Corvey

Van Wikipedia

Corvey was een vorstelijke abdij of rijksabdij, nabij het het Duitse Höxter, in Noord-Rijnland-Westfalen. Eertijds was het een benedictijnenabdij die als een van de belangrijkste Karolingische kloosters gold, met een belangrijke bibliotheek.

Inhoud

1 Geschiedenis: middeleeuwen
- 1.1 De relatie met Nederland
2 Geschiedenis: nieuwe tijd tot heden
3 Externe links

[bewerk] Geschiedenis: middeleeuwen

Het klooster werd in 822 gesticht, in de nabijheid van de rivier de Weser, door monniken van Corbie onder bescherming van Lodewijk de Vrome, de zoon van Karel de Grote. Gedurende de 9e en de 10e eeuw was dit een van de meest betekenisvolle cultuurcentra in Noord-Europa. In deze tijd ook schreef Widukind van Corvey zijn Res gestae Saxonicae (Saksengeschiedenis). In de bibliotheek van het klooster bevonden zich onder meer de eerste vijf boeken van de Annales van Tacitus. Vanuit Corvey kwam een stroom missionarissen die actief waren in Noord-Europa. De belangrijkste van hen was de heilige Ansgar, de “apostel van Scandinavië”. Een belangrijke bron voor de geschiedenis van de middeleeuwen zijn de Annalen van Corvey (Annales Corbenjenses). De Annalen waren in de negentiende eeuw aangevuld met de vervalste Chronicon Corbejense. Na de vijftiende eeuw verdween de invloed van de School van Corvey.

Met de bouw van de uit drie schepen bestaande basilica werd in 830 begonnen en werd in 844 gewijd. Uit deze tijd stammen ook de kelders van het westwerk. De daar aanwezige fresco’s uit de negende eeuw hebben voorstellingen uit de antieke oudheid van de Odyssee. De aan de westelijke zijde staande beeldbepalene torens komen eveneens uit de negende eeuw (gebouwd 873-885) en zijn de oudste nog bestaande middeleeuwse gebouwen in Westfalen.

Onder abt Wibald van Stablo (Stavelot) (1146-1158) werd het westwerk in de huidge vorm uitgebouwd en verkreeg het klooster de rijksvrijheid, ook wel ‘’Reichsunmittalbarkeit’’ genoemd. Hij was er ook in geslaagd een klein territorium van 5 km² te vormen, welke ook ‘’unmittelbar’’ was en grensde aan het prinsbisdom van Paderborn en tot welk bisdom het ook hoorde in het geestelijke. In 1500 werd Corvey onderdeel van de kreits van Neder-Rijn-Westfalen.

Bij het klooster bevinden zich de resten van de stad Corvey, die rondom het van Corvey afhankelijk stift Niggenkerken lagen. De stad werd door de abten als tegenhanger van het nabijgelegen Höxter gesticht. De nederzetting ging ten onder na een gezamenlijke aanval van de bisschop van Paderborn en de burgers van Höxter in 1267 en de laatste resten werden in de zestiende eeuw verlaten. In de buurt van het klooster bevindt zich ook de ruïne van de afhankelijk proostdij tom Roden.

[bewerk] De relatie met Nederland

Hoewel in de middeleeuwen Nederland nog niet bestond, kan toch worden ingegaan op de rol van Corvey op een deel van Nederland. Het klooster Corvey bezat nagenoeg geheel Westerwolde en de jurisdictie van Winschoten, ook wel voogdij genoemd. Dit laatste gebied omvatte het Osnabrückse deel van Reiderland. Beide delen maakten samen met een direct over de grens liggend gebied één geheel. De kerstening van het 'Nederlandse' deel vond plaats vanuit Meppen en Aschendorf, waarschijnlijk in de negende eeuw.

[bewerk] Geschiedenis: nieuwe tijd tot heden

Het klooster werd vernield in de Dertigjarige Oorlog (1618-1648), en nadien in barokke stijl weer opgebouwd in zijn huidige vorm. Het uit ca. 12.000 bewoners bestaande abdijgebied had een inkomen van ongeveer 100.000 daalders en probeerde telkens in een afhankelijke relatie met de bisschop van Paderborn te komen. Een reden hiervoor was de bedreiging van het uitsterven van het convent. In 1786 telde het klooster nog slechts 13 leden en een vereiste was dat nieuwe leden van adellijke afkomst moesten zijn. Uit de adel kwamen nauwelijks nog nieuwe geestelijken. En zo verzocht men zich te redden van de ondergang door de verheffing tot een bisdom.

Na verschillende verdragen te hebben gesloten met naburige vorsten en de bisschop van Paderborn wenste de abdij in 1779 de verheffing in de rang van ‘’exemten Territorialabtei’’. In aanwezigheid van de abt besloot het klooster, dat de kerkdienst, die steeds een benedictijns karakter had gedragen, ook na de Secularisatie van de abdij niet verzaakt mocht worden, zodat de strenge kloosterlijke dagindeling behouden bleef. Voor het in stand houden van de kerkdienst werden alumni van het in 1786 geopende priesterseminarie aangetrokken, omdat de meeste monniken te oud waren om de gehele dienst voor te gaan. Tegelijk werd het aantal toekomstige domheren beperkt tot twaalf en hun toeslag op 500 daalders bepaald. De Vita communis werd gemoderniseerd en de kloostertucht opgeheven.

In 1788 richtte de abdij haar aanvraag voor secularisatie aan de Paus, die het klooster in 1792 ophief en het stiftsgebied tot een prinsbisdom verhief, bestaande uit 10 parochies. De kloosterlingen werden verheven tot domheren. De abt Theodor von Brabeck werd prins-bisschop. Hij werd in 1794 opgevolgd door Ferdinand von Lüninck. Het bisdom Corvey werd na de dood van Ferdinand von Lüninck in 1825 opgeheven.

Het abdijvorstendom Corvey werd in 1792 tot prinsbisdom verheven en in 1803 geseculariseerd dankzij de politiek van Napoleon. Tussen 1803 en 1807 was Corvey overgedragen aan het huis Oranje-Nassau, waar Willem I zijn eerste bestuurlijke ervaring opdeed als vazal van Napoleon. Na 1807 werd Corvey overgedragen aan het koninkrijk Westfalen onder Napoleons broer, Jérôme Bonaparte. Na de Napoleontische tijd werd Westfalen in 1815 ingelijfd bij Pruisen. De landgraaf van Hessen-Rotenburg heeft de abdijgebouwen laten ombouwen tot een paleis, dat later in het bezit is gekomen van de hertog van Ratibor. De beroemde abdijbibliotheek is sinds lange tijd niet meer aanwezig en verspreid, maar de prinselijke bibliotheek, een aristocratische familiebibliotheek en bestaande uit ca. 67.000 boeken (voornamelijk in het Duits, Frans en Engels) en rond 1834 afgesloten, is nog steeds aanwezig in het paleis. In de collectie bevindt zich een grote hoeveelheid negentiende eeuwse Engelse romans, sommige zelfs uniek omdat het in Engeland niet de gewoonte was deze boeken te kopen, maar te lenen uit openbare bibiotheken.

In Corvey bevindt zich het graf van de dichter August Heinrich Hoffmann von Fallersleben, die als bibliothecaris de Fürstliche Bibliothek Corvey van de hertogen van Ratibor en de vorsten van Corvey met ca. 74.000 boeken uitbreidde.

Het hertoglijke Huis Ratibor en Corvey is tot op heden eigenaar van het slot Corvey.