Scanderbeg
Van Wikipedia
Gjergj Kastrioti (geboren als Gjergj Kastrioti, in het Grieks Γεώργιος Καστριώτης, 6 mei (omstreden) 1405 - 17 januari 1468), beter bekend als Skanderberg, (Turks:İskender Bey) is een van de prominentste historische figuren uit de Albanese geschiedenis en een van de bekendste Albanezen. Hij staat ook wel bekend als de Draak van Albanië, en is de nationale held van de Albanezen. Hij wordt herdacht om zijn strijd tegen het Ottomaanse Rijk door het werk van zijn eerste biograaf, Marin Barleti[1].
Inhoud |
[bewerk] Biografie
[bewerk] Dienst in het Ottomaanse leger
Scanderbeg was geboren in Dibër, en een afstammeling van de Kastriotis, een van de belangrijkste families in Arberië, het hedendaagse Albanië. Volgens Gibbon [2] was de vader van Scanderbeg, Gjon Kastrioti, een erfprins van een klein district Epirus of Albanië, dat Mat, Krujë, Mirditë en Dibër omvatte[3]. Zijn moeder, Voisava, was een prinses[4] uit de Pologvallei, gelegen in het huidige Macedonië. Gjon Kastrioti was een van de tegenstanders van de vijandelijke inval door de Ottomaan Bayezid I, hoewel zijn verzet geen effect had. De sultan verplichtte hem, na zijn nederigheid te hebben geaccepteerd, hem eer te betuigen en de feodale verhoudingen te garanderen, en nam Gjergj Kastrioti en zijn drie broers op aan zijn hof als gijzelaars. Na zijn bekering tot de Islam[5] ging hij naar de militaire school in Edirne en vocht in vele oorlogen voor het Ottomaanse Rijk met succes. Voor zijn vele militaire overwinningen kreeg hij de titel Arnavutlu İskender Bey (Albanees: Skënderbeu Shqiptari, Scanderbeg de Albanees). In het Turks betekent deze titel Heer Alexander de Albanees, waarmee Kastrioti's militaire genialiteit werd vergeleken met die van Alexander de Grote.
Hij verdiende onderscheiding als officier in diverse Ottomaanse campagnes, zowel in Klein-Azië als in Europa, en de sultan benoemde hem tot generaal door hem aan het hoofd te stellen aan een afdeling cavalerie van 5000 man. Sommige bronnen claimen dat hij er geheime banden met Ragusa, Venetië, Ladislaus VI van Hongarije en Alfonso I van Napels op nahield.
[bewerk] Strijd voor vrijheid van Albanië
Op 28 november 1443 zag Scanderbeg zijn kans om te rebelleren tijdens een slag tegen de Hongaren, welke geleid werd door Johannes Hunyadi in Niš. Samen met 300 andere Albanezen uit het Ottomaanse leger deserteerde hij naar de andere zijde. Na een lange tocht naar Albanië veroverde hij uiteindelijk Krujë door een brief te vervalsen[6] van de sultan aan de gouverneur van Krujë, welke hem het bestuur gaf over het gebied. Na het kasteel ingenomen te hebben zwoor Scanderbeg de profeet en de sultan af, en riep zichzelf uit tot wreker van zijn familie en zijn land. Hij hees zijn standaard (later werd dit de vlag van Albanië) boven het kasteel, en verklaarde naar verluidt: "Ik heb jullie geen vrijgeid gebracht; ik vond het hier, bij jullie.". Scanderbeg sloot een bondgenootschap met Gjergj Arianit Komneni[7] en trouwde diens dochter Andronike (Marina Donika Arianiti)[8].
Na de verovering van Krujë bracht Scanderbeg de Albanese prinsen bijeen in het dorp Lezhë[9]. Volgens Gibbon[2] werd hij op deze vergadering gekozen tot generaal van de Turkse oorlog en stelde ieder van de bondgenoten hem een proportioneel deel aan manschappen en geld ter beschikking. Met deze steun kon Scanderbeg versperringen bouwen, en een mobiele defensiemacht opzetten, welke de Ottomanen dwong hun manschappen te verdelen, wat hen kwetsbaar maakte voor de guerillia-tactieken van de Albanezen[10]. Scanderbeg gebruikte in de guerillia-oorlog het bergachtig terrein in zijn voordeel, en zette zijn verzet tegen de Ottomaanse manschappen voort tot zijn dood, met een leger dat zelden boven de 20.000 uitkwam.
Hoewel het algemeen wordt aangenomen dat Scanderbeg deelnam aan de Tweede oorlog van Kosovo in 1448, kwam hij er eigenlijk nooit aan. Hij en zijn leger waren op weg om het Hongaarse leger van Johannes Hunyadi te versterken, maar de Albanezen werden tegengehouden en de doorweg werd geweigerd door Đurađ Branković van Servië, aangezien hij had toegestemd dat terwijl hij Scanderbeg zou helpen tegen Venetië, hij hem niet zou helpen tegen de Turken. Romd de tijd van de oorlog startte Mehmet II ook een inval in Albanië om Scanderbeg bezig te houden. Hoewel Hunyadi werd verslagen in de slag, verzette hij zich succesvol en versloeg hij Ottomaanse campagnes gedurende zijn leven.
[bewerk] Externe links
[bewerk] Referenties
- ↑ Marin Barleti, 1508, Historia de vita et gestis Scanderbegi Epirotarum principis, theeuropeanlibrary.org
- ↑ 2,0 2,1 Edward Gibbon, 1788, History of the Decline and Fall of the Roman Empire, Volume 6, Scanderbeg section
- ↑ Edwin E. Jacques, The Albanians: An Ethnic History, 1994, p. 179
- ↑ M. Barleti, ibid.
- ↑ Randina, C. La grande enciclopedia di Roma - blz 1136, Rome, 2000 - ISBN 88-8289-316-2
- ↑
- ↑ Fine, J.V., The Late Medieval Balkans: A Critical Survey from the Late Twelfth Century to the Ottoman Conquest, 1994, ISBN 0-472-08260-4
- ↑ http://web.tiscalinet.it/delta/page12.html
- ↑ Minna Skafte Jensen, 2006, A Heroic Tale: Marin Barleti's Scanderbeg between orality and literacy
- ↑ Stavrianos, L.S., The Balkans Since 1453. ISBN 1-85065-551-0, 2000.
