Andries van Dantzig
Van Wikipedia
Andries van Dantzig (23 december 1920 - 8 november 2005) was een Nederlands psychiater.
Van Dantzig werd geboren te Gouda, in een sociaal-democratisch gezin. Zijn vader was joods en zijn moeder was christen. Hij studeerde medicijnen aan de Universiteit van Amsterdam (UvA) waar hij zich ook specialiseerde in de psychiatrie. Van Dantzig promoveerde in 1972. Hij was hoofd van de psychiatrische polikliniek van de UvA. Daarnaast had hij vrijwel tot zijn dood een privé-praktijk als psychiater. Hij zou in de jaren zestig de boeken van Hugo Brandt Corstius hebben laten verkopen toen deze een consult niet had betaald. Dit kwam Van Danztig op een jarenlange vete te staan, waarin hij steevast Van Poolse Havenstad werd genoemd.
Van Dantzig was sinds 1959 psychiater, en vervulde daarnaast bestuursfuncties. Vrijwel tot aan zijn dood vestigde hij de aandacht op kindermishandeling en de geringe aandacht die de maatschappij heeft voor de gevolgen van geestelijke mishandeling. Op 10 december 2004 werd hem de Clara Meijer-Wichmann Penning 2004 uitgereikt, die hem was toegekend door de Liga voor de Rechten van de Mens in samenwerking met J’accuse.
Van Dantzig werd tijdens de Tweede Wereldoorlog gearresteerd wegens verzetswerk en werd gevangen gehouden in concentratiekamp Neuengamme waar hij moest werken in een buitenkamp bij Husum. Op 22 april 2005 nam hij het eerste exemplaar in ontvangst van een boek over Nederlanders in dit kamp.
Hij overleed op 84-jarige leeftijd aan de gevolgen van een hersenbloeding.
[bewerk] Bibliografie
- Homoseksualiteit bij de man (1969)
- Snippers; artikelen over psychiatrie en psychotherapie (1972; proefschrift)
- Normaal is niet gewoon; beschouwingen over psychiatrie en psychotherapie (1974)
- Psychotherapie, een vak apart; opstellen over mogelijkheden en grenzen van psychotherapie (1990)
- Is alles geoorloofd als God niet bestaat? Over geestelijke gezondheidszorg en maatschappij (1995)
- Mensen onder elkaar; essays over geestelijke gezondheidszorg (2000)
