Katholieke Partij (België)
Van Wikipedia
De eerste Katholieke Partij in België werd in 1869 opgericht onder de benaming Fédération des Cercles catholiques et des Associations conservatrices (Verbond van Katholieke Kringen en der Conservatieve Verenigingen). Voordien vormden de katholieken in het parlement geen echte partij. Zij regeerden samen of afwisselend met de liberalen, die al sinds 1846 een Liberale Partij gevormd hadden (in 1846 was er een einde gekomen aan het unionisme).
Onder haar eerste voorzitter, Charles Woeste, veroverde de katholieke partij in 1884, na de eerste schoolstrijd, de absolute meerderheid in het Parlement en zij bleef tot 1918 ononderbroken aan de macht.
Minister in deze periode (1869-1918) waren Jules Joseph d'Anethan, Joseph Kervyn de Lettenhove, Prosper Cornesse, Pierre Tack, Victor Jacobs, Jules Malou, Armand Wasseige, Guillaume d'Aspremont Lynden, Charles Delcour, Théophile de Lantsheere, François Moncheur, Barthélémy de Theux de Meylandt, Auguste Beernaert, Alphonse de Moreau, Charles Woeste, Jules Vandenpeereboom, Joseph de Riquet de Caraman-Chimay, Joseph Thonissen, Joseph Devolder, Jules Le Jeune, Léon De Bruyn, Ernest Mélot, Jules de Burlet, Henri de Merode-Westerloo, Victor Begerem, Paul de Smet de Naeyer, Frans Schollaert, Albert Nyssens, Paul de Favereau, Julien Liebaert, Gerhard Cooreman, Jules de Trooz, Jules Van den Heuvel, Louis van der Bruggen, Arthur Surmont de Volsberghe, Gustave Francotte, Edouard Descamps, Joris Helleputte, Auguste Delbeke, Armand Hubert, Julien Davignon, Léon de Lantsheere, Paul Berryer, Charles de Broqueville, Jules Renkin, Aloys van de Vijvere, Michel Levie, Eugène Beyens en Paul Segers.
In 1921 werd de partij omgedoopt in de Katholieke Unie van arbeiders, burgers, middenstanders en landbouwers. Na de dood van Charles Woeste werd ter gelegenheid van de grote verkiezingsnederlaag van 1936 deze Katholieke Unie vervangen door het Katholieke Blok.
Minister in deze periode (1918-1944) waren Gerhard Cooreman, Paul Berryer, Prosper Poullet, Henri Carton de Wiart, Aloys van de Vijvere, Armand Hubert, Joris Helleputte, Paul Segers, Jules Renkin, Léon Delacroix, Charles de Broqueville, Alphonse Harmignie, Albéric Ruzette, Henri Jaspar, Fernand de Wouters d'Oplinter, Georges Theunis, Romain Moyersoen, Paul Tschoffen, Henri Carton de Tournai, Albert-Edouard Janssen, Pierre de Liedekerke de Pailhe, Maurice Houtart, Henri Baels, Albert Carnoy, Frans Van Cauwelaert, Hendrik Heyman, Jules Van Caenegem, Emile van Dievoet, Philip Van Isacker, Paul Crokaert, Gustave Sap, Hubert Pierlot, Paul van Zeeland, Edmond Rubbens, Charles du Bus de Warnaffe, August De Schryver, Hendrik Marck, Joseph Pholien, Paul Hymans, Charles d'Aspremont Lynden, Antoine Delfosse en Albert de Vleeschauwer.
Na de Tweede Wereldoorlog is hieruit de Christelijke Volkspartij (CVP) ontstaan, die later splitste in afzonderlijke Vlaamse en Franstalige partijen. De Vlaamse CVP veranderde nog later haar naam in Christen-Democratisch en Vlaams.
