Kwomintang
Van Wikipedia
De Kwomintang (KMT) of Guomindang ('Land en Volk-partij') (trad. Chinees 國民黨, vereenv. Chinees 国民党) werd in 1911 opgericht. De partij kwam voort uit de Revolutionaire Liga van dr. Sun Yat-sen, de bekende Chinese revolutionair. De KMT was gebaseerd op democratie, volkswelvaart en nationalisme, de zogeheten Drie principes van het volk.
[bewerk] De KMT op het vasteland van China
Na de Chinese revolutie in 1911 werd Sun Yat-sen de president van China, en werd de KMT, die tot dan toe meer een voorhoedebeweging was geweest, een echte partij. Generaal Yuan Shikai zette Sun al snel af als president en verbood de KMT, maar na Yuans dood in 1916 werd Sun weer politiek actief, en kwam de KMT weer aan de macht.
Met Sovjetsteun wisten de legers van de KMT de plaatselijke krijgsheren in Zuid-China te verdrijven en de republiek daar te vestigen. Vanaf het begin van de jaren twintig maakten ook de communisten deel uit van de KMT. De reden hiervoor was dat de Sovjet-Unie alleen steun zou verlenen aan de KMT, wanneer zij communisten in haar partij zou opnemen. Het idee van de Sovjet-Unie was dat de communistische partij zo voorzichtig kon groeien binnen de KMT, en uiteindelijk de KMT, die alleen gematigd socialistisch was, kon overnemen.
Sun Yat-sen overleed in 1925, waarna generalissimo Chiang Kai-shek de leider van de partij (en van het land) werd. Hij had het niet op communisten, en ontketende een ware heksenjacht, waarbij vele communisten de dood vonden. De communisten wisten uiteindelijk met zo'n 20.000 mensen te ontkomen, en vluchtten met Mao Zedong en andere leiders naar het noorden. (Zie ook Communistische Partij van China (CCP).)
Tijdens de Tweede Chinees-Japanse oorlog vocht de KMT samen met de CCP tegen de Japanners, die China waren binnengevallen. Chiang vocht echter regelmatig tegen de communisten, in plaats van met de communisten tegen de Japanners, omdat hij hen een groter gevaar vond dan de Japanners.
Nadat de Japanners verdreven waren begon de burgeroorlog tussen KMT en CCP opnieuw. Uiteindelijk werd deze oorlog in 1949 door de CCP gewonnen. Mao Zedong riep de Volksrepubliek China uit, en de KMT vluchtte met zoveel mogelijk mensen --en kunstschatten-- naar het eiland Taiwan.
Zie ook Kwomintang-China.
[bewerk] De KMT op Taiwan
Op Taiwan bleef de Republiek China, onder totalitaire leiding van Chiang Kai-shek en de DPP, voortbestaan. De regering van de Republiek China bleef nog jarenlang plannen maken om het vasteland weer terug te veroveren, maar dat lukte niet.
Tot in de jaren '90 was de Republiek China op Taiwan een eenpartijstaat, met de KMT aan de leiding, eerst onder Chiang Kai-shek, later onder diens zoon Jiang Jingguo. Deze voerde uiteindelijk wat hervormingen door, die door zijn opvolger Lee Teng-hui werden afgemaakt. De KMT had echter toen nog steeds de beste kanalen voor propaganda, en Lee won dan ook de eerste vrije verkiezingen.
Bij de presidentsverkiezingen in 2000 echter waren er twee kandidaten van KMT-signatuur, Lien Chan en James Soong, die de stemmen van KMT-gezinden verdeelden. Democratic Progress Party-kandidaat Chen Shui-bian won de verkiezingen, en de KMT kwam in de oppositie terecht.
Ook de presidentsverkiezingen van 2004 werden, zij het nipt, door Chen Shui-bian gewonnen, maar de verkiezingen voor de Volksvertegenwoordiging het jaar daarop won de KMT, waardoor in 2005 de president regeert met een volksvertegenwoordiging die al zijn plannen probeert te dwarsbomen.
