São Vicente (Kaapverdië)

Van Wikipedia

São Vicente

Basisgegevens
Locatie	Atlantische Oceaan
Eilandengroep	Kaapverdische eilanden
Coördinaten
Land	{{{land}}}
Hoofdplaats	{{{hoofdplaats}}}
Oppervlakte	227 km²
Omtrek
Inwonertal	ca. 70.000
Landgebruik
Overig

São Vicente (Crioulo: Sanvicente of Sanvcênt) is een eiland in het noordwesten van Kaapverdië, dat behoort tot de bovenwindse eilanden (Ilhas de Barlavento).

Ten noordwesten van São Vicente ligt, aan de andere kant van het kanaal van São Vicente, het eiland Santo Antão.

In de hoofdstad Mindelo woont het grootste deel van de ongeveer 70.000 inwoners van het eiland. Mindelo staat bekend als de culturele hoofdstad van Kaapverdië. Het vliegveld van São Pedro ligt ten zuiden van Mindelo.

De belangrijkste inkomstenbronnen zijn visserij, toerisme en de exploitatie van de natuurlijke zeehaven (o Porto Grande).

[bewerk] Geografie

Het eiland heeft ongeveer een rechhoekige vorm met een oppervlakte van ongeveer 227 km². De oost-west as is ongeveer 24 km, de noord-zuid as ongeveer 16 km. Het relatief vlakke midden van het eiland wordt door drie middelhoge bergen begrenst.

Ondanks de vulkanische oorsprong is het eiland vrij vlak. Het hoogste punt is de tafelberg o Monte Verde (letterlijk vertaald: de groene berg), met een hoogte van 774 m. Andere bergen zijn de Monte Cara (berg met het gezicht) zo genoemd omdat, vooral bij zonsopgang, een gezicht in de berg is te herkennen en de Topona. Een grote onderzeese vulkaankrater in het noordwesten van het eiland vormt één van de mooiste en veiligste natuurlijke havens (o Porto Grande) in het centraalatlantische gebied.

[bewerk] Historie

Het eiland werd ontdekt in 1462 op 22 januari (de dag van Sint Vincentius, Portugees: São Vicente) door de portugese zeevaarder Diogo Gomes. Vanwege het dorre klimaat bleef het eiland eeuwenlang vrijwel onbewoond. De natuurlijke haven werd vooral door piraten gebruikt. Om die reden werd in 1734 een militaire ingenieur vanuit Portugal naar het eiland gestuurd met de opdracht een fortificatie te bouwen om de haven uit handen van Britse, Franse en Hollande piraten te houden.

Om de populatie van het eiland te stimuleren werd langdurige vrijstelling van belastingheffing ingesteld. Omdat de nabij gelegen eilanden Santo Antão en São Nicolau veel betere omstandheden kenden was er nagenoeg geen belangstelling voor vestiging. Het eiland werd door sommige bewoners van Santo Antão gebruikt om vee te houden. Pas in 1790 verschenen de eerste hutten op het eiland. De Portugezen ondernamen nog enkele pogingen om het eiland te bevolken, die geen van allen het gewenste resultaat opleverden.

In de 19e eeuw raakte het Portugese rijk in verval en nadat ze in 1822 Brazilië als kolonie verloren nam Groot-Brittannië de economische controle over São Vicente over.

In 1838 werd aan de Porto Grande een steenkoolopslag gevestigd voor de bevoorrading van de scheepvaart op de Atlantische Oceaan. Dit leidde tot het ontstaan van het huidige Mindelo. Door de opkomst van de stoomvaart in de tweede helft van de negentiende eeuw vestigden zich diverse Engelse steenkoolhandelaren om de schepen te bevoorraden.

Vanwege de ligging in de Atlantische Oceaan kwamen schepen van over de hele wereld met zeelieden van vele verschillende nationaliteiten naar de haven van Mindelo. Hierdoor ontwikkelde Mindelo zich tot een cultureel middelpunt voor onder andere muziek, literatuur en sport.

In 1874 werd de eerste transatlantische kabel voor telegrafie van Londen over São Vicente naar Brazilië gelegd. De schepen Hibernia en Edinburgh legden de kabel van Madeira naar São Vicente. Van daar trokken deze schepen samen met de Seine en Investigator een kabel naar Recife, de hoofdstad van de Braziliaanse deelstaat Pernambuco. Aan het strand Matiota werd daarvoor een telegrafiekantoor gebouwd. Het gebouw aan de Praça Nova (Nieuwe Plein) heeft later nog enige tijd dienst gedaan als ziekenhuis en is tegenwoordig nog in gebruik als post- en telefonie kantoor. In 1885 legde de India Rubber Gutta Percha & Telegraph Works een kabel van Kameroen via de militaire post Bathurst (tegenwoordig Banjul hoofdstad van Gambia) naar São Vicente. Andere lijnen volgden en zo werd Mindelo een spin in het communicatieweb van het Britse koninkrijk.

Door de omschakeling van steenkool op diesel als scheepsbrandstof aan het begin van de twintigste eeuw, raakte Mindelo de positie van belangrijke zeehaven voor de Atlantische vaart langzaam kwijt. De schepen weken uit naar onder andere Dakar en de Canarische Eilanden.

[bewerk] Gezondheidszorg

Ongeveer de helft van de huishoudens is aan gesloten op het openbare drinkwaterleidingnet, het landelijk gemiddelde bedraagt ongeveer 25%. De meeste huishoudens die niet zijn aangesloten hebben een watertank op het dak. Deze wordt met tankauto's bevoorraad.

Zo'n 45% van de huishoudens is aangesloten op het rioleringsnetwerk. Er zijn diverse projecten in staat van afronden om de meest behoeftige wijken aan te sluiten op de riolering (gegevens: 2005).

Het stelsel van gezondheidszorg heeft in de afgelopen 20 jaar grote vooruitgang geboekt, onder meer door investeringen van de overheid. Ook de samenwerkingsverbanden met enkele Portugese gemeenten en instellingen, met name de gemeente Oeiras (Portugal) en de charitative instelling Fundação Calouste Gulbenkian.

Dankzij deze samenwerkingsverbanden beschikt het Hospital Baptista de Sousa over een volledig uitgeruste afdeling cardiologie en een afdeling intensive care voorzien van de modernste apparatuur. Naast het ziekenhuis beschikt het eiland over 3 gezondheidscentra, 3 basiseenheden voor de gezondheidszorg en twee consultatiebureaux.

[bewerk] Bevolking

Bij de volkstelling van 2000 kwam het aantal inwoners van São Vicente op 67.163, waarvan er 4.174 op het platteland wonen. Het eiland is daarmee het meest verstedelijkte eiland van Kaap Verdië: 94% tegen landelijk 54%. De bevolkingsdichtheid bedraagt 296 inwoners per km

De bevolkingsgroei bedraagt 2,7% wat iets hoger is dan het landelijk gemiddelde van 2,4%. De gemiddelde levensverwachting voor mannen bedraagt 67 jaar, voor vrouwen 74 jaar, wat hoger is dan in de meeste omringende Afrikaanse landen. Ook de kindersterfte is met 46 per 1000 geboorten relatief laag.

De bevolking van het eiland is meerendeels jong; 66% van de bevolking is onder de 30, slechts 8,6% is 60 of ouder. Er zijn ongeveer 16.000 huishoudens van gemiddeld 4 personen; iets onder het landelijk gemiddelde van 5 personen. 56% van de huishoudens woont in een eigen huis, 30% in een huurwoning.

Ongeveer 11% van de huishoudens heeft een auto, tegen landelijk 7,4%. Uit de volktelling van 2000 blijkt dat op São Vicente 7,7% van de huishoudens een zeer hoge levensstandaard heeft, 58% van de bevolking heeft een middel tot hoge levensstandaard.

[bewerk] Taal

Naast het Portugees, de officiële taal, wordt in het dagelijks verkeer door de meeste inwoners Crioulo gesproken. De variant die op São Vicente wordt gesproken (lokaal : Kriol) geldt als referentie voor alle bovenwindse eilanden.

[bewerk] Vervoer

Vanaf de Porto Grande (cais) vertrekken er ferry's naar verschillende eilanden. De meest frequente is Mar d' Canal naar Porto Novo op Santo Antão. De reis duurt ongeveer 45 minuten.

Op het eiland zelf is er alleen in de hoofdstad Mindelo openbaar vervoer zoals wij dat kennen. Om naar de plaatsen buiten de stad te komen kun je gebruik maken van een aluguer. Dit is een soort mix tussen bus en taxi. Taxi's zijn er op São Vicente in overvloed. Je betaalt een vast bedrag per rit en niet per afgelegde kilometer.

Het vliegveld van São Vicente bevindt zich bij São Pedro.

[bewerk] Economie

De basis voor economie van het eiland zijn altijd de handel en de dienstverlening geweest. Daarnaast levert de visserij een redelijke bijdrage aan de economie, niet alleen vanwege de vangsten (voornamelijk langoesten) maar ook vanwege de afgeleide industrieën zoals de conservenindustrie, het drogen en zouten van vis en de botenbouw. Vanwege het dorre klimaat heeft de landbouw vrijwel alleen betekenis voor het eigen levensonderhoud.

De Porto Grande is de grootste haven van Kaap Verdië, waar dan ook de meeste import van het land binnenkomt. De haven beschikt over een containerterminal, een grote passagiersterminal, koelinstallaties en silo's. In de haven bevindt zich ook een ontziltingsfabriek die de bewoners en schepen van drinkwater voorziet.

In de industriële sector is veel vraag naar laaggeschoolde handarbeiders. Dit trekt veel bewoners van andere eilanden naar São Vicente. Ongeveer 27% van de populatie oefent een beroep uit waar weinig tot geen kwalificaties voor nodig zijn. Nog geen 2% van de beroepsbevolking heeft een beroep waarvoor hoge kwalificaties nodig zijn. Daar staat tegenover dat het percentage vrouwen in de hogere functies boven het landelijk gemiddelde ligt.

Volgens de volkstelling van 2000 kent São Vicente het hoogste werkloosheidspercentage van het land; 23%. Het landelijk gemiddelde bedraagt 17%. De werkloosheid treft vooral vrouwen. Op het industriegebied van het eiland (Zona Industrial do Lazareto) bevinden zich verschillende, voornamelijk met buitenlands kapitaal gefinancierde, fabrieken. Het betreft voornamelijk schoenenproductie, confectie- en visverwerkende bedrijven.