാല് കുരിശു വളഞ്ഞു പോയി. ഈ സംഭവം കൂനന്‍ കുരിശു പ്രതിജ്ഞ എന്ന പേരില്‍ പിന്നീട് അറിയപ്പെട്ടു.
[തിരുത്തുക] കൂനന്‍ കുരിശിനു ശേഷം
കൂനന്‍ കുരിശു സത്യം മാര്‍പാപ്പയുടെ സര്‍വ്വാധിപത്യത്തിനെതിരായിട്ടായിരുന്നു എന്ന് വ്യഖ്യാനിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. എന്നാല്‍ ഇത് ശരിയല്ല എന്നാണ് ചില കത്തോലിക്കാ ആഭിമുഖ്യമുള്ള ചരിത്രകാരന്മരും മതസന്ന്യാസികളും വിശ്വസിക്കുന്നത്. അവരുടെ അഭിപ്രായത്തില്‍ അത് മുഖ്യമായും പോര്‍ട്ടുഗീസുകാര്‍ക്കും അവരുടെ വക്താക്കളായ ഈശൊ സഭക്കാര്‍ക്കുമെതിരായിരുന്നു. അന്നത്തെ ക്രിസ്ത്യാനികള്‍ പാപ്പായുടെ അധികാരം അംഗീകരിച്ചു കൊടുത്തിരുന്നില്ല എന്നതും സുവിദമാണ്. ഡോ. ക്ലോഡിയസ് ബുക്കാനന്‍ അദ്ദേഹത്തിന്റെ പുസ്തകത്തില്‍ ഇക്കാര്യം പ്രതിപാദിക്കുന്നുണ്ട്. [8]
കൂനന്‍ കുരിശിനു ശേഷം ആലങ്ങാട്ടു ഒരു മഹായോഗം കൂടി [9] നെസ്റ്റോറിയന്‍ ആണെന്ന് ആക്ഷേപിക്കപ്പെട്ട അവരുടെ വ്രണിത വികാരം അവസാനം ഒരു പ്രമേയം പാസ്സാക്കി അതില്‍ ഇപ്രകാരം പറയുന്നു. “നാം പാഷാണ്ഡരാണെന്ന് പറഞ്ഞുകൊള്ളട്ടേ. ആകയാല്‍ ഇവിടെ കൂടിയിരിക്കുന്ന നാം നിശ്ചയിച്ചിരിക്കുന്നതെന്തെന്നാല്‍ അവര്‍ മാര്‍പ്പാപ്പയുടെയും വിശുദ്ധമാതാവായ റോമ്മാസഭയുടെയും നമ്മുടെ അധ്യക്ഷന്‍റെയും കല്പന വകവക്കാതിരുന്നതുകൊണ്ടും, പൌലീസ്തപുരോഹിതന്മാര്‍ നമ്മുടെയും നമ്മുടെ മാതാവായ റോമ്മാസഭയുടെയും ശത്രുക്കളായിരിക്കുന്നതുകൊണ്ടും, പാതിയാര്‍ക്കീസിനെ നമ്മുടെ കണ്ണുകൊണ്ട് കാണുന്നതുവരെ നാം അവരോട് സ്നേഹത്തിലിരിക്കേണ്ടതല്ല. ആ സന്ന്യാസ സമൂഹത്തിന്‍റെ കല്പന നാം ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടതുമല്ല“
വച്ച് പിന്നീട് അവര്‍ അലങ്ങാട്ട് വച്ച് പന്ത്രണ്ട് വൈദികര്‍ കൂടി അന്നത്തെ ആര്‍ച്ച് ഡീക്കനെ സുറിയാനിക്കാരുടെ മെത്രാനായി വാഴിച്ചു. ആചാരപരമായി ഇത് തെറ്റായിരുന്നു. ഒരു മെത്രാനുമാത്രമേ മറ്റൊരു വൈദികനെ മെത്രാനായി വാഴിക്കാനുള്ള അവകാശം ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. എന്നാല്‍ നസ്രാണികളുടെ ക്ഷമ അത്രയ്ക്കും നശിച്ചു പോയിരുന്നു. പക്ഷെ അത്കൊണ്ടുതന്നെ തോമാ അര്‍ക്കദിയാക്കോന്‍ അധികാരപരമായ മെത്രാന്റെ ഉത്തരവാദിത്തങള്‍ മാത്രമേ നിര്‍വഹിച്ചിരുന്നുള്ളു. അദ്ദേഹം ആത്മീകമായ കാര്യങള്‍ ചെയ്തിരുന്നില്ല. അന്നു വാഴിക്കപ്പെട്ട തോമാ ആര്‍ച്ച് ഡീക്കനാണ് പിന്നീട് ഒന്നാം മാര്‍ത്തോമ എന്നറിയപ്പെട്ടത്.
പിന്നീട് അവര്‍ അലങ്ങാട്ട് ഒരു മഹായോഗം കൂടി യാക്കോബായ/നെസ്തോറിയന്‍ ആണെന്ന് ആക്ഷേപിക്കപ്പെട്ട അവരുടെ വ്രണിത വികാരം അവസാനം ഒരു പ്രമേയം പാസ്സാക്കി അതില്‍ ഇപ്രകാരം പറയുന്നു. “നാം പാഷാണ്ഡരാണെന്ന് പറഞ്ഞുകൊള്ളട്ടേ.. ആകയാല്‍ ഇവിടെ കൂടിയിരിക്കുന്ന നാം നിശ്ചയിച്ചിരിക്കുന്നതെന്തെന്നാല്‍ അവര്‍ മാര്‍പ്പാപ്പയുടെയും വിശുദ്ധമാതാവായ റോമ്മാസഭയുടെയും നമ്മുടെ അധ്യക്ഷന്‍റെയും കല്പന വകവക്കാതിരുന്നതുകൊണ്ടും, പൌലീസ്തപുരോഹിതന്മാര്‍ നമ്മുടെയും നമ്മുടെ മാതാവായ റോമ്മാസഭയുടെയും ശത്രുക്കളായിരിക്കുന്നതുകൊണ്ടും, പാതിയാര്‍ക്കീസിനെ നമ്മുടെ കണ്ണുകൊണ്ട് കാണുന്നതുവരെ നാം അവരോട് സ്നേഹത്തിലിരിക്കേണ്ടതല്ല. ആ സന്ന്യാസ സമൂഹത്തിന്‍റെ കല്പന നാം ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടതുമല്ല“
വിവരങ്ങള്‍ കേട്ടറിഞ്ഞ് ഗോവയില്‍ നിന്ന് അന്വേഷണ സംഘം (inquisition) ഒരു കമ്മീഷനെ കേരളത്തിലേയ്ക്ക് അയച്ചു. അവര്‍ ഒന്നാം മാര്‍ത്തോമ്മായേയും അനുയായികളെയും അനുനയിപ്പിക്കാന്‍ ഒരു ശ്രമം നടത്തി. ശരിയായ കൈവയ്പില്ലാതെ മെത്രാന്‍ പട്ടം സ്വീകരിച്ചതായും അധികരവും വേഷം ഉപയോഗിച്ചതായും ഒന്നാം മാര്‍ത്തോമ്മാ സമ്മതിച്ചു. കമ്മീഷന്‍ മറ്റൊരാളെ ബദല്‍ ആര്‍ച്ച് ഡീക്കനായി കോണ്ടുവന്നു. ഇതോടെ സുറിയാനികളുടെ ഇടയിലുള്ള പിളര്‍പ്പ് പൂര്‍ത്തിയായി. പിന്നീട് വന്ന മാര്‍ ജോസേപ് സെബസ്തീനി കൊടുങ്ങല്ലൂര്‍ മെത്രാസനത്തിലിരുന്നു കൊണ്ട് മാര്‍ത്തോമ്മായുടെ കൂടെ പോയ പലരെയും തിരിച്ചു കോണ്ടുവന്നു. 30 പള്ളികള്‍ മാത്രം മാര്‍ത്തോമ്മായുടെ പക്ഷത്തു അവശേഷിച്ചു.
മാര്‍ത്തോമ്മാ തനിക്ക് ശരിയായ കൈവയ്പ് അഭിഷേകം ലഭിക്കാനായി പലസ്ഥലങ്ങളിലേയ്ക്കും എഴുത്തുകുത്തുകള്‍ നടത്തിവരികയായിരുന്നു. പോര്‍ത്തുഗീസുകാര്‍ക്ക് കടല്‍ വാണിരുന്നതിനാല്‍ അത് പ്രയാസമായിരുന്നു. എന്നാല്‍ അവസാനം 1665 പാലസ്തീനില്‍ നിന്ന് യെരുശലേമിന്റെ മെത്രാപ്പൊലിത്ത എന്ന പദവി ഉള്ളമാര്‍ ഗ്രിഗോറിയോസ് അബ്ദുള്‍ ജലീല്‍ എന്ന സുറിയാനി ഓര്‍ത്തഡോക്സ് മെത്രാന്‍ കേരളത്തില്‍ വന്നു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ കൈവശം മാര്‍ത്തോമ്മായുടെ അധികാരം ഉറപ്പിക്കാന്‍ ഉള്ള അന്ത്യോക്യാ പാത്രിയാര്‍ക്കിസിന്റെ അനുമതിപത്രം ഉണ്ടായിരുന്നു. അദ്ദേഹത്തിലൂടെ മാര്‍ത്തോമാ തനിക്ക് വേണ്ടിയിരുന്ന കൈവെയ്പ് നേടി. എന്നാല്‍ ഇതിന് ശേഷം ഇങനെ കത്തോലിക്ക വിശ്വാസത്തില്‍ നിന്നും തിരിച്ചു വന്നവരെ പുത്തന്‍‌കൂറുകാര്‍ എന്ന് കേരളത്തിലെ കത്തോലിക്കര്‍ വിളിച്ചു തുടങി. അവര്‍ സ്വയം പഴയകൂറുകാര്‍ എന്നും വിളിച്ചു.
[തിരുത്തുക] പ്രമാണാധാരസൂചി
- ↑ ജോസഫ് പുലിക്കുന്നേല്‍; കേരള ക്രൈസ്തവ ചരിത്രം- വിയോജനക്കുറിപ്പുകള്‍, ഭാരതീയ ക്രൈസ്തവ പഠനകേന്ദ്രം. 1999
- ↑ എന്‍സൈക്ലോപീഡിയ ബ്രീട്ടാനിക്കയില്‍ ഉദയം‍പേരൂര്‍ സുന്നഹദോസിനെക്കുറിച്ചുള്ള ഭാഗം
- ↑ നെസ്റ്റോറീയന്‍ പാത്രിയാര്‍ക്കുകളെപറ്റി
- ↑ http://www.synodofdiamper.com/synod.php
- ↑ St. Mor Gregorios Abdul'Galeel, unknown date. Unknown, M. മോര്‍ ഗ്രീഗോറിയോസിനെ പറ്റിയെഴുതിയ ലേഖനം
- ↑ http://www.gsbkerala.com/christ/christian.htm#coonan
- ↑ പ്രൊ: മാത്യു ഉലകംതറ; നവകേരള ശില്പികള്‍- അര്‍ണ്ണോസ് പാതിരി, പ്രസാധകര്‍: കേരള ഹിസ്റ്ററി അസോസിയേഷന്‍, എറണാകുളം, കേരള; 1982
- ↑ ഡോ. ക്ലോഡിയസ് ബുക്കാനന്‍, ഡോ. കുരിയാക്കോസ് കോര്‍എപ്പിസ്ക്കോപ്പ മൂലയില്‍; Four Historic Documents; മോര്‍ ആദായ് സ്റ്റഡി സെന്റര്‍ . 2002
- ↑ വര്‍ഗീസ് അങ്കമാലി, ഡോ. ജോമോന്‍ തച്ചില്‍; അങ്കമാലി രേഖകള്‍; മെറിറ്റ് ബുക്സ് എറണാകുളം. 2002
