Jack Palance

Van Wikipedia

Kunst & Cultuurportaal
Jack Palance Vladimir Palaniuk

Jack Palance op de set van The Godchild
Volledige naam	{{{volledige naam}}}
Geboren	18 februari 1919
Overleden	10 november 2006
Geboorteland	Verenigde Staten
{{{extra1label}}}	{{{extra1}}}
{{{extra2label}}}	{{{extra2}}}
{{{extra3label}}}	{{{extra3}}}
IMDb-profiel

Walter Jack Palance (Lattimer Mines, Pennsylvania, 18 februari 1919 - Californië, 10 november 2006), geboren Vladimir Palaniuk, was een Amerikaans acteur. Alhoewel hij voornamelijk werd gecast als slechterik, kreeg hij in 1991 een Oscar voor zijn rol in de komedie City Slickers.

Inhoud

1 Biografie
- 1.1 Acteercarrière
- 1.2 Privé
2 Filmografie (selectie)
3 Externe links

[bewerk] Biografie

Palance was van Oekraïnse afkomst. Zijn vader was een mijnwerker. In zijn jeugd werkte Palance eveneens voor korte tijd in de koolmijnen. Hij studeerde aan de Universiteit van Noord-Carolina. In de jaren dertig begon hij een professionele bokscarrière onder de naam Jack Brazzo. Aan zijn bokscarrière kwam een eind met het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog. Tijdens de oorlog raakte zijn gezicht ernstig verbrand en zwaar beschadigd nadat hij uit een neergestorte, brandende B-24 Liberator bommenwerper was gehaald. Aan de daaropvolgende plastische chirurgie hield hij zijn kenmerkende ingevallen, verfomfraaide gezicht over.

[bewerk] Acteercarrière

Na de oorlog volgde Palance een acteeropleiding aan Stanford University. Hij begon met acteren op Broadway als doublure voor Marlon Brando in A Streetcar Named Desire, later kreeg hij ook vaste rollen. In 1950 maakte hij zijn filmdebuut in Panic in the Streets van Elia Kazan als een gangster met de builenpest. Twee jaar later kreeg hij zijn eerste Oscarnominatie voor zijn rol in Sudden Fear. Ook het jaar daarop werd hij genomineerd, voor zijn rol als de kwaadaardige gunfighter Jack Wilson in de western Shane. Na deze rol speelde hij in zeer veel films en televisiedrama's. In 1957 won hij een Emmy Award voor zijn rol in de Playhouse 90-productie van Rod Serlings Requiem of a Heavyweight. Sinds eind jaren vijftig verscheen hij ook in Europese films, voornamelijk Italiaanse, maar ook Franse. Zo was hij in 1963 te zien in Le Mépris van Jean-Luc Godard.

Palance was tevens te zien in televisieseries als The Greatest Show on Earth (1963-1964) en Bronk (1975-1976). In de jaren tachtig presenteerde hij samen met zijn dochter Holly Palance het programma Ripley's Believe It or Not (1982-1986). In 1973 speelde hij de titelrol in de televisiefilm Dracula. In films was hij in de jaren tachtig voornamelijk te zien in kleine rollen, zoals in de films Young Guns (1988) en Batman (1989).

In 1991 speelde hij met Billy Crystal in de filmkomedie City Slickers. Voor zijn rol als de korzelige cowboy Curly kreeg hij op 73-jarige leeftijd de Oscar voor Beste Mannelijke Bijrol. Na ontvangst van de Oscar uit handen van Crystal liet hij zich vallen om zich een aantal keer met één arm op te drukken, waarschijnlijk om zijn vitaliteit te tonen. In 1994 speelde hij in het vervolg City Slickers II: The Legend of Curly's Gold Curly's tweelingbroer.

[bewerk] Privé

Jack Palance was tweemaal getrouwd, met actrice Virginia Baker van 1949 tot 1966 en met Elaine Rogers vanaf 1987 tot zijn dood in 2006. Met Baker kreeg hij drie kinderen, dochters Holly (actrice, 1950) en Brooke (1952) en zoon Cody (acteur, 1955-1998).

Palance stierf in 2006 op 87-jarige leeftijd.