Sigfrid Edström

Van Wikipedia

Johannes Sigfrid Edström (21 November 1870 – 18 Maart 1964) was een Zweedse industriëel en sport official.

Geboren in het kleine dorpje Morlanda, op het eiland Orust, Bohuslän, Edström studeerde aan de Technische Universiteit Chalmers in Gothenburg en later in Zwitserland en de Verenigde Staten. In zijn jeugd was hij een top sprinter die in staat was de 100 m in 11 seconden te lopen. Hij was directeur van het electrotechnische bedrijf ASEA van 1903 tot 1933, en voorzitter van de directie van 1934 tot 1939.

In de tussentijd raakte Edström betrokken bij de Zweedse sport administratie, en hij hielp met het organiseren van de Olympische Zomerspelen 1912 in Stockholm. Tijdens deze Spelen werd de International Association of Athletics Federations (IAAF) opgericht en Edström werd gekozen als eerste voorzitter, hij bleef voorzitter tot 1946.

Hij werd lid van het Internationaal Olympisch Comité (IOC) in 1920 en na een positie in het uitvoerend Comité, werd hij vice-voorzitter in 1931. Toen IOC voorzitter Henri de Baillet-Latour overleed in 1942, werd Edström de waarnemend voorzitter tot het eind van de Tweede Wereldoorlog, toen werd hij formeel gekozen tot voorzitter. Hij speelde een belangrijke rol in het reanimeren van de Olympische Beweging na de oorlog. In 1952 trok hij zich terug van zijn positie en hij werd opgevolgd door Avery Brundage.

{{{afb_links}}}	Voorzitters van het Internationaal Olympisch Comité (IOC)	{{{afb_rechts}}}
Demetrius Vikelas (Griekenland) 1894-1896 - Pierre de Coubertin (Frankrijk) 1896-1925 - Godefroy de Blonay (Zwitserland) 1916 - 1919 - Henri de Baillet-Latour (België) 1925-1942 - Sigfrid Edström (Zweden) 1942-1952 - Avery Brundage (Verenigde Staten) 1952-1972 - Lord Killanin (Ierland) 1972-1980 - Juan Antonio Samaranch (Spanje) 1980-2001 - Jacques Rogge (België) 2001-heden