Pierre Graber
Van Wikipedia
Pierre Graber (La Chaux-de-Fonds, 6 december 1908 - Lausanne, 19 juli 2003), was een Zwitsers politicus.
Inhoud |
[bewerk] Opleiding en vroege carrière
Pierre Graber studeerde rechten in Neuchâtel en Wenen en was vanaf 1933 als advocaat werkzaam in Lausanne.
Graber was van 1934 tot 1945 voor de Sociaal-Democratische Partij (SP) lid van de gemeenteraad van Lausanne en van 1937 tot 1946 was hij lid van de Grote Raad (kantonaal parlement) van het kanton Vaud. In 1939 werd Graber secretaris van de West-Zwitserse SP, die na de afsplitsing van Léon Nicole en de zijnen opnieuw moest worden opgebouwd. In 1942 werd hij in de Nationale Raad (federaal parlemenet) gekozen. Met onderbreking van het jaar 1963 bleef hij tot 1969 lid van de Nationale Raad.
[bewerk] Burgemeester van Lausanne
Van 1946 tot 1949 stond hij als burgemeester van Lausanne aan het hoofd van de linkse coalitieregering (SP, PdA) in die stad.
In 1949 werd Graber directeur Financiën van Lausanne en in 1962 werd hij lid van de Staatsraad van het kanton Vaud en beheerde hij het departement van Financiën. Van 1 januari 1968 tot 31 december 1968 was hij voorzitter van de Staatsraad.
Graber zat in de Commissie van Vier die het probleem van de Jura moesten oplossen. (De afscheiding van het Franstalige, rooms-katholieke Jura van het Duitstalige Protestantse kanton Bern voltrok zich in 1978/1979.)
[bewerk] Lid van de Bondsraad
Pierre Graber werd op 10 december 1969, als eerste sociaal-democratische Romandiër (Franstalige Zwitsers) in de Bondsraad gekozen. Hij bleef in de Bondsraad tot 31 januari 1978. Graber beheerde tijdens zijn ambtstermijn het Departement van Politieke Zaken. Hij kreeg het voor elkaar dat het parlement de Europese Verklaring voor de Rechten van de Mens tekende (1974). Als minister van Buitenlandse Zaken tekende hij op 1 augustus 1975 in Helsinki het OVSE-verdrag.
Als voorzitter van het Comité van Ministers van de Raad van Europa legde hij op 15 mei 1972 de eerste steen van het Palais de l'Europe in Straatsburg.
In september 1970 kreeg Graber rechtstreeks te maken met terrorisme toen leden van het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina een vliegtuig van Swissair neerhaalden bij Zarka, Jordanië.
Op zijn initiatief erkende Zwitserland Noord-Korea en Noord-Vietnam.
Pierre Graber was in 1974 vicepresident en in 1975 bondspresident.
[bewerk] Na zijn aftreden
Na zijn aftreden bleef Graber actief binnen de SP en gaf hij zijn mening over lastige kwesties, zoals Zwitserland's toetreding tot de NAVO.
[bewerk] Familie
Pierre Graber was de zoon van Ernest Paul Graber (1875-1956), een actief (socialist, en Blanche Vuillemier, een feministe en een al even actief socialist als haar man.
[bewerk] Literatuur
- Pierre Graber: Mémoires et réflexions; Lausanne: Editions 24 heures, 1992; ISBN 2826510967 -- autobiografie
[bewerk] Zie ook
[bewerk] Externe link
| Voorganger: Willy Spühler |
Lid van de Zwitserse Bondsraad 1969-1978 |
Opvolger: Pierre Aubert |
