Internationaal Olympisch Comité

Van Wikipedia

Kantoor van het IOC in Lausanne

Het Internationaal Olympisch Comité (IOC) is een niet-gouvernementele organisatie die gevestigd is in het Zwitserse Lausanne en als doel het om de vier jaar organiseren van de Olympische Zomer- en Winterspelen heeft. President van het IOC is op dit moment de Belg Jacques Rogge.

[bewerk] Historie

Zeven IOC-leden in 1896 in Athene. Staand v.l.n.r. Gebhardt, Guth-Jarkovsky, Kemeny, Balck. Zittend De Coubertin, Vikelas, Boutowsky

De oprichter van het IOC was de Fransman en baron Pierre de Coubertin, samen met de Griek Demetrius Vikelas. Tijdens een sportcongres op de Sorbonne in Parijs, van 16 t/m 23 juni 1894, besloten zij om de klassieke Olympische Spelen na 1500 jaar nieuw leven in te blazen. Dit congres werd later aangemerkt als eerste Olympische Congres. De Coubertin hoopte door sport landen en volken te verbroederen en zo de wereldvrede een handje te helpen. Om de Spelen te organiseren werd besloten tot oprichting van het Comité International Olympique (CIO): het Internationaal Olympisch Comité (IOC).

De Coubertin vond dat de leden van het comité, indien mogelijk uit alle delen van de wereld moesten komen, zodat zij de Olympische gedachte konden verspreiden. Onderstaande tabel geeft de IOC-leden weer die bij de oprichting werden benoemd. Het ontbreken van een Duits lid was opvallend. De vijandige houding van het Franse volk tegenover Duitsland kon door De Coubertin moeilijk over het hoofd worden gezien. Gedurende de voorbereidingen voor de Spelen van 1896 werd het Duits Olympisch Comité opgericht, waarna het IOC niet meer om Duitsland heen kon. Voorzitter Vikelas benoemde Willibald Gebhardt in januari 1896 als lid. Het recht om nieuwe leden te benoemen lag echter bij de Coubertin, die zijn toestemming pas twee maanden later verleende.

Pierre de Coubertin

Naam	Land	Functie	Lid tot
Demetrius Vikelas	Griekenland	President	1897
Pierre de Coubertin	Frankrijk	Hoofdsecretaris	1925
Ernest Callot	Frankrijk	Penningmeester	1912
Viktor Balck	Zweden		1921
Aleksey Boutowsky	Rusland		1900
Leonard Cuff	Nieuw-Zeeland		1905
Jiri Guth-Jarkovsky	Bohemen		1943
Charles Herbert	Engeland		1906
Ferenc Kemeny	Hongarije		1907
Mario Lucchesi-Palli	Italië		1894
Arthur Russell	England		1906
William Milligan Sloane	Verenigde Staten		1925
José Benjamin Zubiaur	Argentinië		1907

[bewerk] Olympische Spelen

Zie Olympische Spelen voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

De Olympische ringen

De originele Olympische Spelen werden gehouden bij het Griekse Olympia , ter ere van de oppergod Zeus die daar woonde. De Romeinse keizer Theodosius I verbood, als onderdeel van zijn campagne tegen het Christendom, de Spelen in 393. Op 23 juni 1894 werd besloten om in 1896 de eerste moderne Olympische Spelen te organiseren in Athene. De Coubertin wilde de Spelen gelijk met Wereldtentoonstelling van 1900 in Parijs houden. Omdat een periode van zes jaar de interesse zou verminderen werd Athene, vanwege het Griekse olympische verleden, uiteindelijk gekozen als gaststad voor de Spelen van 1896.

De reacties op de Spelen van Athene waren erg positief. Zo positief zelfs, dat de Grieken voorstelden om de spelen altijd in Griekenland te organiseren. Dit plan ging niet door en Parijs werd aangewezen voor de Olympische Spelen van 1900. In 1921 besloot het IOC-congres tot de organisatie van een International Winter Sports Week, welke georganiseerd zou worden door het land waar de Zomerspelen gehouden werden. Het evenement vond plaats in het Franse Chamonix. Pas in 1926 besloot men deze 'week' (welke eigenlijk 11 dagen duurde) officieel aan te wijzen als Olympische Winterspelen.

[bewerk] Organisatiestructuur

Het dagelijks bestuur van het IOC wordt uitgeoefend door de onderstaande organen:

IOC Executive Board
President
IOC Session

[bewerk] President

Juan Antonio Samaranch

De president vertegenwoordigt het IOC en wordt voor acht jaar gekozen door middel van een geheime stemming door alle IOC-leden. Na zijn eerste termijn kan deze nog met vier jaar verlengd worden. Jacques Rogge werd op 16 juli 2001 gekozen als opvolger van Juan Antonio Samaranch. Zijn termijn van acht jaar loopt tot 2009. Samaranch werd voor zijn buitengewone werk voor het IOC benoemd tot erepresident voor het leven.

Het voorzitterschap van Pierre de Coubertin werd onderbroken door de Eerste Wereldoorlog. Toen hij dienst nam in het Franse leger werd zijn plaats tijdelijk ingenomen door de Zwitser Godefroy de Blonay.

{{{afb_links}}}	Voorzitters van het Internationaal Olympisch Comité (IOC)	{{{afb_rechts}}}
Demetrius Vikelas (Griekenland) 1894-1896 - Pierre de Coubertin (Frankrijk) 1896-1925 - Godefroy de Blonay (Zwitserland) 1916 - 1919 - Henri de Baillet-Latour (België) 1925-1942 - Sigfrid Edström (Zweden) 1942-1952 - Avery Brundage (Verenigde Staten) 1952-1972 - Lord Killanin (Ierland) 1972-1980 - Juan Antonio Samaranch (Spanje) 1980-2001 - Jacques Rogge (België) 2001-heden

[bewerk] IOC Executive Board

De IOC Executive Board (uitvoerend bestuur) bestaat uit de voorzitter, vier vicepresidenten en tien reguliere leden. Deze leden worden voor vier jaar gekozen tijdens een geheime stemming. De commissie draagt onder meer ^[1] zorg voor:

De inachtneming van het Olympisch Handvest
De interne organisatie en financiën van het IOC
Het opstellen van de agenda voor de IOC Session
De begeleiding van de selectieprocedure voor de gaststad van de Olympische Spelen

[bewerk] IOC Session

Een Duitse postzegel ter ere van de 90e Algemene Vergadering in Berlijn

De IOC Session is de Algemene Vergadering van het IOC^[2] en het hoogste bestuursorgaan van het IOC dat alle belangrijke beslissingen neemt. De Vergadering bestaat uit alle IOC-leden, welke tijdens stemmingen elk één stem hebben. De beslissingen van het congres zijn bindend. De twee- of driedaagse vergaderingen worden jaarlijks gehouden, óf na een oproep van de president of minimaal eenderde van de leden. In een olympisch jaar worden de Spelen voorafgegaan door een vergadering. De vergadering beslist onder meer over de onderstaande onderwerpen:

De keuze van een gaststad voor de Olympische Spelen, zeven jaar voor aanvang
Opname of uitsluiting van een sport van het olympisch programma
Verkiezing van de president, de vice-presidenten en de tien leden van het 'Executive Board'

Zie ook Lijst van leden van het IOC

[bewerk] Nederlandse leden van het IOC

Nederland wordt vertegenwoordigd door het NOC*NSF (Nederlands Olympisch Comité*Nederlandse Sport Federatie). Nederland heeft de volgende afgevaardigden:

Anton Geesink, op persoonlijke titel
Prins Willem-Alexander, op persoonlijke titel
Hein Verbruggen, op persoonlijke titel, zat eerst in het IOC als voorzitter van de internationale wielerunie.
Els van Breda-Vriesman, als voorzitter van de internationale hockeybond

[bewerk] Belgische leden van het IOC

België wordt vertegenwoordigd door het BOIC (Belgisch Olympisch en Interfederaal Comité). België heeft twee afgevaardigden:

Jacques Rogge, voorzitter
Pierre-Olivier Beckers, voorzitter BOIC

[bewerk] Commissies

De president van het IOC heeft de mogelijkheid om commissies in te stellen, welke advies uitbrengen over bepaalde, gespecialiseerde onderwerpen. De samenstelling kan variëren: IOC-leden, vertegenwoordigers van sportbonden en nationale olympische comités, atleten, experts en specialisten. Op dit moment zijn er 20^[3] commissies in functie. Er is onder meer, sinds 1981, een atletencommissie, waarvan de leden gekozen worden door hun collega-sporters. Naast het doen van aanbevelingen aan het bestuur worden er ook werkgroepen ingesteld, welke overleggen met de organisatiecomités van de Spelen, om zo te zorgen dat er aan de wensen van de atleten wordt voldaan. Ook is er een medische commissie, welke toezicht houdt op de gang van zaken rondom dopinggebruik.

Zie ook Lijst van IOC-commissies

[bewerk] Olympische Beweging

Zie Olympische Beweging voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

De Olympische Beweging^[4] brengt alle groeperingen, welke genoemd worden in het Olympisch Handvest en de autoriteit van het IOC erkennen, samen. Hieronder vallen: de internationale sportfederaties van de Olympische Sporten, de Nationale Olympische Comités (NOC's), de organisatiecomités van de Olympische Spelen, atleten, juryleden en scheidsrechters, associaties en clubs en alle organisaties en instituten welke door het IOC worden aangewezen. De Beweging wil bijdragen aan een vreedzamere en betere wereld door op een vriendschappelijke en solidaire manier jongeren te onderwijzen door middel van sport.

Enkele activiteiten zijn het via sportorganisatie onder de aandacht brengen en ondersteunen van sportcompetities overal ter wereld, het streven naar 'sport voor iedereen' en sportieve gelijkheid voor mannen en vrouwen.

„"All sports for all people. This is surely a phrase that people will consider foolishly utopian. That prospect troubles me not at all. I have pondered and studied it at length, and know that it is correct and possible"“

Pierre de Coubertin, 1919

[bewerk] Olympisch Handvest

Zie Olympisch Handvest voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

In het Olympisch Handvest zijn fundamentele principes en regels van de Olympische Beweging, het IOC en de organisatie van de Olympische Spelen vastgelegd. Het handvest bestaat uit 5 hoofdstukken, welke in totaal 61 artikelen bevatten.^[5]. De officiële talen zijn Engels en Frans, maar tijdens congressen van het IOC zijn er ook vertalingen in het Duits, Spaans, Russisch en Arabisch^[6]

Een aantal belangrijke artikelen uit het Handvest:

Artikel 2: De missie van het IOC het wereldwijd promoten van Olympisme en het leiden van de Olympysche Beweging. Hieronder valt het behouden van ethiek, het bevorderen en aanmoedigen van sportdeelname en -ontwikkeling, het zorgen voor een reguliere Olympische cyclus en het beschermen van de Olympische Beweging.
Artikel 8: Het symbool van de Olympische Spelen bestaat uit 5 met elkaar verbonden ringen in de kleuren (van links naar rechts) blauw, geel, zwart, groen en rood.
Artikel 14:
- Lid 1: Het IOC is een internationale non-gouvernementele non-profit organisatie, van onbeperkte duur, in de vorm van een associatie met de status van een legaal persoon, erkend door de Zwitserse Federale Raad in een overeekomst van 1 november 2000
Artikel 15:
- Lid 2: De missie van het IOC is het uitvoeren van de missie, rol en verantwoordelijkheden opgelegd door het Olympisch Handvest
Artikel 28: De missie van de Nationale Olympische Committees (NOC's) is het ontwikkelen, promoten en beschermen van de Olympische Beweging in hun respectievelijke land. De rol van NOC's in elk land is het promoten van de Olympische geest, verzekeren van inachtneming van het Olympisch Handvest, en het stimuleren van ethiek en ontwikkeling van sport. Ze zijn de baas over de representatie van hun land tijdens de Spelen, bepalen de gaststad voor de Spelen, en samenwerking met gouvernementele en niet-gouvernementele organen tijdens de Spelen.

[bewerk] Referenties

[bewerk] Zie ook

Lijst van IOC-landcodes
Lijst van historische IOC-landcodes
De lijst van internationale organisaties waarvan Nederland lid is.

[bewerk] Externe links

{{{afb_links}}}	Zie ook:	{{{afb_rechts}}}	{{{afb_groot}}}
Portaal Sport · Categorie:Sport · Sport van A tot Z · In het nieuws - Sport · Sport · Olympische Spelen			{{{afb_groot}}}