Bloedstolling
Van Wikipedia
Dit artikel zou samengevoegd moeten worden met Hemostase, of er dient een duidelijker afbakening tussen beide artikelen te worden gemaakt (Hier melden: Overleg).
Bloedstolling of coagulatie is het proces waardoor bloed dat aan de lucht of aan andere oppervlakken dan de binnenkant van het vaatstelsel wordt blootgesteld klontert en hard wordt. De functie hiervan is biologisch gezien het bloedverlies bij verwondingen te beperken. Bloedstolling is een buitengewoon complex proces waarbij vooral de bloedplaatjes en een groot aantal eiwitten in het bloed, de zogenaamde stollingsfactoren, betrokken zijn. Falen van de bloedstolling leidt tot een verhoogde bloedingsneiging, terwijl een verhoogde activiteit trombose kan veroorzaken.
Twee manieren waarop de stollingscascade op gang kan worden gebracht zijn langs de intrinsieke en de extrinsieke keten. Voor de intrinsieke keten zijn de componenten al in het bloed aanwezig. Bij de extrinsieke keten is nog tissue factor nodig dat wordt uitgescheiden door beschadigde cellen.
In grote lijnen gebeurt het volgende: Als gevolg van een kapot bloedvat scheuren bloedplaatjes open, waardoor tromboplastinogeen vrijkomt. Dit is een inactief enzym dat door calcium en bepaalde stollingsfactoren in het bloedplasma actief gemaakt wordt, het zet het plasmaeiwit protrombine om in trombine. Trombine zorg voor de belangrijke omzetting van fibrinogeen (plasmaeiwit) in fibrine. Fibrine is een draadvormig eiwit. Fibrine-eiwitten plakken aan elkaar tot draden en hechten zich ook aan de wondranden. Bloedcellen worden in dit netwerk gevangen. Het fibrinenetwerk krimpt, waardoor de wondranden naar elkaar toegetrokken worden en de bloedcellen klem worden gezet. Er onstaat een korstje.
Om trombose tegen te gaan gebruikt men anticoagulantia en/of plaatjesaggregatieremmers.
