Jimi Hendrix
Van Wikipedia
James Marshall 'Jimi' Hendrix (Seattle, 27 november 1942 – 18 september 1970) was een invloedrijk gitarist. Hij werd bekend door zijn virtuoze, flamboyante gitaarspel. Hij bracht een revolutie in het gitaarspelen teweeg door het gebruik van nieuwe akkoorden, feedback en vernieuwende opnametechnieken. Zijn stijl is een samensmelting van rock, blues, en jazz.
Inhoud |
[bewerk] Beginjaren
Jimi Hendrix werd als Johnny Allen Hendrix geboren op 27 november 1942 om 10:15 in de morgen, in Seattle (Washington VS), en was van gemengde afkomst (Afro-Amerikaans, Cherokee en Iers). Nadat zijn vader, Al Hendrix, terugkwam van zijn dienstplicht in het leger, noemde hij zijn zoon James Marshall Hendrix, dit omdat Johnny de naam was van een man waarmee zijn toenmalige vrouw was vreemdgegaan. Jimi's moeder Lucille was danseres geweest en verslaafd aan alcohol. Jimi woonde vaak bij familie. Kleine "Jimmy", of "Buster", zoals hij werd genoemd in zijn jongere jaren, was altijd erg verlegen en terughoudend. Hij groeide op in de achterbuurten van Seattle. Zijn moeder stierf vrij jong aan alcoholvergiftiging, Jimi was niet bij de begrafenis aanwezig.
Al van jongs af aan was hij geïnteresseerd in muziek. Al Hendrix, de vader van Jimi, betrapte hem er regelmatig op de bezem als gitaar te gebruiken. Dit zag hij nadat hij Jimi opdracht had gegeven de kamer te vegen, en na afloop tientallen twijgjes op de grond vond. Hierna besloot Al een ukelele voor zijn zoon te huren. Na een aantal maanden werd het steeds moeilijker voor Jimi's vader om de rekeningen te betalen, zo ook voor Jimi's ukelele. Aangezien Al Jimi's plezier belangrijker vond dan het zijne, gaf hij het saxofoonspelen (hij speelde toentertijd zelf sax) op. Zo kon hij een akoestische gitaar voor Jimi kopen, die inmiddels 11 jaar was. Op zijn dertiende levensjaar kocht Jimi zijn eerste elektrische gitaar, een Supro Ozark 1560 S. Jimi gebruikte deze gitaar toen hij in zijn eerste bandje speelde, "The Rocking Kings".
In 1961 verliet Jimi Hendrix zijn middelbare school, om het leger in te gaan. Eenmaal later, beroemd, vertelde hij vaak tegen de pers dat hij van school was afgestuurd, omdat de rector hem hand in hand zag lopen met een blank meisje. Dit bleek, na navraag bij zijn oude klasgenoten en zijn vader, absoluut niet waar te zijn.
Jimi ging in dienst bij de luchtlandingsdivisie, die in het zuiden van de VS was gelegerd. Hier ontmoette hij in nabij gelegen cafeetjes veel muzikanten, waaronder Billy Cox, een bassist waarmee hij later nog op het Woodstock-festival optrad en enkele singles opnam. Na veertien maanden in het leger in dienst te hebben gezeten werd hij ontslagen, vanwege een gebroken enkel na een mislukte parachutesprong. Charles R. Cross, de schrijver van het boek A Room Full Of Mirrors (Een biografie over het leven van Jimi Hendrix), beweert echter dat Hendrix zich voordeed als homoseksueel, en zo hoopte te worden ontslagen uit de luchtlandingsdivisie.
[bewerk] The Jimi Hendrix Experience
Na het ontslag trok Jimi als begeleidend gitarist door de Verenigde Staten, waar hij met vele soul- en bluesgroepen optrad, waaronder veel bekende namen als B.B. King, Little Richard, Jackie Wilson en The Isley Brothers. In Greenwich Village in New York, waar Hendrix optrad als gitarist-zanger met zijn band Jimmy James and the Blue Flames, werd hij ontdekt door Chas Chandler (toen de basgitarist van de Engelse groep The Animals), die hem zag spelen in het plaatselijk bekende "Café Wah". Na enkele keren met hem te hebben gesproken, en tientallen keren te hebben gejamd, vroeg hij hem mee te gaan naar Engeland, om daar zijn muziekcarrière van de grond te krijgen.
In Engeland vormde hij een groep onder de naam "The Jimi Hendrix Experience". Het was een groep met een paar vluchtig bij elkaar gezochte muzikanten, maar wat later overigens een sterk trio bleek te zijn. Hendrix zong zelf en speelde uiteraard gitaar, en hij werd daarbij ritmisch ondersteund door Noel Redding, basgitaar en gitaar, en Mitch Mitchell op drums. Noel Redding was van oorsprong helemaal geen bassist, en Mitch Mitchell kwam van een heel ander hoekje uit de muziekindustrie, namelijk de jazz.
Eenmaal gevormd, trad de band op in kleine cafeetjes in Engeland. Door Hendrix' flamboyante verschijning en extravagante optredens werden ze al snel populairder, maar echte faam bleef uit. Met de cover "Hey Joe", opgenomen in 1966 (het lied is vermoedelijk geschreven in 1960), kwam Jimi Hendrix op nummer 6 in de Britse hitparade. De B-kant van de single was "Stone Free", geschreven door Hendrix zelf. Nadat hun eerste album, Are You Experienced? in 1967 was uitgebracht, kwam het succes. The Jimi Hendrix Experience werd zowat in één klap beroemd in Engeland. Hun singles werden veel op radio gedraaid, en de band werd regelmatig uitgenodigd voor tv-opnames van populaire muziekprogramma's. Naarmate de tijd verstreek begon de rest van Europa ook steeds meer lucht te krijgen van "The Experience". Al snel toerden Hendrix en zijn band door veel landen in Europa, waaronder Nederland, Duitsland en Noorwegen.
Hoewel Hendrix in Engeland successen boekte en zijn faam zich verspreidde, was hij nog weinig bekend in de VS. Het eerste optreden in de VS op het Monterey International Pop Festival op 18 juni 1967 bracht daar verandering in; The Jimi Hendrix Experience sloeg in als een bom en Jimi kreeg de status from rumour to legend. Op dit optreden stak hij ook zijn gitaar in brand, iets wat hij overigens maar driemaal deed. Andere gimmicks die hij ook al in Engeland gebruikte waren het spelen met zijn tanden en met de gitaar achter zijn rug.
Vanwege een onhandig platencontract moesten er twee platen worden gemaakt in 1967. Het tweede Album "Axis Bold as Love" kwam uit eind 1967. Hierin is meer gebruikt gemaakt van nieuwe vervormingtechnieken, waarmee Hendrix tot op de dag van vandaag nog geassocieerd wordt. Op deze plaat staat de klassieker "Little Wing".
Het derde album van de band, Electric Ladyland (1968), wordt door critici beschouwd als verreweg het beste werk in zijn carrière. Het werd ook het best verkochte album dat Hendrix ooit maakte, en het bevat tijdloze klassiekers zoals de cover van Bob Dylan All Along The Watchtower en de instrumentale blues song Voodoo Child (Slight Return).
[bewerk] Einde van The Experience
De Jimi Hendrix Experience trad zeer vaak op in televisie-uitzendingen, clubs, en uitverkochte stadions. De drie mannen bleken elkaar erg goed aan te vullen, maar Noel Redding was altijd nog vaak ontevreden over hoe alles verliep met de band. Hij vond de commerciële hype rond de band maar niets, en speelde veel liever op zijn traditionele instrument, de gitaar, dan het bassen bij The Jimi Hendrix Experience. Noel Redding richtte hierom naast The Experience zijn eigen band op, "Fat Matress", waarop Jimi vaak pesterige verwijzingen naar Noel maakte, zoals "Thin Pillow".
Het feit dat Noel zijn eigen band had, betekende dat hij en Jimi elkaar steeds minder zagen in de studio. Dit betekende onder andere dat Jimi zelf de baspartijen inspeelde bij het opnemen van zijn album Electric Ladyland. Noel weigerde overigens dit ook vaak te doen, vanwege Hendrix' perfectionisme. Bij bijvoorbeeld de single Gypsy Eyes liet Hendrix Redding de baspartij maar liefst 43 keer opnieuw inspelen, tot grote ergernis van Redding. Na een optreden op het Denver Popfestival in Denver, waarin Hendrix en de rest van zijn band zich moesten opsluiten in een truck vanwege hysterische fans, kondigde Noel Redding zijn vertrek aan.
[bewerk] Woodstock
In augustus 1969, op het beroemde Woodstock-festival in New York, verraste Hendrix iedereen door zonder aankondiging opeens met een totaal andere band op het podium te verschijnen. Hij noemde de band "Gypsy Suns and Rainbows", deze bestond tijdens het Woodstock-festival ondere andere uit zijn oud legermaatje en bassist, Billy Cox, en Experience-drummer Mitch Mitchell. Hierna heeft hij nog één optreden gedaan met deze band, onder de naam "Band of Gypsys", alleen werd Mitch Mitchell tijdelijk ingeruild voor Buddy Miles, en werden veel percussionisten weggehaald uit de opstelling, en de ritmegitarist werd verbannen. Zijn optreden op Woodstock wordt door veel mensen een van zijn beste liveoptredens ooit genoemd. In deze show bracht hij onder andere een beroemde controversiële versie van het Amerikaanse volkslied ten gehore. Veel mensen dachten dat dit een protestlied was tegen de Amerikaanse regering, Hendrix zelf zei in een interview bij het televisieprogramma "The Dick Cavett Show" dat dit totaal niet het geval was. I thought it was beautiful, zei hij.
[bewerk] De Cry of Love Band
Na ongeveer twee maanden rust te hebben genomen en aan zijn nieuwe album, First Rays Of The New Rising Sun te hebben gewerkt, besloot Hendrix zijn oude band, The Jimi Hendrix Experience weer bij elkaar te brengen. Hendrix, Mitchell en Redding hadden net bekend gemaakt weer te gaan toeren, maar op het laatste moment haakte Redding af en haalde Jimi opnieuw Billy Cox terug als bassist. De band heeft nooit een officiële naam gehad, maar veel fans die de optredens hebben meegemaakt na hun, overigens ietwat korte tour, noemden de band steevast "The Cry of Love Band", naar de naam van de tournee zelf. Veel shows van deze tournee zijn professioneel opgenomen in hoge geluidskwaliteit en worden nu nog steeds beschouwd als gedenkwaardige concerten van Hendrix.
[bewerk] Electric Lady Studios
Al zijn hele carrière lang vertelde Hendrix aan veel mensen dat hij graag een plek had voor zichzelf waar hij in alle rust liederen kon opnemen, componeren en mixen. In de beginjaren van zijn carrière had hij daar simpelweg het budget niet voor, maar hij maakte zijn droom in augustus 1970 eindelijk waar. Hij zocht samen met zijn geluidstechnicus Eddie Kramer een pand uit ergens in New York dat kon dienen als een pand om een studio in te vestigen. Na een korte zoektocht vond Kramer een geschikte locatie, en liet Jimi zich door professionele architecten leiden en liet zijn droomstudio bouwen. Veel conflicten vertraagden de bouw, veel regen veroorzaakte inzakkingen van de funderingen, en pompen moesten worden geïnstalleerd toen bekend werd dat het pand gesitueerd was boven een ondergrondse rivier. Uiteindelijk moest een zesvoudige lening van Warner Brothers de studio redden.
Hendrix spendeerde uiteindelijk maar vier weken tijd in de studio, drie weken daarvan terwijl het bouwen van de studio nog in de eindfase zat. Op 26 augustus werd de bouw voltooid en werd een groot openingsfeest gehouden. De dag daarna maakte Hendrix zijn laatste studio-opname ooit, een langzaam instrumentaal blueslied, beter bekend bij fans als Slow Blues.
Electric Lady Studios, zoals Hendrix zijn studio had genoemd, is na Hendrix dood een immens populaire studio geworden waar veel beroemde artiesten singles hebben opgenomen, waaronder John Lennon, Frank Zappa en de band Green Day.
[bewerk] Dood
Hendrix stierf in het Samarkand hotel te Londen op 18 september 1970, doordat hij stikte in zijn eigen braaksel, nadat hij als gevolg van een overdosis slaappillen in een coma was geraakt. Hierbij zou een rol hebben gespeeld dat Britse slaappillen die hij in had genomen sterker waren dan de Amerikaanse slaappillen, waaraan hij gewend was. Hendrix werd 27 jaar oud. Na een autopsie werd duidelijk dat Hendrix nooit in zijn leven verslaafd is geweest aan heroïne, en dat dit dan ook niet de doodsoorzaak was, wat destijds veel mensen dachten.
[bewerk] Invloed
Hendrix' stijl was uniek. Zijn stijl was toentertijd nog nooit geëvenaard, en ondanks zijn hectische toerschema, en perfectionisme qua opnemen van nummers, heeft hij nog meer dan 300 onuitgebrachte nummers nagelaten.
Muzikaal gezien tilde Hendrix volgens velen de elektrische gitaar naar een veel hoger niveau, en door onder andere zijn gebruik en combinatie van feedback, distortion en wahwahpedalen is de populariteit van deze effecten en technieken na Hendrix' dood veel groter geworden.
De invloed van Hendrix is tot op de dag van vandaag terug te vinden in moderne muziek. Artiesten als Lenny Kravitz, Poppa Chubby, Freddie Mercury en Walter Trout zijn doordrenkt van zijn invloeden.
[bewerk] Muzikale uitrusting
[bewerk] Gitaren
- Fender
- Stratocaster
- Jaguar
- Duo-Sonic en Musicmaster (1961)
- Telecaster
- Jazzmaster
- Gibson
- Gibson SG
- Gibson Flying V (edities 1967 en 1968)
- Gibson 330
- Gibson Firebird
- Overige
- Danelectro Shorthorn (1959)
- Supro Ozark 1560S Electric
- Drie Rickenbackers: een bas, een zessnarige, en een twaalfsnarige gitaar
- Martin D-45, nieuw gekocht
- Hofner elektrisch
- Guild akoestisch 12-snarig
- Gibson stereo
- Akoestische Black Widow
- Zemaitis 12-snarige akoestische gitaar (is te horen in de akoestische versie van "Hear My Train A-Coming")
- Twee Hagstrom 8-snarige basgitaren (bespeeld door Hendrix in "Spanish Castle Magic" en "Axis: Bold As Love")
Eric Barrett zegt dat Hendrix normaliter altijd meerdere exemplaren van de bovengenoemde instrumenten had, behalve de Rickenbackers. Jimi Hendrix had ook een custom-made Gibson Flying V. Dit was een linkshandige Flying V met gouden elementen en tremoloarm. Deze is te bezichtigen in de kluis van het Hardrock cafe in Londen.
[bewerk] Versterkers
[bewerk] Discografie
[bewerk] Albums
Hieronder de albums die tijdens zijn leven zijn opgenomen/uitgebracht. Na Hendrix' overlijden zijn nog een vijftigtal albums uitgekomen met compilaties van bestaande albums en albums met liveopnames van vaak twijfelachtige kwaliteit.
| Titel | Jaar release | Opmerkingen |
|---|---|---|
| Are you experienced | 1967 | - |
| Axis: Bold as love | 1967 | - |
| Smash Hits | 1968 | compilatiealbum |
| Electric Ladyland | 1968 | - |
| Band of Gypsys | 1970 | live |
[bewerk] Trivia
- Jimi Hendrix heeft tweemaal opgetreden in Nederland: op de Hippy Happy Beurs voor Twieners (Ahoy'-Heliport Rotterdam) verzorgde hij op 10 november 1967 een concert. Op deze beurs traden ook andere grote acts op zoals Pink Floyd en de Bee Gees. De affiche van de beurs berust o.a. bij het Gemeentearchief in Rotterdam. Hendrix heeft op 10 november opgetreden in de VPRO Vitus Studio te Bussum. Hiervan circuleert de opname op het net.
- Hendrix was linkshandig, maar speelde altijd op een rechtshandige gitaar, met alle 6 snaren in de tegenovergestelde richting op de gitaar geplaatst. Dit deed hij naar eigen zeggen omdat hij vond dat hij op een rechtshandige gitaar beter bij de volume en toon - knoppen van de gitaar kon, en bij de zogeheten tremoloarm.
[bewerk] Externe links
