Polybios
Van Wikipedia
Polybios (Grieks: Πολύβιος, ca. 200 - ca. 120 v. Chr.), of verlatiniseerd Polybius, was een Grieks historicus die militaire en politieke functies heeft bekleed.
[bewerk] Leven
Polybius werd geboren in Megalopolis (op de Peloponnesus), uit een vooraanstaande familie. Net als zijn vader bekleedde hij in zijn vaderstad belangrijke militaire en politieke functies. Hoewel hij voorstander was van een neutraliteitspolitiek ten overstaan van de supermacht-in-wording Rome, behoorde hij toch tot de 1000 Griekse gijzelaars die na de Romeinse overwinning bij Pydna naar Rome werden overgebracht. Daar raakte Polybius nauw bevriend met Publius Cornelius Scipio Aemilianus Africanus minor, die hij later als adviseur volgde naar Spanje en Noord-Africa, en in wiens gezelschap hij de verwoesting van Carthago en Korinthe meemaakte. Nadien trad hij op als pleitbezorger voor verscheidene met ondergang bedreigde steden in de Peloponnesus; aan zijn bemiddeling danken zij hun behoud.
Polybius keerde uiteindelijk naar zijn vaderstad terug en speelde er opnieuw een politieke rol. Op enkele reizen na wijdde hij de laatste jaren van zijn leven aan de voltooiing van zijn historisch werk. Hij overleed op 82-jarige leeftijd aan de gevolgen van een zware val van zijn paard, hetgeen bewijst dat hij tot op die gezegende leeftijd actief is gebleven.
[bewerk] Werk
Naast andere (verloren!) werken, schreef Polybius vooral zijn hoofdwerk, de Historiën. Hiermee wilde hij de opgang van Rome van het begin van de Tweede Punische Oorlog tot de verwoesting van Carthago en Corinthe uiteenzetten en verklaren in het ruimere kader van de geschiedenis van de Hellenistische wereld. Hij wilde daarbij aantonen dat de staatsvorm en de instellingen van de Romeinse Republiek de beste zijn, omdat ze de ideale synthese zijn van verschillende staatsvormen. In tegenstelling tot andere antieke historici heeft Polybius veel theoretische beschouwingen over het wezen en de methodiek van de geschiedschrijving ingelast.
