East London Line
Van Wikipedia
| Lijnen van de Londense metro |
|
| Bakerloo | |
| Central | |
| Circle | |
| District | |
| East London | |
| Hammersmith & City | |
| Jubilee | |
| Metropolitan | |
| Northern | |
| Piccadilly | |
| Victoria | |
| Waterloo & City | |
| Docklands Light Railway | |
 |
|
De East London Line is een lijn van de Londense metro. De lijn loopt van noord naar zuid in het oosten van Londen en verbindt negen stations (waarvan 6 ondergronds) in de districten East End en Docklands. De East London Line is met een lengte van acht kilometer de op een na kortste lijn van het net, de reistijd van eindpunt naar eindpunt bedraagt 15 minuten. Op metrokaarten wordt de East London Line met de kleur oranje aangeduid. De lijn behoort tot het type "sub-surface", wat betekent dat hij gebruikmaakt van ondiepe, via de open bouwmethode gegraven tunnels.
Inhoud |
[bewerk] Geschiedenis
[bewerk] East London Railway
In 1865 kocht de East London Railway (ELR) de voetgangerstunnel onder de Theems die Marc Isambard Brunel tussen 1825 en 1843 gebouwd had. De Thames Tunnel werd omgebouwd tot spoortunnel en op 7 december 1869 begon de dienst met stoomtreinen tussen New Cross Gate en Wapping. De lijn werd gebruikt door zes verschillende spoorwegmaatschappijen en vormde de meest oostelijke kruising van de Theems.
Nog in de 19e eeuw werd de lijn in een aantal stappen uitgebreid. Op 10 april 1876 opende de noordelijke verlenging van Wapping naar Shoreditch, met een verbinding met de spoorlijn naar station Liverpool Street, op 1 april 1880 werd een zuidelijke tak naar New Cross in gebruik genomen en op 3 maart 1884 kwam een verbindingsspoor met de District Line bij Whitechapel in dienst. Deze verbinding maakt geen deel meer uit van de reizigersdienst, maar wordt nog wel gebruikt om treinen van de East London Line naar andere lijnen van het metronet te vervoeren. De verbinding bij Shoreditch werd door treinen van het hoofdnet gebruikt om via de East London Railway diensten naar het zuiden van Engeland uit te voeren. Deze verbinding sloot in 1966, tot 1962 reden er via dit spoor zelfs nog goederentreinen over de ELR.
De stations van de lijn openden in 1884, met uitzondering van Shoreditch, dat in 1913 in gebruik werd genomen. Voordien bestonden er geen lokale diensten op de East London Railway.
[bewerk] Incorporatie in het metronet
In 1913 werd het traject geëlektrificeerd en in 1933 kwam het onder beheer van de London Passenger Transport Board, de voorloper van Transport for London. De lijn werd geëxploiteerd als aftakking van de Metropolitan Line en werd East London Branch genoemd, later Metropolitan Line - East London Section. In 1941 stopten de doorgaande diensten en werd de East London als zelfstandig onderdeel van de Metropolitan geëxploiteerd, waardoor er alleen op station Whitechapel een verbinding met de rest van het metronet overbleef. Op kaarten bleef de lijn aangegeven worden met het paars van de Metropolitan Line, tot hij in de jaren 1980 een eigen naam kreeg en in het begin van de jaren 1990 zijn huidige oranje toebedeeld werd.
Met de opening van de Docklands Light Railway werd de East London Line bij station Shadwell van een tweede verbinding met het overige net voorzien, hoewel de stations op enige afstand van elkaar liggen en de overstap het oversteken van de openbare weg vereist. In 1999 werd tussen Surrey Quays en Rotherhithe het station Canada Water geopend, waar op de verlengde Jubilee Line overgestapt kan worden.
In 2006 sloot station Shoreditch, tot dan toe het noordelijke eindpunt van de lijn. Reeds jaren werd het station slechts door een beperkt aantal ritten bediend, de meeste treinen eindigden in Whitechapel, het huidige eindpunt.
[bewerk] Materieel
De op de East London Line gebruikte treinen komen overeen met het op de Metropolitan Line gebruikte materieel, een overblijfsel uit de periode dat de East London nog een onderdeel van deze lijn was. Tot 1985 waren de metro's bemand met zowel een bestuurder als deurwachters. Het schrappen van de laatstgenoemde functie leidde tot een korte staking.
Het materieel dat nu in dienst is werd gebouwd in het begin van de jaren 1960 en kreeg in 1994 een uitgebreide revisie. Hierbij werden onder andere de vering, verlichting, verwarming en ventilatie vervangen. De treinen worden regelmatig uitgewisseld met materieel van de Metropolitan Line en zijn over het algemeen uitgerust met routekaarten van beide lijnen. Klein onderhoud wordt uitgevoerd in een klein depot nabij station New Cross, voor grotere reparaties worden de treinen naar de hoofdwerkplaats van de Metropolitan Line bij Neasden gebracht.
De dienst op de East London Line wordt uitgevoerd door slechts vijf treinstellen, die elk uit vier rijtuigen bestaan. Langere treinen zijn door de korte perrons niet mogelijk. Het kleine aantal treinen maakt de East London Line erg kwetsbaar voor verstoringen in de dienst, omdat bij de uitval van één trein al 20% van de capaciteit verloren gaat.
[bewerk] Geplande uitbreiding
Al vele jaren worden er plannen gemaakt de East London Line uit te breiden. Beoogd wordt de korte, wat geïsoleerd gelegen lijn om te vormen tot een belangrijke transportas die een noord-zuidverbinding ten oosten van de City zal vormen. In 1998 verklaarde London Transport op zoek te zijn naar private financiering voor de reeds lang geplande zuidelijke verlenging. Dit project omvat het doortrekken van de over de sporen van het hoofdnet van de spoorwegen, zoals nu al gebeurt bij de Bakerloo Line, District Line en Metropolitan Line.
In 1999 ontstonden er plannen de East London Line, samen met enkele andere "sub-surface"-metrolijnen, te integreren in het voorstadsnet van de spoorwegen. Omdat het niet mogelijk is de perrons van de stations Wapping en Rotherhithe te verlengen en deze stations volledig geschikt te maken voor de gewijzigde exploitatie, ging men ervan uit dat zij zouden sluiten, maar de burgemeester van Londen, Ken Livingstone, heeft benadrukt dat de stations open zullen blijven, in ieder geval op het moment dat de eerste fase van het project in 2010 gereed komt.
Op 9 oktober 2001 gaf de regering haar fiat. In december 2001 hadden de werkzaamheden voor de noordelijke verlenging moeten beginnen, maar de start werd uitgesteld toen bleek dat een monumentaal 17e-eeuws viaduct gesloopt zou moeten worden. Belangengroepen spanden een proces aan tegen het vervoersbedrijf, maar op 7 juli 2003 gaf het hof van beroep het groene licht voor het project. Men gaat ervan uit dat de verlenging naar het noorden, in ieder geval tot Dalston Junction, gereed zal zijn in 2010, op tijd voor de Olympische Spelen van 2012.
Het project is het eerste in zijn soort dat gefinancierd is volgens het Private Finance Initiative-programma, hoewel de recente verlenging van de Jubilee Line op een vergelijkbare manier door publiek-private samenwerking tot stand kwam. De uitbreiding zal zo'n 600 miljoen pond kosten en naar schatting 10 miljard pond opleveren voor de economie.
[bewerk] Noordelijke verlenging
In de eerste fase van het project zal de lijn vanaf Whitechapel verlengd worden naar het noorden, met de nieuwe stations Bishopsgate, Hoxton, Haggerston en Dalston Junction. Het noordelijke eindpunt Shoreditch werd hiertoe in 2006 gesloten. In een later stadium zullen de sporen parallel aan de North London Line via Canonbury het nieuwe eindpunt Highbury & Islington bereiken, waar op de Victoria Line overgestapt kan worden. Voor de noordelijke verlenging hoeft slechts vier kilometer nieuw spoor gebouwd worden, het grootste deel van het traject zal bestaan uit bestaande, in onbruik geraakte spoorlijnen.
[bewerk] Westelijke verlenging
In de tweede fase zal een verbindig van 2,5 kilometer gebouwd worden tussen het metrostation Surrey Quays en de spoorlijn naar Clapham Junction. Een nieuw station zal verrijzen bij de Surrey Canal Road. Vervolgens zal de bestaande hoofdlijn gevolgd worden via de stations Queen's Road Peckham, Peckham Rye, Denmark Hill, Clapham High Street en Wandsworth Road. Oorspronkelijk zou de lijn via East Dulwich tot Wimbledon worden doorgetrokken, maar deze plannen zijn definitief van de baan.
[bewerk] Zuidelijke verlenging
Tot de eerste fase van de uitbreiding behoort ook een verlenging naar het zuiden, vanaf New Cross Gate. Via een nieuw te bouwen fly-over zal een bestaande spoorlijn bereikt worden, waarna via Brockley, Honor Oak Park, Forest Hill, Sydenham, Penge West, Anerley en Norwood Junction naar West Croydon gereden kan worden. Door middel van een aftakking tussen Sydenham en Penge West zal ook Crystal Palace worden bediend. Naast de fly-over en een nieuw depot bij New Cross Gate hoeft er voor deze verlenging weinig gebouwd te worden.
