John Frusciante
Van Wikipedia
John Anthony Frusciante (New York, 5 maart 1970) is een Amerikaans gitarist die vooral bekend werd als lid van de Red Hot Chili Peppers. Vanwege zijn gedrag wordt hij soms "Freaky Frusciante" genoemd.
Inhoud |
[bewerk] Jeugd
Frusciantes jeugdinvloeden waren Jimi Hendrix , Fugazi en Frank Zappa. Op 15-jarige leeftijd zag hij de Red Hot Chili Peppers spelen in het Variety Arts Center in Los Angeles en was direct verkocht, iets wat later zijn leven veranderde. Op 16-jarige leeftijd besloot hij uit huis te gaan en een appartement in LA te zoeken om daar een baan te vinden als muzikant. Hij is zijn jeugd vooral doorgekomen met "gitaarspelen en masturbatie", zei hij zelf bij een interview. John's eerste gitaar was een fender stratocaster model
[bewerk] Eerste periode bij de Peppers
In 1988 werd John door bassist Flea gevraagd om auditie bij de Red Hot Chili Peppers te doen om Hillel Slovak, die was overleden aan een overdosis heroïne, te vervangen. Hoewel hij net was aangenomen bij de band Thelonious Monster, koos Frusciante toch voor de Peppers, zijn favoriete band. Als eerbetoon aan Hillel Slovak, die een van Frusciantes idolen was, is hij de rest van zijn carrière verder gaan spelen op de gitaar van Hillel. Het was een 1962 Fender Stratocaster.De gitaar is tijdens een brand in Johns huis verbrand.
Frusciante maakte twee albums met de Peppers, Mother's Milk (1989) en Blood Sugar Sex Magik (1991). Die laatste plaat betekende de grote doorbraak voor de Peppers, met nummers als "Give It Away", "Suck My Kiss", "Breaking The Girl" en de wereldhit "Under The Bridge". Tijdens de Japanse tour in 1992 stapte hij uit de band. De toenemende populariteit van de band, zijn latente drugsverslaving en het intensieve toeren werden hem te veel. Hij was, zoals hij later in interviews zou zeggen, "een jongen die tot voor kort met alleen een gitaar op zijn kamer had gezeten." Met de gekte die hem nu omringde kon hij, naar eigen zeggen, niet omgaan.
[bewerk] Eerste soloperiode
Zo begon de grote zwarte periode uit Frusciantes leven. Hij was zwaar verslaafd aan heroïne en cocaïne - iets wat hem in 1997 bijna zijn leven kostte. In die tijd maakte hij twee Lo-Fi solo-cd's. De eerste was Niandra Lades and Usually Just A T-shirt, opgenomen tijdens de BSSM-sessies. In 1997 bracht hij Smile From The Streets You Hold uit. De cd is erg donker en bepaald niet toegankelijk voor wie niet weet in wat voor een fase hij zat. De cd was puur voor het geld voor drugs uitgebracht. Later nam hij alle cd's uit de handel omdat hij vond dat het niet hoorde. De VPRO zond in 1994 een documentaire over hem uit. De muziek op beide albums vertoont door zijn buitensporigheid veel overeenkomst met werk van andere outsider art muzikanten als Syd Barrett en Daniel Johnston.
[bewerk] Tweede periode bij de Peppers
Nadat Frusciante uiteindelijk was afgekickt, werd hij in juni 1998 opnieuw door de Red Hot Chili Peppers gevraagd om zich bij de band te voegen. De band had net een maand eerder zijn vervanger, Dave Navarro, de deur gewezen. De herenigde Peppers brachten in 1999 het album Californication uit, dat veel volwassener klonk dan zijn voorgangers. Californication werd een commercieel succes: het overtrof zelfs de verkoop van Blood Sugar Sex Magik, dat algemeen beschouwd wordt als het beste album van de Peppers.
[bewerk] Solocarrière vanaf 2001
In 2001 bracht Frusciante een nieuwe solo-cd uit: To Record Only Water For Ten Days. Deze cd was anders dan de vorige twee: John zingt hier helderder op. Zijn zang is ook goed te horen in het in 2002 uitgebrachte Peppers-album By The Way. Hij was van plan in 2004 zes albums in zes maanden uit te brengen, maar door vertragingen werden dat er vijf. Shadows Collide With People , met gastoptredens van Frusciantes vrienden Josh Klinghoffer en Omar Rodriguez-Lopez, is hiervan de bekendste. Het zesde album, Curtains, werd uitgebracht in 2005, maar is wel gemasterd binnen de zes maanden.
In 2004 vormde hij samen met Joe Lally (de bassist van Fugazi) en Josh Klinghoffer de band Ataxia.
Ook droeg hij bij aan enkele nummers van The Mars Volta, de band van bovengenoemde Rodriguez-Lopez, waaronder een solo op het nummer L'Via L'Viaquez.
[bewerk] Stadium Arcadium
In 2006 kwam het nieuwe album van de Red Hot Chili Peppers uit: Stadium Arcadium. John beweert dat dit een van zijn meesterwerken is. Zijn gitaarspel is op dit album heel wat dominanter dan op zijn vorige albums met de Peppers, met een groot aantal tracks die gitaarsolo's bevatten. Op de meerderheid van de songs zingt hij bovendien als backing vocal. Opvallend is dat Frusciante in Stadium Arcadium gebruik maakt van een heel arsenaal gitaareffecten, in tegenstelling tot zijn voorgaande werken, waar hij het eerder simpel hield. Frusciantes stijl in Stadium Arcadium doet dan ook enorm denken aan die van gitaarlegende Jimi Hendrix, een van zijn grote idolen.
[bewerk] Discografie
[bewerk] Solo
1994
1997
- Smile From The Streets You Hold
2001
- Internet album: From The Sounds Inside
- To Record Only Water For Ten Days
2004
- Shadows Collide With People
- The Will To Death
- Ataxia: Automatic Writing
- DC EP
- Inside Of Emptiness
- A Sphere In The Heart Of Silence
2005
- Curtains
[bewerk] Met de Red Hot Chili Peppers
- Mother's Milk (1989)
- Blood Sugar Sex Magik (1991)
- Californication (1999)
- By The Way (2002)
- Greatest Hits (2003)
- Live In Hyde Park (2004)
- Stadium Arcadium (2006)
[bewerk] Gastoptredens op albums van The Mars Volta
- Frances the Mute (2005)
- Amputechture (2006)
| Red Hot Chili Peppers | |
| Anthony Kiedis | Flea | John Frusciante | Chad Smith | |
| Hillel Slovak | Jack Irons | Dave Navarro | Cliff Martinez | Jack Sherman | Arik Marshall | DeWayne “Blackbyrd” McKnight | D.H. Peligro | Jesse Tobias | Sam McNulty | |
| Discografie | |
|---|---|
| Reguliere studio-albums: The Red Hot Chili Peppers | Freaky Styley | The Uplift Mofo Party Plan | Mother's Milk | Blood Sugar Sex Magik | One Hot Minute | Californication | By The Way | Stadium Arcadium | |
| Overige albums: The Abbey Road EP | What Hits!? | Out In L.A. | Greatest Hits | Live In Hyde Park |
