Phase Alternating Line
Van Wikipedia
PAL (Phase Alternating Line) is de Europese standaard die wordt gebruikt voor analoge kleurentelevisie-uitzendingen. Een PAL-televisiebeeld in Europa bestaat uit 576 zichtbare lijnen plus een aantal onzichtbare lijnen, in totaal 625 lijnen per beeld. Er worden 25 van deze beelden per seconde opgebouwd, de lijnfrequentie wordt daarmee 15625 Hz, de karakteristieke fluittoon van televisies die men als adolescent (iem. tussen de 15 en 20 jaar) nog kan horen.
De kleurinformatie wordt meegestuurd als twee kleurverschilsignalen die in kwadratuurmodulatie op een hulpdraaggolf zijn gemoduleerd. Door deze manier van coderen blijft het signaal compatibel met zwart-wittelevisies. Het nadeel dat dergelijke signalen niet goed te decoderen zijn als de kleurendraaggolf in de ontvanger ook maar iets in fase verschilt, wordt in PAL opgelost door de fase van het signaal na iedere beeldlijn om te keren en deze met de voorgaande beeldlijn te vergelijken. Het resultaat is nul fasefout met hooguit een kleine kleurverzadigingsfout.
PAL beelden worden geïnterlinieerd opgebouwd, dat wil zeggen dat elk beeld uit twee verticale halfbeelden (fields) bestaat: om beurten worden de oneven en de even beeldlijnen weergegeven. Dit zorgt voor een schijnbare 50Hz-beeldfrequentie die rustiger is voor het oog. De 100Hz-techniek die in moderne ontvangers wordt toegepast werkt met een buffer waarin het gehele beeld wordt opgeslagen en waarvan de informatie met dubbele snelheid op de beeldbuis wordt weergegeven.
De PAL standaard definieert ook hoe het geluid en de kleurinformatie boven de intensiteitsinformatie worden gemoduleerd.
Sinds het einde van de jaren '70 worden enkele van de bovenste (onzichtbare) lijnen ingezet voor het transport van tekstinformatie, de zogenaamde teletekst.
[bewerk] Zie ook
- YUV - De kleurcodering van PAL
- NTSC - De Amerikaanse analoge kleurentelevisiestandaard
- SECAM - De Franse analoge kleurentelevisiestandaard
- Digital Video Broadcast - De digitale televisiestandaard
