Federico Fellini

Van Wikipedia

Federico Fellini (Rimini, 20 januari 1920 - Rome, 31 oktober 1993) was een Italiaans filmmaker en regisseur.

Fellini's films zijn vaak psychologische en/of sociale drama's waarin een fantasierijk personage, vaak gemodelleerd naar Fellini zelf, op zoek gaat naar de betekenis van z'n leven. Deze zoektocht wordt gekenmerkt door een veelvuldig gebruik van herinneringen, dromen, fantasie en obsessies. Tegelijkertijd levert de film maatschappijkritiek doordat de persoon in aanraking komt met de schijnwereld van Italiaanse aristocratie, de decadentie van de bourgoisie, de geslotenheid van het conservatieve platteland of de schijnheiligheid van de Katholieke Kerk. De hoofdpersoon wordt vaak omringd door een collage van rare karakters.

De films hebben vaak geen duidelijk lineair verhaal en zijn vaak meer een aaneenrijging van situaties en gebeurtenissen waarin de personages allerlei vreemde dingen meemaken. Deze gebeurtenissen zijn vaak extravagant vormgegeven met overdreven decors, bijzondere kostuums, veel make-up, opvallende kleuren en schilderachtige locaties. Deze decadente, soms ietwat kitscherige stijl werd niet door iedereen geliefd maar maakte wel van hem een van de meest bijzondere regisseurs.

Zijn beroemdste films zijn de (deels) autobiografische drama's La Dolce Vita (1960), Otto E Mezzo (1963) en Amarcord (1973)

[bewerk] Leven en werk

Fellini werd geboren in Rimini. Zijn regiedebuut was de film Lo sceicco bianco (1951), met Alberto Sordi, geschreven door Michelangelo Antonioni en Ennio Flaiano. Tijdens de opnamen van deze film ontmoette Fellini Nino Rota, de musicus die gedurende de rest van zijn succesvolle carrière met hem zou blijven samenwerken.

Naast het maken van films hield Fellini zich bezig met het schrijven van scenario's voor radioshows, films (hoofdzakelijk voor Rossellini) en schreef hij komische teksten voor bekende acteurs als Aldo Fabrizi. Fellini was ook een verdienstelijk tekenaar (potloodtekeningen), vaak in de vorm van karikaturen. Dit werk bracht de jonge Fellini in contact met de filmwereld: zijn eerste succes kwam toen hij wervende filmposters tekende.

Tijdens het fascisme was hij avantgardist en schreef hij zijn eerste teksten voor de Alleanza Cinematografica Italiana (ACI), de productiemaatschappij van Vittorio Mussolini, zoon van Benito Mussolini, via wie hij Roberto Rossellini leerde kennen.

In 1944, na de dood van Mussolini, opende hij een winkel in Rome, waarin hij zijn eigen tekeningen verkocht, en werk van De Seta, Verdini, Camerini, Scarpelli, Majorana, Guasta, Giobbe, Attalo, Migneco, allemaal schrijvers, regisseurs en andere intellectuelen binnen de Italiaanse filmwereld. In hetzelfde jaar begon hij aan Rossellini's Roma città aperta, met Aldo Fabrizi.

Fellini was ook coauteur van Rossellini's film Paisà. Verder schreef hij voor regisseurs als Alberto Lattuada, Pietro Germi en Luigi Comencini.

Fellini's echtgenote, de actrice Giulietta Masina, met wie hij in 1943 trouwde, was vaak in zijn films te zien. Andere acteurs met wie Fellini regelmatig werkte waren Marcello Mastroianni, Alberto Sordi en Anita Ekberg.

In 1945 kreeg Fellini een zoon die slechts twee weken leefde; het was de enige zoon van Fellini en Giulietta Masina.

In 1948 speelde Fellini in Rossellini's Il miracolo.

In de jaren vijftig, zestig, zeventig en tachtig kregen zijn films lovende kritieken en werd hij beloond met meerdere Oscars.

In 1991 werd Fellini's tekst Viaggio à Tulum (Reis naar Tulum) door Stefano Gaudiano in het Engels vertaald en gepubliceerd in stripvorm in het blad Crisis met illustraties van Milo Manara.

In 1993 ontving Fellini een Oscar voor zijn gehele oeuvre. In hetzelfde jaar overleed hij in Rome.

Het vliegveld Aeroporto internazionale Federico Fellini in Rimini is naar hem vernoemd.

[bewerk] Filmografie als regisseur

• Luci del varietà (1950) (samen met Alberto Lattuada)
• Lo sceicco bianco (1952)
• I vitelloni (1953)
• L'amore in città (1953) (gedeelte Un'agenzia matrimoniale)
• La strada (1954) (Oscar voor beste buitenlandse film)
• Il bidone (1955)
• Le notti di Cabiria (1957) (Oscar voor beste buitenlandse film)
• La dolce vita (1960) (Oscar voor beste kostuums)
• Boccaccio '70 (1962) (gedeelte Le tentazioni del dottor Antonio)
• 8½ (Otto e mezzo) (1963) (2 Oscars voor beste buitenlandse film, beste kostuums)
• Giulietta degli spiriti (1965)
• Satyricon (1969)
• I clown (1971)
• Roma (1972)
• Amarcord (1973) (Oscar voor beste buitenlandse film)
• Casanova (1976)
• Prova d'orchestra (1978)
• La città delle donne (1980)
• E la nave va (1983)
• Ginger e Fred (1986)
• Intervista (1987)
• La voce della luna (1990)

[bewerk] Externe links

• http://www.imdb.com/name/nm0000019/ Films van Fellini op IMDb
• http://web.tiscali.it/mauriziodibona/fellini_file/disegno4.htm Illustraties door Fellini