Boris Blacher
Van Wikipedia
Boris Blacher (6 januari 1903 in Niuzhuang, China - 30 januari 1975 in Berlijn) was een Duits musicoloog, muziekpedagoog en componist.
Omdat zijn ouders heel veel verhuisden, kon Boris meerdere talen leren spreken. Hij groeide op in China, Siberië en Mantsjoerije. In 1922 kwam hij naar Berlijn. Daar studeerde hij mathematica en architectuur, en vanaf 1924 compositie en musicologie aan de Hochschule für Musik Berlin. Na zijn tijd als docent aan het Dresdener Konservatorium kwam hij in 1948 naar Berlijn terug en werd daar in 1953 directeur aan de Hochschule für Musik Berlijn (nu: Fakulteit aan de Universiteit van de kunsten, Berlijn) en vanaf 1960 directeur van de afdeling voor elektronische muziek. Hij was een van de stichtingsleden van de Paul-Hindemith-Gesellschaft in Berlin e.V..
Hij moet als een van de belangrijkste componisten van de hedendaagse muziek gezien worden. Hij maakte gebruik in zijn werken van een systeem van variable metrums om de muzikale symmetrie met vele, gedeeltelijk wiskundig opgebouwde maatwissels te doorbreken.
Boris Blacher schreef 13 opera's, 9 balletten, soloconcerten voor piano, viool, cello en trompet alsook cantates, koorwerken, werken voor harmonie-orkesten en kamermuziek.
Tot zijn leerlingen behoorden Gottfried von Einem, Giselher Klebe, Rudolf Kelterborn, Peter Ronnefeld, Fritz Geißler, Herbert Kegel, Isang Yun, Aribert Reimann en Klaus Huber.
Inhoud |
[bewerk] Oeuvre
[bewerk] Werken voor harmonie-orkest
[bewerk] Toneelwerken
- 1950: Lysistrata Ballet
- 200.000 Taler opera in drie bedrijfen en epilog naar Shalom Aleichem
[bewerk] Belangrijkste andere werken
- 1953-1957: Abstracte opera Nr. 1
- 1961: Jüdische Chronik (gezamenlijke compositie met Paul Dessau, Karl Amadeus Hartmann, Hans Werner Henze en Rudolf Walter-Régeny)
- 1937: Concertante Musik voor orkest op. 10
- 1947: Paganini-Variationen voor orkest op. 26
