Hendrik VII van het Heilige Roomse Rijk
Van Wikipedia
| 1275-1313 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
 |
||||||
| Koning van Duitsland/Keizer van het HRR | ||||||
|
||||||
| Graaf van Luxemburg | ||||||
|
||||||
|
....
Hendrik VII van Luxemburg (1275 - 24 augustus 1313) was graaf van Luxemburg van 1288 tot 1310. Hendrik was een zoon van Hendrik VI van Luxemburg en hij huwde op 9 juni 1292 met Margaretha van Brabant, een dochter van hertog Jan I van Brabant en werd de vader van:
- Jan de Blinde (1296-1346)
- Maria(1304-1324), die in 1322 huwde met koning Karel IV van Frankrijk (1294-1328)
- Beatrix (1305-1319), die in 1318 huwde met koning Karel I van Hongarije (1288-1342).
Hendrik werd in 1308 Rooms-Duits koning en in 1312 keizer Hendrik VII van het Heilige Roomse Rijk.
Hendrik was in 1310 naar Italië vertrokken, naar aanleiding van de strijd tussen de Welfen en Ghibellijnen. Nadat hij in 1311 tot koning van Italië was gekroond, volgde in 1312 de kroning tot keizer, niet in de Sint Pietersbasiliek, want die was bezet door de Welfen, maar in de Sint Jan van Lateranen. Tijdens zijn regering verwierf hij Bohemen voor zijn zoon Jan. Hendrik stierf tijdens de voorbereidingen voor een veldtocht tegen Napels. In Luxemburg werd hij opgevolgd door zijn zoon Jan, maar als keizer volgde Frederik de Schone hem op.
Nog opmerkelijk om te vermelden is dat hij in het Paradiso van Dante wordt bezongen als de redder van Italië.
