Oxide

Van Wikipedia

In de anorganische chemie is een oxide een verbinding tussen een ander element en zuurstof waarin zuurstof als oxidator optreedt en de oxidatietoestand -2 aanneemt.

Omdat de elektronegativiteit van zuurstof hoog is, is het enige element waar zuurstof door geoxideerd wordt fluor. Verbindingen tussen fluor en zuurstof zijn dus eerder zuurstoffluoriden dan fluoroxiden.

Met vrijwel alle andere elementen vormt zuurstof oxiden. Uitzonderingen zijn de lichtere edelgassen, ook met edelmetalen, zoals goud vormt zuurstof maar moeizaam oxiden. (Zij zijn metastabiel.)

Een goed voorbeeld van oxide vorming is de verbranding van magnesium

2Mg + O₂ => 2 MgO.

Dit is een voorbeeld van een basisch oxide

Met fosfor kan er een zuur oxide ontstaan:

P₄ + 5O₂ => 2 P₂O₅

Inhoud

1 Oxidehuid
2 Overzicht Oxiden Mineralen
- 2.1 A
- 2.2 B
- 2.3 C
- 2.4 D
- 2.5 E
- 2.6 F
- 2.7 G
- 2.8 H
- 2.9 I
- 2.10 K
- 2.11 L
- 2.12 M
- 2.13 O
- 2.14 P
- 2.15 R
- 2.16 S
- 2.17 T
- 2.18 U
- 2.19 V
- 2.20 W
- 2.21 X
- 2.22 Y
- 2.23 Z

[bewerk] Oxidehuid

Een aantal metalen vormt zeer snel een oxidehuid wanneer het in aanraking komt met zuurstof. Zo zijn magnesium en titanium zeer reactief en vormen ze snel MgO resp. TiO₂. Wanneer dit gebeurt op een materiaal bij kamertemperatuur wordt dit proces corrosie genoemd. Gebeurt dit tijdens de metaalproductie, waarbij de bovenste laag van de smelt (het gesmolten materiaal) een verbinding met de lucht aangaat, dan ontstaat er metaalslak van metaaloxide. Dit kan voorkomen worden door het metaal tijdens de productie onder een afdichtend inert gas te verwerken, en/of door gebruik te maken van smeltzout.