Sargon II
Van Wikipedia
| Sargon Sargon II  |
||||||||
|
||||||||
|
Sargon II was koning van Assyrië (723/722/721-705/704 v. Chr.) nadat Salmanasser V van Assyrië overleden was, tijdens het beleg van Samaria (hoofdstad van het tienstammenrijk Israël) (724-722 v. Chr.) (723 v. Chr.) of rond de tijd dat de stad werd ingenomen door Assyrië (722 v. Chr.). Filistina wordt eveneens geannexeerd.
[bewerk] Een moeilijk begin
Hij kreeg te maken met een opstand van Babylon en Elam, die 3000 jaar haat opzij zetten om samen het Assyrische juk af te schudden. Intussen leidde de vorst van Hamath Damascus in een opstand tegen de overheersing van Assur en daar bovenop kreeg Hanuna van Gaza hulp van Egypte in zijn poging de Assyriërs af te schudden(720 v. Chr.).
Sargon II trok dus op tegen Marduk-apal-iddina van Babylon en zijn bondgenoot Humbanigash van Elam. Er volgde een veldslag bij Der (Badrah), waarvan de overwinning door iedereen werd opgeëist. De Babylonische kroniek schrijft het aan de Elamieten toe en kan daardoor misschien wel beschouwd worden als meest correcte voorstelling van de feiten(720 v. Chr.).
Rusas I van Urartu probeerde van de zwakte van Assur gebruik te maken om de vazallen van Assur die de Mannaeërs regeerden door zijn eigen stromannen te vervangen (719 v. Chr.).
Sargon II viel het tot nu toe onafhankelijke Karkemish aan en annexeerden het. Dit was het begin van een campagne om de Neo-Hittitische vorstendommen onder Assyrisch gezag te brengen (717 v. Chr.).
[bewerk] Een tijd van grote groei
Nadat alle opstanden waren neergeslagen, drong Sargon II door tot El Arish (aan de noordkust van de Sinaï). Osorkon IV van Egypte stuurde zijn nieuwe buurman twaalf prachtige paarden als gift (716 v. Chr.).
Shabaka die in Memphis resideerde en zijn grip had versterkt over de delta en de Westelijke Oases, had Egypte weer zo goed als herenigd. Rond deze tijd kwam Iamani van Ashdod in opstand tegen het Assyrische gezag, maar Sargon II versloeg hem. Hij vluchtte naar Egypte, maar zij leverden hem uit omdat ze liever tot een vergelijk met de machtige Sargon kwamen. In datzelfde jaar werd de Medische vorst Daiaukku (Deioces) door de Assyriërs gevangen genomen en naar Syrië gedeporteerd. Later zou de Medische koninklijke familie in hem hun stamvader zien (715 v. Chr.).
Uaksatar (Cyaxares) I van Medië betaalde een schatting aan Sargon II. Sargon II had genoeg van het gestook van Rusas I van Urartu en viel zijn noorderbuur aan. Hij drong door tot in de hoofdstad Musasir en voerde de hoofdgod Haldia weg, een zware klap voor Urartu. Rusas I pleegde zelfmoord (714 v. Chr.).
Vanuit de Filistijnse stad Ashdod begon opnieuw een opstand tegen het Assyrische gezag. De opstandelingen hoopten nu ook weer op Egyptische hulp (713 v. Chr.).
Intussen bracht Sargon II alle Neo-Hittitische vorstendommen in het Taurusgebergte onder Assyrische gezag. Hij verwoeste hierbij Ekron (712 v. Chr.).
Hij maakte een einde aan Ashdods opstand (713-711 v. Chr.), waarbij Juda vrijwel ongedeerd bleef (711 v. Chr.).
Nu Syrië en - behalve Juda - Palestina onderworpen waren, het Zagrosgebergte en de Meden schatplichtig waren gemaakt, viel Sargon II Babylon aan. De Chaldeërs boden verbitterd tegenstand (710 v. Chr.).
Zeven koningen van Cyprus erkende het gezag van Sargon II en betaalden hem tribuut (709 v. Chr.).
Na twee jaar strijd nam Sargon II Babylon in (710-708 v. Chr.). Hij nam de hand van Bel en erkende daarmee de hoofdgod van de stad. Zelfs in Larnaca op Cyprus werd een steen van Sargon II opgericht. (708 v. Chr.)
Hij betrok daarop zijn nieuw gebouwde hoofdstad Dur-Sharrukin (is Burcht van Sharrukin (Akkadisch voor Sargon)) (Khorsabad) (707 v. Chr.).
[bewerk] Sargons dood: een moeilijke periode
Wanneer hij echter optrok tegen Tabal, sneuvelde hij zeer onverwacht.
Sanherib volgte hem op. Intussen nam koning Hizkia van Juda Ekron over van de Assyriërs en koning Lule van Sidon rebelleerde tegen hen (705-704 v. Chr.).
