Jean Lannes
Van Wikipedia
Jean Lannes (Lectoure, Gers, 11 april 1769 - Wenen, 31 mei 1809) was een Franse maarschalk. Jean Lannes was een van Napoleon's meest dappere en getalenteerde maarschalken. Napoleon zei ooit over Lannes: "Ik vond hem als een pygmee en verliet hem (Lannes) als een reus."
Lannes, zoon van een stalknecht, werd in de leer gesteld bij een verver. Hij had slechts weinig onderwijs gevolgd maar door zijn grote kracht en vaardigheid in (bijna) alle mannelijke sporten werd hij in 1792 verkozen tot sergeant-majoor in het vrijwilligersbataljon van Gers, waar hij zich voor in liet schrijven vanwege de nijpende oorlog tussen Frankrijk en Spanje. Hij vocht mee in alle campagnes in de Pyreneeën in 1793 en 1794, en klom op door voornaam gedrag tot de rang van chef de brigade. Helaas werd hij uit zijn rang verheven door de hervormingen van het bataljon.
Hij schreef zich in als simpele vrijwilliger in het leger van Italië en vocht mee in de beroemde campagne van 1796, waar hij zich weer opvocht tot een hoge rang, waarna hij zelfs tot Brigadegeneraal werd gepromoveert naar orders van Napoleon. Hij was voornaam in ieder gevecht, en raakte gewond bij de Slag om de Brug bij Arcole, terwijl hij Napoleon hielp ontsnappen aan de opmars van de Oostenrijkers. Hij werd door Napoleon gekozen tot bevelhebber op zijn tocht naar Egypte, in een van Klébers brigades, waar hij weer eens uitblonk, onder andere bij de terugtocht naar Syrië. Samen met Napoleon ging hij terug naar Frankrijk, waar hij hem hielp bij de staatsgreep van 18 Brumaire. Na Napoleon's coupe en zijn gewaarwording als Eerste Consul werd Lannes gepromoveerd tot divisiegeneraal. Bij het passeren van de Alpen kreeg hij het commando over een vooruitgeschoven wacht, en kon het winnen van de Slag bij Montebello zo voor een aanzienlijk deel op zijn conto schrijven. Later vocht hij ook in de Slag bij Marengo.
Napoleon zond hem in 1801 als ambassadeur naar Portugal. Bij Napoleons kroning tot Keizer der Fransen werd hij Maarschalk van Frankrijk (1804), en hij voer nogmaals het bevel over een vooruitgeschroven garde van La Grande Armée bij de campagne bij Austerlitz. Bij Austerlitz voer hij bevel over de linkervleugel van het leger, en in de campagne van 1806-1807 was hij op zijn best, zijn korps bevelvoerend met het grootste krediet in de mars door het Thüringer Wald, de Slag bij Saalfeld (welke als een model wordt gezien in de Franse officierenopleiding) en de Slag bij Jena. Zijn leiding geven bij Slag bij Friedland is zelfs nog opvallender.
Napoleon maakte hem duc de Montebello, en in 1809, laatste keer, gaf hij hem het commando over een vooruitgeschoven garde. Hij nam deel aan de gevechten rond Eckmühl en de opmars richting Wenen. Met zijn korps had hij de Fransen over de Donau geleid, en vocht samen met Masséna bij de verschrikkelijke Slag bij Aspern-Essling. Op 22 mei moest hij terugtrekken. Tijdens de aftocht stelde Lannes zich zoals gewoonlijk bloot aan de heetste gevechten, en dat resulteerde in een dodelijke wond: een kanonskogel explodeerde nabij hem en zijn beide benen werden opengereten, die later werden geamputeerd; hij bezweek aan zijn wonden in Wenen op 31 mei. Toen hij van het slagveld naar Wenen werd gedragen, kwam Napoleon naar hem toe. Gezegd wordt dat de stervende man de keizer zijn ambitie verweet, maar dit berust slechts op het feit dat Lannes de meest uitgesprokene was van alle maarschalken van Napoleon. Hij was slechts een van de weinigen voor wie de keizer een grote toewijding voelde, en de laatste ontmoeting gaf Napoleon een moment van verdriet, zelfs in het midden van het gevecht.
| {{{afb_links}}} | Maarschalken van Frankrijk in het Eerste Franse Keizerrijk |  |
{{{afb_groot}}} |
|---|---|---|---|
|
Louis Alexandre Berthier - Joachim Murat - Bon Adrien Jeannot de Moncey - Jean-Baptiste Jourdan - André Masséna - Pierre François Charles Augereau - Jean-Baptiste Bernadotte - Guillaume Brune - Nicolas Jean de Dieu Soult - Jean Lannes - Édouard Adolphe Casimir Joseph Mortier - Michel Ney - Louis Nicolas Davout - Jean-Baptiste Bessières - François Christophe Kellermann - François Joseph Lefebvre - Dominique-Catherine de Pérignon - Jean-Mathieu-Philibert Sérurier - Claude Victor-Perrin - Étienne-Jacques-Joseph-Alexandre MacDonald - Nicolas Charles Oudinot - Auguste de Marmont - Louis Gabriel Suchet - Laurent de Gouvion Saint-Cyr - Józef Poniatowski - Emmanuel de Grouchy |
|||
