Frederik Willem Conrad
Van Wikipedia
Frederik Willem Conrad (Spaarndam, 15 februari 1800 – München, 1 februari 1869) was een Nederlands waterbouwkundige en spoorwegpionier.
[bewerk] Leven
Conrad's opleiding begon als kadet van de waterstaat aan de Artillerie- en Genieschool te Delft. In 1817 werd hij benoemd tot aspirant-ingenieur bij Rijkswaterstaat. Later stapte hij over naar het bedrijfsleven. Van 1839 tot 1855 was hij ingenieur-directeur van de Hollandsche IJzeren Spoorweg-Maatschappij (HIJSM). Voor deze maatschappij ontwierp hij onder andere spoorbruggen. In 1847 werd hij tevens president van de mede door de HIJSM opgerichte eerste telegraafmaatschappij van Nederland.
In 1858 trad hij weer in dienst van Rijkswaterstaat. Hij werd daar in 1866 hoofdinspecteur. Conrad was in 1849 medeoprichter van het Koninklijk Instituut van Ingenieurs (KIVI).
In 1855 was hij lid en in 1856 president van de internationale commissie van ingenieurs voor de bouw van het Suez-kanaalmaatschappij. Van 1858 tot 1865 was hij de vertegenwoordiger van de onderkoning van Egypte bij de Suez-kanaalmaatschappij. Nadat hij in december 1869 de plechtige opening van dit kanaal had bijgewoond, overleed hij op de terugreis in een hotel in München op 1 februari 1869.
Conrad moet niet verward worden met andere waterstaats-ingenieurs uit de familie Conrad: zijn vader Frederik Willem Conrad (1770-1808) was inspecteur-generaal van de waterstaat, zijn zoon Jan Frederik Willem Conrad (1825-1902) was inspecteur van de waterstaat, en ook zijn neven Martinus Hendrik Conrad (1798-1854) en Frederik Willem Conrad (1800-1869) waren hoofdinspecteur van de waterstaat.
[bewerk] Literair werk
Conrad maakte dikwijls geestige verzen, die zonder of met naam in verschillende tijdschriften geplaatst zijn. De meeste staan in de Vaderlandsche Letteroefeningen van 1830 tot 1834, enkele andere in De Atlas van 1831 en 1832. Behalve een menigte geschriften over onderwerpen zijn vak betreffende, en waarvan de kleinere in 1849 door hem verzameld en onder de titel Verspreide bijdragen te 's-Gravenhage en te Amsterdam werden uitgegeven, schreef hij:
Over de middelen tot het tegengaan van de doorkwelling door dijken (1829); Reizen naar de landengte van Suez, Egypte, het Heilige Land ('s-Hage 1859; onder het psd. Hydraulicus); Verslag over de verbetering der rivieren (1861); in De Vriend des Vaderlands in 1840 een scherpe brief aan Hildebrand over een uitdrukking in diens opstel: Begraven voorkomende in De Gids (1838), in: Proza en Poëzy (1840) en de C. O, vierde uitgave. Die brief betrof een niet juist begrepen vermelding van de gedenksteen voor Christiaan Brunings.
| Bronnen: |
|
Dit artikel is geheel of gedeeltelijk gebaseerd op een artikel uit het Biographisch woordenboek der Noord- en Zuidnederlandsche letterkunde van F. Jos. van den Branden en J.G. Frederiks uit 1888-1891, dat vanwege zijn ouderdom vrij is van auteursrechten. |
