Islamitische architectuur
Van Wikipedia
 |
|
 |
Algemeen: karavanserai - madrassa - mihrab - minaret - minbar - moskee Ottomaanse architectuur: arasta - avlu - durüşşifa - imaret - külliye - sarayı - türbe |
|
De term islamitische architectuur wordt gebruikt om de architectuur aan te duiden van gebouwen die een relatie hebben met de islam of die voortkomen uit de islamitische cultuur. Het gaat daarbij zowel gaan om gebouwen met een religieuze functie als met een wereldlijke functie. De moskee, het fort, het paleis en de tombe zijn bouwwerken die veel voorkomen in de islamitische architectuur.
Sinds het ontstaan van de islam in de 7e eeuw heeft de islam zich over de hele wereld verspreid. De kern van de islamitische beschaving is het Midden-Oosten, maar het gebied waar islam de belangrijkste religie is, strekt zich uit van Marokko in het westen tot China (Xi'an) en Indonesië in het oosten.
In al die delen van de wereld heeft de islamitische architectuur elementen gecombineerd. Traditionele invloeden op de islamitische cultuur zijn de culturen van het Oude Griekenland, het Byzantijnse Rijk met het vroege christendom, het Perzische Rijk met het zoroastrisme en de culturen van India en China.
[bewerk] Begrippenlijst
Enkele begrippen uit de islamitische architectuur:
[bewerk] Enkele beroemde bouwwerken
- Ka'aba, Mekka, pre-islamitisch
- Moskee van de profeet, Medina, in fases gebouwd
- Koepel van de Rots, Jeruzalem, 692
- Grote moskee van Damascus, Damascus, 715
- Grote moskee van Samarra, Samarra, 852
- Alhambra, Granada, 1354
- Mausoleum van Hodja Ahmed Yasavi, Turkestan, 1405
- Sultan Ahmetmoskee, Istanboel, 1616
- Moskee van de sjah, Isfahan, 1630
- Taj Mahal, Agra, 1648
- Grote moskee van Djenné, Djenné, 1907
 |
Meer afbeeldingen die bij dit onderwerp horen kunt u vinden in de categorie Islamic architecture van Wikimedia Commons. |
