Van Wikipedia
Alfons V (1396 – Napels, 27 juni 1458), bijgenaamd de Grootmoedige, was van 1416 tot 1458 koning van Aragón, Valencia, Majorca, Sicilië en Sardinië en graaf van Barcelona en van 1442 tot 1458 als Alfons I koning van Napels. Hij was de zoon van Ferdinand I van Aragón en getrouwd met zijn nicht Maria, dochter van Hendrik III van Kastilië.
De heerschappij over Sardinië werd door Alfons en de Republiek Genua betwist en in 1420 onderwierp hij de opstandige Sardiniërs die door Genua waren gesteund. Uit wraak tegen de Genuezen viel hij Corsica aan. Het jaar daarop riep Johanna II van Napels hem te hulp tegen Lodewijk III van Anjou met de belofte dat ze hem erfgenaam zou maken. Alfons wist te bewerkstelligen dat Lodewijk zijn beleg van Napels moest opgeven. De koningin toonde zich echter weinig dankbaar en benoemde alsnog Lodewijk tot erfgenaam. Toen zij in 1435 stierf en Lodewijks broer René van Anjou op de Napolitaanse troon kwam besloot Alfons aan te vallen. Enige andere Italiaanse staten werkten hem echter tegen en hij werd op 5 augustus door de Genuezen verslagen, gevangen genomen en uitgeleverd aan de Milanese hertog Filippo Maria Visconti. Deze liet hem echter al spoedig vrij.
Op 12 juli 1442 lukte het Alfons eindelijk definitief in Napels aan de macht te komen en in 1443 vestigde hij zijn hof er ook. Hij keerde - ondanks een opstand en oorlog met Kastilië - nooit meer naar Spanje terug en liet de regering aldaar over aan zijn broer Johan. Om de steun van paus Eugenius IV - die suzereiniteit over Napels had - te verwerven schaarde Alfons zich aan diens kant en verliet de zijde van tegenpaus Felix V, die hij aanvankelijk had gesteund.
Alfons ging om met humanisten en steunde kunst en - Spaanse - literatuur. Hij was een zeer groot liefhebber van klassieke schrijvers als Livius en Julius Caesar en zou zelfs een keer van een ziekte genezen zijn door zich uit de biografie van Alexander de Grote van Quintus Curtius Rufus te laten voorlezen. Desondanks had hij een weinig verfijnde smaak. Hij stierf op 27 juni 1458 en werd in overeenstemming met zijn testament in de Spaanse landen opgevolgd door zijn broer Johan en in Napels door zijn bastaardzoon Ferdinand.
